ႏို႔ႏွစ္ေရာင္မုသား

                                                  

                                                                      ႏို႔ႏွစ္ေရာင္မုသား     

ယြန္းလက္ထဲမွ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးကို အဓိပၸာယ္မရွိ လံုးေခ်ေနမိသည္။  မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ လုပ္ရင္း မ်က္၀န္းအိမ္ထဲမွ မ်က္ရည္မ်ားကို သိ္မ္းဆည္းေနဟန္ရိွေသာ ေမာင္႔အေမႏွင္႔ မ်က္ႏွာထား တမင္တင္းထားပံုရသည့္ ေမာင္႔အစ္မေတြ ၾကားမွာ ယြန္း ေမာင္႔မ်က္ႏွာကိုသာ အားငယ္စြာေငးၾကည္႔မိသည္။ ေမာင္ကေတာ့ မတုန္မလွဳပ္ ေက်ာက္ရုပ္ ႏွယ္။ မေန႔တုန္းက ယြန္းကို အေဒၚအိမ္မွာ ျပန္အပ္ဖို႔ လူႀကီးေတြႏွင္႔အတူ ေမာင္႔အေမပါလာတုန္းကေတာ႔ ဒီလိုမ်က္ႏွာထားမ်ိဳး မဟုတ္။ အျပစ္ရွိေသာ ယုန္သူူငယ္္ေလးလို သားကိုယ္စား ေတာင္းပန္ကာ မဂၤလာပြဲကိုလည္း တတ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆံုးလုပ္ေပး ဖို႔ တာ၀န္ယူပါသည္ ဟု အေဒၚကို ေျပာရင္းျဖင္႔ မ်က္ႏွာမွာၿပံဳး၍ ၊ခ်ိဳ၍ ျဖစ္ရံုမက ယြန္းကိုပင္ သမီးခ်င္းမႊန္ေနေအာင္ ေခၚၿပီး စကားေျပာသြားေသးသည္။ ခုက်ေတာ႔ ၀တ္ေက်တန္းေက် ႏွႈတ္ဆက္စကားပင္ မေျပာႏိုင္ပဲ စိတ္ထိခိုက္ေၾကကြဲစြာ  ေျဖမဆည္ႏိုင္ ျဖစ္ေနေသာ သူ႔ပံုစံကို ျမင္ရသည္မွာ ေခၽြးမအသစ္ စက္စက္္ေလးးယြန္း တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာဘယ္ေနရာမွာ ထားရမွန္းမသိ။ ေမာင္႔ အစ္ကိုတစ္ေယာက္သာ ထိုင္္ဖို႔ ယြန္း ေနရာထိုင္ခင္းေပးၿပီး ၿပံဳးျပႏွႈတ္ဆက္ေဖာ္ရသည္။ က်န္သည္႔ ေမာင္႔ အစ္မသံုးေယာက္ စလံုးက မ်က္ႏွာတင္းတင္းႏွင္႔ မ်က္ေမွာင္ကုတ္လ်က္ ေဒါသမာန္စြယ္ေတြ တျမျမျဖင့္။  သူတို႔ပံုစံက ယြန္း ကပဲ သူတို႔ေမာင္ သူတို႔သား ကို ခိုးေျပးမိၿပီး  မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ႏွင္႔ အိမ္မွာျပန္လာအပ္ ရသည္႔ အေပါက္ မ်ိဳး။

                “ဒါက စည္သူ႕အစ္မအႀကီးဆံုး သက္သက္ရီ၊ သူက အလတ္ ျမတ္ျမတ္ရီႏွင္႔ သူကေတာ႔ အငယ္ဆံုးေထြးေထြးရီတဲ႔ ၊ ငါ႔ ညီမကေတာ႔ စည္သူ ေခၚသလို မႀကီး၊ မလတ္၊ မငယ္လုိ႔ပဲ ေခၚေပါ႔၊ ညီမေလး နာမည္ကေတာ႔ အပ်ံစားပဲေဟ႔ ယြန္းျမေရႊရည္ ဆိုတာ ေခၚရတာကိုမုိက္တယ္ကြာ ။ နင္တိုိ႔ နာမည္ ေတြနဲ႔ေတာ႔ တျခားစိပဲ ဟားဟား”

             “ ဟုတ္ကဲ႔ ယြန္း ကိုလည္း ညီမေလးလို သေဘာထားပါေနာ္”

               သူ႔အစ္ကိုႀကီး၏ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာသည္႔ မိတ္ဆက္စကားသံေတြ ေအာက္မွာ အသိအမွတ္ျပဳသလို ၿပံဳျပရင္း ႏွဳတ္ဆက္ စကား ဆိုရသည္။

              “ ကဲ-ျဖစ္ၿပီးတဲ႔ ကိစၥေတြေတာ႔ ထားလိုက္ပါေတာ႔၊ နင္တို႔ အခုဘာဆက္လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားလဲ”

                အသက္အႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာ မႀကီးက မ်က္ေမွာင္ကုတ္ရင္း လက္ပိုက္လ်က္ ၀၀တုတ္တုတ္ သူ႕ခႏၡာကိုယ္ႀကီးကို ဆက္တီ ေပၚသို႔ ဆတ္ခနဲထိုင္ခ်ရင္းဆိုသည္။

                “ မဂၤလာေဆာင္တာကေတာ႔ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးကို မိတ္ေဆြနည္းနည္းႏွင္႔ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပဲ လုပ္မွာပါ ။ ေနဖို႔အတြက္ ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ ခ်င္း လင္မယားကို ေျပာထားတယ္။  သူတို႔၀ယ္ထားတဲ႔ တိုက္ခန္းမွာပဲ ေနလို႔ရတယ္တဲ႔ ။ တစ္လ ငါးေသာင္းပဲ ေပးရမွာ။ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ သူူစပ္တူ လုပ္ထားတဲ႔ အေခြငွားဆိုင္လည္း  အိမ္နဲ႔နီးေတာ႔  ယြန္း ပါ ကူထိုင္ေပးလို႔ ရတာေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အရင္လုပ္ေန က် ကားပြဲစား အလုပ္ပဲ လုပ္မွာ”

                 “မဂၤလာေဆာင္တာကေတာ႔ နင္တို႔သေဘာပဲ၊ ဒါေပမဲ႔ ေနတာကေတာ႔ ကိုယ္႔အိမ္မွာကို ေနေပါ႔။ ဒီမွာလည္း အခန္းလြတ္ေတြ ရွိေနတာပဲ ။ ဘာငွားေနဦးမွာလဲ”

                  “ေအးေလ”

                အသားညိဳညိဳႏွင္႔ မလတ္ေျပာသမွ်ကို က်န္ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း သံၿပိဳင္ေထာက္ခံၾကသည္။

                 “ သား၊ မင္းအစ္မေတြေျပာတာ ဟုတ္တယ္။ အိမ္ေထာင္ဦးတည္စမွာ အေမတို႔ႏွင္႔ အတူေနၿပီး ပိုက္ဆံအရင္ စုပါဦး၊ ပိုက္ဆံ ေလး လက္ထဲအဆင္ေျပမွ ေနာက္အိမ္ခြဲေနေပါ႔”

                 ေမာင္႔ အေမကပါ၀င္ေျပာလိုက္ေတာ႔ ယြန္း စိတ္ပူစြာ ေမာင္႔မ်က္ႏွာကို အားကုိးတႀကီး ၾကည္႔မိသည္။ ေမာင္႔ ဆံုးျဖတ္္ခ်က္က ခုခ်ိန္မွာ အေရးႀကီးသည္။ ယြန္း ကို မတတ္သာလို႔သာ သူတို႔ေမာင္အငယ္ဆံုးႏွင္႔ မျဖစ္မေန လက္ခံလိုက္္ရပံု ဖမ္းထား ေသာ ထိုညီအစ္မေတြ၏ အတြင္းသေဘာကို ခန္႔မွန္းႏိုင္လ်က္  ယြန္း ဒီအိမ္မွာ အတူေနဖို႔ ဆႏၵမရွိေခ်။ ေမာင္ အိမ္ခြဲေနဖို႔ မဆင္္မေျပလွ်င္ေတာ႔ အရင္ ယြန္း ၏အေဒၚ အိမ္သို႔ ျပန္မည္။ ေဒၚေလးႏွင္႔ ညီမ၀မ္းကြဲေလး ႏွစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ႔ဖို႔ စိတ္မခ် ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင္္႔ ယြန္း ေနခဲ႔ဖူးေသာ ႀကည္ျမင္႔တို္င္အိမ္သို႔ ေမာင္႔ကိုပါ လက္တြဲၿပီး အပါေခၚသြားမည္။ ေတြ႕ေတြ႕ ခ်င္းပင္  ယြန္း ကို မလိုလားသည္႔ပံုဖမ္းေနေသာ ထိုေယာက္မမ်ားႏွင္႔ေတာ႔ တစ္အိမ္တည္းအတူေနဖို႔  ယြန္း စိတ္မကူး မိိပါေခ်။ ေမာင္က ယြန္း အေတြး ေတြကို နားလည္သည္႔အလား အိမ္ခြဲေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးေၾကာင္း အခိုင္အမာ ေျပာခ်ိန္  ယြန္း ကလည္း ေမာင္႔ကို ေက်းဇုူးတင္ေၾကာင္း အသံတိတ္စြာ ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ တံု႔ျပန္္မိသည္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္ ယြန္း ဆီ တၿပိဳင္နက္တည္း စုၿပံဳေရာက္လာသည္႔  ေမာင္႔အစ္မေတြ၏ နဂါးမ်က္ေစာင္းေတြကိုလည္း မသိဟန္ေဆာင္  ယြန္း လ်စ္လ်ဴရူခဲ႔ သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္႔အသည္းႏွလံုး ကိုပိိုင္ဆိုင္ရသူ မိန္းကေလးတစ္ဦးအျဖစ္  ယြန္း ကို သူတို႔ ၀န္တိုေနမွန္းသိလ်က္ႏွင္႔ ထုိ ေလစိမ္း၊ အသံ စိမ္း၊ မ်က္ႏွာစိမ္းတို႔ကို အသိအမွတ္မျပဳ လက္မခံသလို ခပ္မွန္မွန္ ခပ္ရဲရဲပဲ ရင္ဆုိင္ခဲ့မိေတာ့.. အင္း၊ ထိုေန႔ကစၿပီး ဇာတ္လမ္းစခဲ႔သည္ ထင္သည္။

                                                                        +                 +                   +

                   “ အေထြး ေယာင္းမေလး လာလည္တာလား၊ ေခ်ာလိုက္တာ “

                   လက္ထပ္ၿပီးစ အသစ္စက္စက္လင္မယားေလးမို႔ မေရာက္တာအနည္းငယ္ၾကာသြားေသာ ေမာင္႔ အေမအိမ္ကို အိုဗာ တင္း၊ ႏို႔မႈန္႔၊ပန္းသီး၊ ဘီစကြတ္မံု႕ပံုး၊ ေဖ်ာ္ရည္ပုလင္းတို႔ျဖင့္႔ လာကန္ေတာ႔ျဖစ္ခ်ိန္ ေငြတိုးေခ်းစားေသာ မငယ္ ထံ ေငြလာေခ်း ေနက် ဧည္႔သည္မွ ဆိုသည္႔စကားျဖစ္သည္။

                 “ ေမာင္စည္သူက ကံေကာင္းတာပဲကြယ္။ မင္းမိန္းမေလးက တယ္ေခ်ာသကိုး”

                 “ ဟဲဟဲ”

                ဧည္႔သည္မွာ ေမာင္ႏွင္႔လည္း ရင္းႏွီးပံုရသည္မို႔ သူ႕ႏွႈတ္ဆက္စကားသံမွာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ၿပံဳးမိသြားသည္။

                “ေအာင္မေလး ေခ်ာတာမေခ်ာတာက ဘာအေရးလဲ။ ဒိေခတ္ႀကီးမွာ မိန္းမေခ်ာေခ်ာေတြ အပံုလိုက္၊ အပုံလိုက္ ေအာ တိုက္ေနတာပဲ။ မိန္းမပီသဖို႔ႏွင္႔ အိမ္မႈကိစၥႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတာပဲ ။ ေငြရွာတဲ႔ ေယာက်္ားကဘယ္ေလာက္ သံုးသံုး မိန္းမျဖစ္သူက စီးတဲ႔ေရ ဆည္တဲ႔ကန္သင္း လို ေခၽြေခၽြတာတာနဲ႔ စုေဆာင္းေနတတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္မဟုတ္လား မရင္ျမ”

                   ရပ္ကြက္ေစ်းထဲမွာ အထည္ဆိုင္ဖြင္႔ထားသည္႔မႀကီးက ဆိုင္ဖြင္႔ဖို႔သြားရင္း  ယြန္း ကို ေစာင္းေျမာင္းခ်ိတ္ကာ ေျပာ သြား ေသးသည္။ အိမ္ႏွင္႔ မနီးမေ၀းမွာ အလွျပင္ဆိုင္ဖြင္႔ ထားသည္႔ မလတ္ကေတာ႔ ေက်ာ႔ေက်ာ႔ေမာ႔ေမာ႔ျပင္ဆင္ရင္း  ယြန္း တို႔ အိမ္လာ လည္သည္ကို အသိအမွတ္ျပဳဟန္ ၀တ္ေက်တန္းေက်ႏွႈတ္ဆက္သည္။

                   “အေမက နင္တို႔ကို ဟိုေန႔ကတည္းက ေမွ်ာ္ေနတာ။ ခုမွပဲ ေပၚလာေတာ႔တယ္”             

                    “လာမလို႔ပဲမလတ္ရာ ကၽြန္ေတာ္႔အလုပ္က ရုတ္တရက္ေပၚလာေတာ႔ မအားဘူးျဖစ္သြားတယ္”

 “ေအာင္မေလး။ နင္မအားလည္းဘာျဖစ္လဲ နင္႔မိန္းမ အားတဲ႔အခ်ိန္ေလးလႊတ္လိုက္ေရာေပါ႔။ အိမ္နဲ႔ဘယ္ေလာက္ ေ၀း တာက်ေနတာပဲ။  ကားစီးလာရင္  ႏွစ္မွတ္တိုင္ေလာက္ပဲဟာ။ ငါတို႔ သူ႕ကို ကိုက္မစား ပါဘူး”

                    သူ႕စကားေၾကာင္႔ ယြန္း မ်က္ႏွာပူေႏြးသြားသည္ကို ေမာင္သတိျပဳမိဟန္ စကားလမ္းေၾကာင္းလြဲလိုက္သည္။

                 “ ဒါနဲ႔ ကိုႀကီးလည္း ျပန္ထြက္မလို႔ဆို၊ ဘယ္ေတာ႔သြားမွာလဲ”

                 စကာၤပူက ကုမၸဏီီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ကိုႀကီးက ရန္ကုန္ျပန္လာၿပီး မၾကာလွခ်ိန္ အလုပ္မွ ျပန္ေခၚသည္မို႔ ရက္ပိုင္းအတြင္း ျပန္ရမည္႔အေၾကာင္း ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ေျပာဆိုေနသည္ကို ယြန္း နားေထာင္ေနမိသည္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္ေငြ တိုး ေခ်းစား သည္႔ မေထြးက သူ႕ဧည္႔သည္မရင္ျမကို ႏွဳတ္ဆက္ဖို႔ အိမ္အေပါက္၀လိုက္ပို႔ရင္း ကိုႀကီးတို႔လင္မယား ကို ေတြ႕ေလသည္။

                  “ေဟာ ဟိုမွာလာၿပီ၊ ေျပာရင္းဆိုရင္းအသက္ရွည္ဦးမယ္”

                ကိုႀကီးႏွင္႔အတူသူ႕အမ်ိဳးသမီးေခ်ာ မသူဇာပါ ပါလာသည္။ မသူဇာက ၾကည္႔ျမင္တိုင္ ညေစ်းတြင္ မိသားစုပိုင္ ေရႊဆိုင္ ရွိ၍ သူကိုျမင္လိုက္သည္ႏွင္႔ စိန္နားကပ္တစ္၀င္း၀င္း၊လက္ေကာက္သံ တခၽြင္ခၽြင္ႏွင္႔  ျဖစ္သည္။ ယြန္းတို႔  မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးတုန္း ကလည္း အစိမ္းေရာင္ ဓါးႀကီးပါတိတ္၊  စိန္ခ်ယ္ထားေသာ ေက်ာက္စိမ္း၀မ္းဆက္္ေလးႏွင္႔ အလွႀကီး လွေနခဲ႔တာ မွတ္မိေနေသး သည္။ ယြန္းကိုျမင္ေတာ႔ ၿပံဳရႊင္စြာႏွႈတ္ဆက္ရင္း မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးတုန္းကသူရိုက္ခဲ႔ေသာဓါတ္ပံုတခ်ိဳ႕ကို  အိတ္ထဲမွထုတ္ေပး သည္။

              “ ဒီေန႔ေတာ႔ စည္သူတို႔လည္းလာမွာပဲ ဆိုၿပီး ဓါတ္ပံုေတြယူလာတာ”

              “ ေက်းဇူးပဲ မမ”

               မသူဇာဆီမွ ဓါတ္ပံုေတြကိုလွမ္းယူရင္း တစ္ပံုခ်င္း ၾကည္႔ေနစဥ္ နံေဘးမွာရွိသည္႔ မလတ္ကလည္း ယြန္း လက္ထဲမွ ဓါတ္ပံုတစ္ခ်ိဳ႕ယူကာ ၾကည္႔သည္။

               “အင္း....ေတာ္ေသးတယ္ မိတ္ကပ္ထပ္ ဖို႔ထားေတာ႔ သတို႔သမီးငိုတာမသိသာဘူး။ မဟုတ္ရင္ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ သတို႔သမီး ကိုၾကည္႔ၿပီး လူေတြက မိဘ အတင္း ေပးစားလို႔ မယူခ်င္ ယူခ်င္ယူရတာ လို႔ထင္သြားဦးမယ္”

               အဓိပၸာယ္ပါပါ ေျပာလိုက္ေသာ သူ႔စကားေၾကာင္႔ ယြန္း မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ ရွက္ရြံ႕သြားတာကို  ရိပ္မိသူ မသူဇာ က ရယ္ပြဲဖြဲ႕ရင္း စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲလိုက္သည္။

              “လုပ္ၿပီ၊ မလတ္ကေတာ႔ေလ၊ ဆိုင္ဖြင္႔ရဦးမယ္ဆို သြားေတာ႔ေလ၊ ေတာ္ၾကာ ေနာက္က်ေနဦးမယ္။ ေန႔လည္ထမင္းစား ခ်ိန္ လည္း အမီျပန္ လာဦးေနာ္”

             ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင္႔ မသူဇာ ေျပာမွ ယြန္း ကို ဓါတ္ပံုေတြ ျပန္ေပးၿပီး လမ္းထိပ္က သူ႕အလွျပင္ဆိုင္ရွိရာသိုို႔ ထြက္သြား သည္။

               “ညီမေလးလည္း အိမ္လာလည္ဦး။ သဘက္ခါဆို နင္႔အစ္ကိုက သြားၿပီဆိုေတာ႔ လာမယ္႔ စေနေန႔က်ရင္ စည္သူ႕ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္ အိမ္မွာေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာရေအာင္”

               မသူဇာက ခဲအိုျဖစ္သူႏွင္႔ ပတ္သတ္္ၿပီးွွမွ ေတာ္စပ္ရသူျဖစ္ေပမယ္႔ ေယာင္းမမ်ားထက္ ယြန္း အေပၚ ၾကင္နာစြာ ေျပာဆို တတ္သည္။ ေယာင္းမမ်ားကလည္း မသူဇာကိုဆိုလွ်င္ ေလယူေလသိမ္း မ်က္ႏွာေပးကအစယြန္း ကို ေျပာဆို ပံုႏွင္႔လံုး၀မတူ။ မသူဇာက ယြန္းလို ရြာမွာေနေသာ အေမမုဆိုးမႀကီးႏွင္႔ ရံုး၀န္ထမ္းအေဒၚတို႔ကိုသာ အားကိုးရေသာ အသိုင္းအ၀ိုင္း မ်ိဳးမဟုတ္။ ပိုက္ဆံရွိ မိသားစုအသိုင္းအ၀ိုင္းမွႀကီးျပင္းလာေသာ ေရႊဆိုင္ပိုင္ရွင္ သူေဌးသမီးျဖစ္သည္။  ေရႊေငြမက္ေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို ေရႊမ်ိဳး ဟု လူေတြကေလွာင္ေျပာင္သမုတ္ၾကသလို ေရႊရွိမွသာ အမ်ိဳးေတာ္ခ်င္္ေသာ ေမာင္႔တို႔ ေရႊမ်ိဳးေတြကလည္း ေရႊေငြမဲ႔ ယြန္း လိုလူကို အဖတ္မလုပ္ခ်င္တာ အံ႔ၾသစရာ တစ္ခုေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ႔ မသူဇာကေတာ႔  ယြန္း ကို ညီမေလး တစ္ေယာက္လို ခ်စ္ခင္သလို ေမာင္႔တို႔မိသားစုအားလံုးႏွင္႔လည္း အဆင္ေျပေျပ ဆက္ဆံတတ္္သည္။

                အခုလည္း ေမာင္ႏွင္႔ ကိုႀကီးတို႔  စကား လက္ဆံု က်သည္ကို ယြန္း ထိုင္နားေထာင္ေနတုန္း မသူဇာကေတာ႔ မေထြးနဲ႔အတူ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔လိုက္သြားသည္။ မေထြးႏွင္႔ သူေျပာဆို ေနသည္႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ စကားသံတခ်ိဳ႕ကို ဧည္႔ခန္းမွ လွမ္းၾကားေနရသည္။ယြန္း အလိုက္သတိ ထသြားကူညီရ မည္လား၊ ထိုင္ေနရ မည္လားဟု ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနမိသည္။ မသူဇာက မလတ္ႏွင္႔ရြယ္တူျဖစ္ၿပီး မေထြးထက္လည္း အသက္ႀကီး သည္မို႔ မေထြး ဦးစီးသည္႔ မီးဖိုေခ်ာင္ကိုစိတ္ႀကိဳက္ ကူညီခ်ယ္လွယ္ႏိုင္ သည္။ ယြန္း မွာသာ ေတာက္တိုမယ္ရ ကူညီလုပ္ကိုင္တိုင္း စိတ္တိုင္းမက် ႏိုင္သည္႔ မေထြးမ်က္၀န္းမ်ားႏွင္႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆံုသည္မို႔ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ မ၀င္ရဲပဲ ဧည္႔ခန္းထဲမွာပင္ ဇြတ္ေပၿပီး ထိုင္ ေနမိသည္။ လက္ထဲဲတြင္ ရွိေသာ ဓါတ္ပံုေတြကို  ၾကည္႔ရင္း မလတ္ေျပာ သြား သည္႔စကားကို ျပန္ၾကားကာ ထို႔ေန႔အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို ျပန္သတိရ မိေလသည္။

                ယြန္း တို႔မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးမွာ ရြာမွအေမႏွွင္႔ ေဆြမ်ိဳးအနည္းငယ္အျပင္ ရန္ကုန္တြင္အတူေနေသာ ယြန္း အေဒၚ မိသားစုႏွင္႔ သူငယ္ခ်င္းအနည္းငယ္သာရွိသည္မို႔  ေမာင္႔သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင္႔အတူ အက်ဥ္းခ်ံဳးေလးသာလုပ္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ႔ ပူပူ ေႏြးေႏြး ရထားသည္႔ေယာင္းမက အလွျပင္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ဆိုေတာ႔ ယြန္း ကို ထိုေန႔မွာ အလွဆံုး ဖန္တီးေပးခ်င္ သည္ဟု သူ႕ဘက္က ဆိုလာသည္႕အခါ ယြန္းလည္းမျငင္း၀႔ံခဲ႔။ ဦးစြာပထမမ်က္ႏွာသန္႕ေဆးရည္ကို သူလိမ္းေပးၿပီး ေအာက္ခံ မိတ္ကပ္ႏွစ္မ်ိဳး လိမ္းကာ ေပါင္ဒါရိုက္ၿပီးသည္အထိ  အဆင္ေျပေနေသးသည္။ ေနာက္ေတာ႔သူဘရိုက္ဓါးကိုင္ၿပီး လက္ တစ္ဖက္ျဖင္႔ ယြန္း နဖူးမွ ေခါင္းကို လွန္ကာမ်က္ႏွာကို ဆြဲယူေမာ႔ လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ႔ ရင္ထဲဒိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားမိသည္။ အိမ္နီးခ်င္းနဲ႔ ညားလိမ္႔မယ္ဟု ငယ္စဥ္က မၾကာခဏ လက္တန္းေဗဒင္ေဟာခံရေလာက္ေအာင္ တစ္ခုႏွင္႔တစ္ခု ထိဆက္ေနေသာ ထူထူထဲထဲ ယြန္း မ်က္ခံုးမ်ားကို  ဓါးနဲ႔ ရိတ္ဖို႔ ဟန္ျပင္ သည့္အခါ ယြန္း မေနသာေတာ႔ၿပီ။

              “ဟင္႔အင္း  ယြန္း မ်က္ခံုးေမႊးမရိတ္ခ်င္ဘူးအစ္မ”

              “ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ၊ နင္႔ကို မလွေအာင္ ဘယ္သူကမွွ မလုပ္ဘူး”

              သူ႕ကို ျငင္းဆန္လိုက္ေသာ္လည္း ဂရုမစိုက္သလို သူ႕လုပ္စရာရွိသည္႔ အလုပ္ကိုသာဆက္လုပ္ဖို႔ ဟန္ျပင္ေနေသာ ေၾကာင္႔ ယြန္း အတင္းျငင္းဆန္မိခ်ိန္ သူ႔ဆီမွ မီးေတာက္မတတ္မ်က္လံုးမ်ားႏွင္႔ ေလသံမာမာကိုသာ ၾကားရသည္။

              “ဟဲ႔ ဓါးထိခ်င္လို႔လား ၊ နင္႔မ်က္ခံုးက ဒီေလာက္ထူေနတာ မရိတ္ပဲ ဘယ္လို ပံုေဖာ္လို႔ ရမလဲ။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန”

             သူက အလွျပင္ျခင္းကိစၥကို အလုပ္တစ္ခုလို ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ဖို႔သာ စိတ္ေစာေနသည္မို႔ ယြန္း ဆႏၵေတြကို ဂရုမစိုက္္။ အားလံုးျပင္ဆင္ၿပီးမွ ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ျဖင္႔ လွပေနေသာ ယြန္း ႏွင္႔ လံုး၀မတူသည္႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ၏ မ်က္ႏွာ ကုိမွန္ထဲတြင္ေတြ႕လိုက္ရ၍ တဒဂၤ အံ႔အားသင္႔ကာ ေငးေမာမိသြားသည္။  အၿမဲျမင္ေနက် ထူထူထဲထဲ မ်က္ခံုးေနရာမွာ တစ္ေၾကာင္း ထဲ ေကြးညႊတ္တက္ေအာင္ အညိဳေရာင္ခဲျဖင္႔ပံုေဖာ္ဆြဲထားေသာ မ်က္ခံုးေမႊးအတုႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရ၍ ယြန္း ဟန္ မေဆာင္ႏိုင္ေတာ႔ပဲ ရင္ထဲလွိဳက္ဖို ၀မ္းနည္းသြားသည္။

            “ဟယ္လွလိုက္တာ။ လူေတာင္မွား သြားတယ္”

            “ဟုတ္ပ ယြန္း နင္တကယ္ ရုပ္ေျပာင္းသြားတယ္ သိလား နင္နဲ႔မတူေတာ႔ဘူး”

             အဲ႔ဒီလို စကားေတြၾကားရခ်ိန္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ႔ပဲ ယြန္း မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးမ်ား သူ႕အလိုလို ပါးေပၚသို႔ လိမ္႔ဆင္းက်လာသည္။ မဂၤလာဦးမနက္မွာ သတို႔သမီးမ်က္ရည္က်သည္႔အတြက္ အားလံုးျပာသြားသလို လူၾကီးေတြကလည္း မဂၤလာမရွိဘူးဟု ယူဆၿပီး  ယြန္း အေပၚအျပစ္တင္စကားဆိုၾကသည္။  ထိုေန႔က ေယာင္းမသံုးေယာက္၏ မ်က္ေစာင္းေတြက ယြန္း အတြက္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ားရေသာ မဂၤလာလက္ဖြြဲ႔ေတြ ျဖစ္သည္။

           ထပ္ၿပီး မ်က္ရည္မက်ခ်င္ေတာ႔တာမို႔ ထိုေန႔ကမဂၤလာပြဲကာလအတြင္း  ယြန္း ေနာက္ထပ္ မွန္လံုး၀ မၾကည္႔ျဖစ္ခဲ႔ေတာ႔ပါ။

                   “ယြန္း ထမင္းစားရေအာင္”

   ေမာင္ကအနားမွ ေလေျပေလးႏွင္႔ေျပာေတာ႔မွ ထမင္းစားဖို႔ သတိရသည္။  ယြန္း တို႔လာတုန္းက ဘုရား ၀တ္ျပဳ ေန  ေသာ ေမာင္႔အေမက ထမင္း၀ိုင္းမွာ ႀကိဳေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေမာင္႔အစ္ကိုႀကီး သြားခါနီး မိသားစုလက္စံုစား သည္႔ ၀ိုင္းမို႔ ဟင္းေတြက  စံုေသာ္လည္း လူကေတာ႔မစံု။  အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလး ေသာ္တာကသံုးဆင္႔ခ်ိဳင္႔ေလးဆြဲၿပီး မလတ္ဆီ ထမင္းသြား ပို႔ဦးမည္ဟု ဆိုကာ ထြက္သြားသည္။

                 “မႀကီးေရာ မလတ္ေရာ ဒီေန႔ ငါလာတာေတြ႕တာေတာင္ ထမင္းအတူစားဖို႔ျပန္မလာဘူး”

                  ကိုႀကီးကမေက်နပ္သလို ညည္းသည္ကို ေမာင္႔အေမက

                   “သူတို႔ေတြက ေလာကႀကီးမွာ သူတို႔ဆိုင္ေတြကလြဲၿပီး ဘာမွအေရးမႀကီးဘူး။ ပိုက္ဆံရွာဖို႔ပဲ သိတဲ႔ဟာေတြ”

                    အျပစ္တင္သလို ညည္းရင္း ပဲႀကီးွွႏွပ္ဟင္းကို တစ္ဇြန္းခပ္ယူလိုက္သည္။

                    “ ဟဲ႔ နင္တုိ႔ဟင္းေတြကလည္း ပူလည္းမပူပါလား”

                     “ဟင္ ဟုတ္လား။ ပူပါတယ္အေမရဲ႕”

                     မေထြးက သူ႔အေမအႀကိဳက္ကို သိသည္မို႔ ဟင္းကိုတစ္ဇြန္းခပ္ယူစားၾကည္႔လိုက္ၿပီး ဟင္းထပ္ေႏြးဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ သို႔၀င္သြားသည္။

                    “မပူပါဘူး။ ဆိတ္သားဟင္းလည္း ဒီလိုပဲ။ ငါကဟင္းမေကာင္းရင္ေတာင္ ထမင္းပူပူဟင္းပူပူပဲစားတတ္တာ”

                    တစ္ဖ်စ္္ေတာက္ေတာက္ဆိုကာ ထမင္းစားရင္း သားႏွစ္ေယာက္စလံုးပန္းကန္ထဲကိုလည္း ဟင္းေတြ ျပည္႔ေမာက္ ေနေအာင္္ထည္႔ေပးသည္။ ေခၽြးမေတြကိုေတာ႔ သတိမရ။ ယြန္း ႏွင္႔ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမွသာ‘ထည္႔စား’ ဟုေလသံျပတ္ျပတ္ျဖင္႔ ေျပာ သည္။ ထမင္းစားရင္းႏွင္႔ အေမရြာသို႔ မျပန္ခင္တစ္ရက္ ယြန္း က ႀကီးစိန္ဟုေခၚေသာ ေမာင္႔အေမတို႔ မိသားစုကို ထမင္းစားဖိတ္ သည္႔ေန႔ကို ျပန္သတိရမိသည္။ ထိုေန႔က ဖြယ္ဖြယ္ရာရာဟင္းေတြကို ေဒၚေလးႏွင္႔အေမတို႔ လက္စြမ္းျပခ်က္ျပဳတ္ၾကသည္။  ငါးၾကင္းေပါင္း ၊ ၾကက္ ကာလသားခ်က္၊ သီးစံုခ်ဥ္ဟင္း၊ သရက္ခ်ဥ္သုတ္၊ တို႔စရာ စံုစံုလင္လင္ တို႔ႏွင္႔ ျပင္ဆင္ၿပီး ေစာင္႔ေနေသာ္ လည္း ႀကီးစိန္တို႔ မိသားစု ေတြက ေပၚမလာ။ လာႏိုးႏိုးေစာင္႔ရင္းႏွင္႔ ထမင္းဟင္း ပူပူမွ စားတတ္သည္ဟု ၾကားထားေသာ ႀကီးစိန္အတြက္္ ေအးသြားသည္႔ ဟင္းေတြကို ျပန္ေႏြး ရတာလည္း သံုးေလးႀကိမ္ေလာက္ ရွိသည္။ ေနာက္ဆံုး ေျခာက္နာရီထိုးခါနီးမွ ေမာင္ ကိုယ္တိုင္ အစ္မေတြဆီဖုန္းဆက္ၿပီး တကၠစီ အသြားအျပန္ငွားကာ သြားေခၚမွ လိုက္လာၾကသည္။ ဒါေတာင္ အိမ္ထဲ ၀င္၀င္ခ်င္း  အေမာ႔ဆို႕ စကားႏွင္႔ ႏွႈတ္ဆက္ေသးသည္။

                   “အေမက ဒီေန႔ ထမင္းစားေစာသြားလို႔ လိုက္မလာဘူး။ အေဒၚတို႔ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာခိုင္းလိုက္တယ္”

                    ထိုေန႔က အေမႏွင္႔ေဒၚေလးမ်က္ႏွာကို  ယြန္း တသက္မေမ႔ႏိုင္၊ ႀကီးစိန္အတြက္ အေမသယ္လာသည္႔ ေတာင္နံႀကီး ၊ ထန္းလ်က္ျဖဴႏွင္႔ ပဲလြန္းတို႔ပါသည္႔ လက္ေဆာင္ထုတ္ကိုေတာ့ မႀကီးတို႔ အျပန္သယ္သြားသည္ကို အေမေတြးဆဆႏွင္႔ လွမ္းေငး ေနသည္႔ ပံုရိပ္ကို ခုျပန္ေတြးလိုက္တိုင္း ခုပင္ငိုခ်င္လာသည္။ ယြန္း မလိမၼာသည္႔အတြက္ အေမ႔ခမ်ာ ေမာင္တို႔အသိုင္း အ၀ိုင္းမွာ မ်က္ႏွာ မရခဲ့ွ။ ယြန္း ထမင္းပန္းကန္ ကိုင္ၿပီးထလိုက္သည္။

                   “ဟင္ ေတာ္ၿပီလား”

                    မသူဇာ၏ စကားမွာ အားလံုးကလည္းယြန္း ကို ေမာ႔ၾကည္႔ၾကသည္။

                   “ဟုတ္ကဲ႔ ဒီေန႔ သိပ္မဆာလို႔”

                    အေငြ႕တေထာင္းေထာင္ထေနသည္႔ ထမင္း၀ိုင္းမွာ အေမ႔အေၾကာင္းေတြးမိၿပီး  ယြန္း ထမင္းဆက္မစားႏိုင္ေတာ႕ သည္မို႔ တစ္ေယာက္တည္း ဧည္႔ခန္းထဲသို႔ ထြက္လာခဲ႔သည္။ ဒီအိမ္ေရာက္တိုင္း ယြန္း တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္ခံစားရေသာ အပယ္ခံအျဖစ္ ေခ်ာင္ထိုးခံဘ၀မွ ဘယ္ေတာ႔မ်ား လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါမည္လဲ။

                   ဒါကို  ယြန္း သိခ်င္ေနမိသည္။

                                                               +              +                +

                    မသူဇာအိမ္လာလည္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚခ်ိန္တြင္ မေရာက္ျဖစ္ခဲ႔ပဲ  ယြန္း ရင္ထဲခံစားရတာေတြ မ်ားလာမွ ရင္ဖြင္႔ခ်င္္ လြန္း၍   ခုေတာ႔လည္း မသူဇာဆီသို႔ မဖိတ္ပဲ အလည္ေရာက္ခဲ႔ျပန္သည္။

                   “ မမေျပာတာေတြ  ယြန္း နားလည္တယ္ မဟုတ္လား။ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ  ယြန္းကို မႀကိဳက္ဘူး ဆိုပါေစ  ယြန္း က သာ ေရွာင္ဖယ္ဖယ္လုပ္မေနပဲ သူတို႔ကို မမႀကီး၊ မမလတ္၊ မမေထြးဆိုၿပီး ခၽြဲျပလိုက္ရင္ သူတို႔ တင္းမခံႏိုင္ပါဘူး။ ေဟာ မမဆိုလည္း အဲ႔လိုပဲ သူတို႔အႀကိဳက္လိုက္ရတာပဲ။ ကိုယ္႔ရင္ ထဲ ဘာပဲရွိေနေန သူတို႔မျမင္သာေစနဲ႔၊ေယာင္းမဆို တာမ်ိဳးက မခ်စ္ ေသာ္ လည္း ေအာင္႔ကာနမ္းရတဲ႔ အမ်ိဳးကြယ္ ။ မေထြး ဆုိလည္း သူကအိမ္မွာအိုးသူႀကီးဆုိေတာ႔ သူခ်က္ တာေလးေတြဆို ေကာင္း လိုက္တာဆိုၿပီး အားရပါးရစားလိုက္၊ ေဟာ သူႀကိဳက္္ တတ္္တာေလးေတြ  ေတြ႕ရင္လည္း ၀ယ္ေပးသြားလိုက္ ဒါဆိုရင္ မေထြးက လည္း...”

                   “ ေအာင္မေလး မေထြးကလည္း ယြန္း အေပၚမေကာင္းပါဘူး မမရာ”

                    ယြန္း ျဖတ္ေျပာလိုက္သည္႔ စကားေၾကာင္႔ မသူဇာက မ်က္ခံုးေလးပင္႔ရင္း ယြန္းးစကားကို နားစြင့္သည္။

                    “သူလုပ္လို႔ ယြန္း ကို ခုဆိုေသာ္တာကေတာင္ မ႐ိုေသဘူး”

                  “ဟင္ ဘယ္လို”

                  “ဟုတ္တယ္ မမ၊  ယြန္း တကယ္ေျပာေနတာ သူက ယြန္း ကို ဂရုမစိုက္ေတာ႔ေသာ္တာကေတာင္ယြန္း ကို အဖက္ မလုပ္ဘူး။ အလည္သြားလို႔ စားေသာက္ၿပီးမွ ျပန္ရင္  ယြန္း စားတဲ႔ပန္းကန္ဆိုသူကေဆးခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ ယြန္း စားၿပီးသား ပန္းကန္မ်ား သြားေပးရင္ သူက ပန္းကန္ ေဆးေနရက္နဲ႔ ေဘးကိုဖယ္ေပးတာ။  ကိုယ္႔ဖာသာေဆး ဆိုတာမ်ိဳး ေပါ႔။ တစ္ခါတစ္ေလ မ်ားး  ယြန္း ပန္းကန္ဆို မေဆးပဲ တမင္ဖယ္ထားတာမ်ိဳးေတြေတာင္ လုပ္တယ္။ ဒါနဲ႔ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အပတ္ကေတာ႔ သည္းမခံႏိုင္တဲ႔အဆံုး ယြန္း ပန္းကန္ တင္္မကဘူး ေဘစင္မွာရွိတဲ႔ ပန္းကန္ေတြအားလံုး ယူၿပီးေဆးလိုက္တယ္။ ဒါကို ေမာင္ေတြ႕ေတာ႔  ယြန္း အနားမွာ အလုပ္ ရွဳပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ႔ ေသာ္တာ့ကိို ဆူတာေပါ႔ မမရယ္။ ဒီေတာ႔ မေထြးက မေနႏိုင္ ပဲ ၀င္ေျပာရာကေန ေမာင္နဲ႔ စကားမ်ား ၾကတယ္”

                    “ဟယ္”

                    မသူဇာက မ်က္လံုးေလးျပဴးကာ အ့ံၾသသြားသည္။ ယြန္း က သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ရွဳိက္လွ်က္

                    “ယြန္း လည္း သူတို႔ကို ရင္းႏွီးေအာင္ႀကိဳးစားၾကည္႔ပါတယ္။ အေခြသစ္ထြက္လို႔ ေကာင္းတဲ႔ ဇာတ္ကားေလးေတြ ရွိရင္ သူတို႔ၾကည္႔ရေအာင္ယူသြားတယ္။ ႀကီးစိန္အတြက္လည္း မုန္႔တစ္မ်ိဴးမဟုတ္မ်ိဳး၀ယ္သြားတယ္”

                     “အဲ အဲ႔ဒီႀကီးစိန္၊ ႀကီးစိန္လို႔ေခၚဖို႔ ဘယ္သူ သင္တာတုန္း”

                     “ ႀကီးစိန္က ေမေမ႔ထက္အသက္ႀကီးေတာ႔ ႀကီးႀကီးစိန္လို႔ ေခၚတာေပါ႔ မမရယ္၊ ေနာက္ေတာ႔လည္း ႀကီးစိန္ ျဖစ္သြားတာေပါ႔”

                     “ခက္လိုက္တာ ယြန္း ရယ္၊ မမသူ႕ကိုဘယ္လိုေခၚလဲ အေမလို႔ ေခၚတယ္မလား ၊ ငါ႔ညီမလည္း အေမလို႔ ေခၚစမ္းပါ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း အေမစိန္ေပါ႔”

                     “ဟုတ္ အဲ႔ဒီအေမစိန္ကေတာ႔ ယြန္း ေရာက္သြားလို႔ ဧည္႔ခန္းထဲမွာ ရွိရင္ စကားေျပာပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ ဆိုရင္ေတာ႔ အေပါက္၀ကေန သြားႏွႈတ္ဆက္ေတာင္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္တာ၊ တစ္ခါတစ္ေလလည္း  ပုတီးစိတ္တာမ်ိဴး လုပ္ေနတတ္တယ္။ စိတ္မမွန္ဘူးလို႔ ေျပာရ မလား မသိဘူး၊ ၿပီးေတာ႔  ယြန္း ႏွင္႔စကားေျပရင္လည္း တစ္ခါမွ အေမတို႔ေဒၚေလး တို႔အေၾကာင္း ၀တ္ေက်တန္းေက်ေလးေတာင္ ေမးေဖာ္ မရဘူး ။ေဒၚေလးကေတာ႔ေလ  ယြန္း ကိုေတြ႕တိုင္း ႀကီးစိန္ အဲဲ အေမစိန္ ေနေကာင္းရဲ႔႕လားအၿမဲေပးတယ္။ ”

                      ယြန္း ေျပာရင္း အေမႏွင္႔ေဒၚေလးတို႔ကို သတိရလာ၍မ်က္ရည္၀ဲလာသည္။

                      “ဟုိတစ္ေန႕က ယြန္း တို႔လင္မယားဘုရားသြားဖို႔စီစဥ္ထားတာ မႀကီးကသြားရင္သူ႔ကို၀င္ေခၚပါ။ ယၾတာ ေခ်ခ်င္ တယ္ဆိုေတာ႔ ယြန္းတို႔လည္း၀င္ေခၚရတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ႔မွ မမရယ္ ျပႆနာနဲ႔ တည္႔တည္႔ တိုးတာပဲ”

                       “ဘယ္လို ျပႆနာနဲ႔တိုးတာလဲ ယြန္း ရယ္”

                       “ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေမာင္႔ကို အိမ္ေနာက္ေဖးက မီးေခ်ာင္းကၽြမ္းေနလို႔ဆိုလား ၾကည္႔ခိုင္းတယ္။ မႀကီးကေတာ႔ အက်ၤ ီလဲေနတာေပါ႔ မမရယ္၊ ေနာက္ေတာ႔ အိမ္ေရွ႕ထြက္လာလို္က္၊ အခန္းထဲ၀င္လိုက္နဲ႔ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္လုပ္ေနတာနဲ႔ ယြန္း လည္း ဘာရွာေနတာလဲ ဆိုေတာ႔ သူ႕လက္စြပ္တဲ႔ ၊ ပတၱျမားလက္စြပ္ေလး ေပ်ာက္ၿပီနဲ႔တူပါတယ္ဆိုၿပီး ငိုမလိုျဖစ္ေတာ႔တာ”

                       “ေဟာေတာ႔”

                       မသူဇာက ရင္ဘတ္ဖိလ်က္ အံ႔ၾသစြာဆိုသည္။

                        “ဟုတ္တယ္။ ဒါနဲ႔ ယြန္း လည္း မေနႏိုင္ပဲ သူ႕ကိုကူရွာေပးရတယ္။ ဘယ္နားမွာထားတာလဲ ဆိုေတာ႔ အိမ္ေရွ႕ကဗီရိုေပၚပဲ တင္ထားတာတဲ႔ မမရယ္။ဧည္႔ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနတာကလည္း ယြန္း တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ႔ သူ႕စကားက ဘယ္ေရာက္လို႔ေရာက္မွန္းမသိဘူး။ ဒါနဲ႔ယြန္း လည္း မေနႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ ဆက္တီခံုေအာက္၊ခံုၾကားမက်န္ ရွိသမွ် ဗီရို၊ စာအုပ္စင္္ အားလံုး လိုက္ရွာတာေပါ႔”

                        “ဒါနဲ႔ ေနာက္ေတာ႔ ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ ျပန္ေတြ႕သြားလား”

                        “ျပန္မေတြ႕ပါဘူး။ သူလည္း လက္စြပ္ေဇာနဲ႔ အဲ႔ဒီေန႔ကဘုရားမလိုက္ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ယြန္း တို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ပဲ ဘုရားေရာက္သြားတယ္။ ယြန္း လည္းေလဘုရားသာသြားရတယ္။ စိတ္ထဲ တစ္အံုေႏြးေႏြးနဲ႔ မေအးခ်မ္းဘူးျဖစ္ ေနတာေပါ႔။ ဘုရားရွီခိုးလည္း သူေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတဲ႔ အဲ႔ဒီလက္စြပ္ဆီပဲ စိတ္ေရာက္ေနတာ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ပတ္ ေလာက္္ၾကာ သြား ေတာ႔  သူ႕လက္ခလယ္မွာ နီနီရဲရဲ လက္စြပ္ေလးတစ္ကြင္းေတြ႕တယ္။ ဒါနဲ႔  ယြန္း လည္း သူကို လက္စြပ္ျပန္ေတြ႕ၿပီလား။ ဘယ္မွာ ေတြ႕တာလဲ ဆိုေတာ႔....ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ.”

                     ယြန္း စကားကိုနားလိုက္ရင္း ခဏအေမာေျဖသလို လိေမၼာ္ရည္တစ္ႀကိဳက္ေသာက္လိုက္သည္။

                      “အင္း ထားထားတဲ႔ ေနရာမွာပဲ ျပန္ေတြ႕တာတဲ႔။  ယြန္း လည္းေလ ဘယ္မွာထားထားတာလဲလို႔ ေမးခ်င္လိုက္ တာ ပါးစပ္ကိုယားေနတာပဲ။ မေကာင္းတတ္လို႔ သာ မမရယ္။ ယြန္း ကိိုဆို သူတို႔ေတြက ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာ မမလည္း သိၿပီးသားပါ။ အခု ႀကံဳေတြ႕သမွ်ေတြအားလံုးဘယ္လိုမွ ၿမိဳသိပ္မထားႏိုင္လို႔ မမကို ရင္ဖြင္႔ေနရတာ။  ဒီထက္လည္း သူတို႔ နဲ႔ အဆင္ ေျပေအာင္ ဘယ္လို ေနရမလဲဆိုတာ ယြန္း တကယ္ မစဥ္းစားတတ္ေတာ႔ဘူး။  ကိုယ္႔အိမ္ မွာပဲေနလို႔မေတြ႕တာ ၾကာ ျပန္္ရင္္လည္း သူတို႔ေမာင္ကိုသတိရလို႔ဆိုၿပီး လာလာခိုင္းေနတာ။ ေတြ႕လိုက္တိုင္း္လည္း တစ္ခါမွ စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္လို႔ မရွိပါဘူး”

   ယြန္းမ်က္၀န္းမွမ်က္ရည္စမ်ားကိုတစ္သွ်ဴးစေလးျဖင္႔ သုတ္လိုက္သည္။ ဒီလိုကိစၥေတြ ကို ေမာင္႔ကိုေျပာျပလွ်င္ ေမာင္ႏွမခ်င္း ေသြးခြဲရာေရာက္မည္စိုး၍ မသူဇာကိုသာ တုိင္ပင္ေျပာျပမိျခင္းျဖစ္သည္။ မသူဇာမ်က္၀န္းထဲ  ယြန္း ကို နားလည္ပံုရ သည္႔ ၾကင္နာသနားေသာအရိပ္အေယာင္မ်ား ျဖတ္သန္းသြားသည္။ ယြန္း လက္တစ္ဖက္ ကို ဆုပ္ကိုင္အားေပးလိုက္ေသာ မသူဇာ  ျဖဴေဖြးေနေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးေပၚသို႔ ယြန္း ၏မ်က္ရည္စက္ေတြ က်ဆင္းသြားသည္။

               “ ငါ႔ ညီမ ေျပာစကား ေတြအားလံုးနားေထာင္ၿပီး အႀကံဥာဏ္ေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔  ညီမေလးအရင္ဆံုး အေမနဲ႔ ပိုု ရင္းႏွီးေအာင္ ႀကိဳးစားရလိမ္႔မယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အေမကညီမေလးအေပၚ သေဘာထားမွန္ေန တာပဲ။အေမအရမ္း ခ်စ္ရ တဲ႔ ေခၽြးမေလးျဖစ္သြားရင္ ေယာင္းမေတြရဲ႕မာန္စြယ္ေတြလည္း သူ႕အလိုလို က်ိဳးသြားပါလိမ္႔မယ္။ အဲ႔ဒီေန႔ေရာက္တဲ႔အခါ ယြန္း က ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး ရိုးသားတာကို သူတို႔ေတြ အားလံုးျမင္ေတြ႕ရမွာပါ”

                 မသူဇာစကားကို နားေထာင္ၿပီး ယြန္းေတြေ၀ေငးသြားမိသည္။မသူဇာႏွင္႔  ယြန္း ဆံုၿပီး တစ္လေလာက္ အၾကာတြင္ မေထြးခ်က္ထားသည္႔ ရြက္ယိုရြက္ႏွင္႔ထုတ္ထားေသာငါးခူဟင္းကို ေမာင္႔အတြက္ယူဖို႔  ဆိုင္ကို အကုူေကာင္မေလးႏွင္႔ အပ္ခဲ႔ၿပီီး ယြန္း ထြက္လာခဲ႔သည္။ ဧည္႔ခန္းထဲမွာ ထိုင္ၿပီး စာပြဲေပၚက ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို လွမ္းယူဖတ္ေနစဥ္ေရခ်ိဳးခန္းမွ ၀ုန္းဆိုသည္႔ အသံတစ္သံ ကိုၾကား လိုက္ရ သည္။ ထိုအသံနဲ႔အတူ “ဟဲ့၊ အေမေလး၊  လာၾကပါဦးွ” ဆိုသည္႔ အေမစိန္ အလန္႔တၾကား ေအာ္သံၾကားလိုက္ရ၍  ယြန္းလည္း စာဖတ္ေနရာမွ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျပးသြားမိသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္ တြင္ ထမီရင္လ်ားႏွင့္ နာက်င္စြာ ပံုရက္လဲရင္း ညည္းေနေသာ အေမစိန္ကို သနားစဖြယ္ေတြ႕ရသည္။      

                 “ဟယ္ အေမ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ္”

                 “ အေမစိန္”

                 “အဘြား ဘယ္လိုျဖစ္သြားတာလဲ”

                 သံုးေယာက္သား အာေမဋိတ္အသံစံုျပဳၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းေပါက္၀မွာပင္ ၾကက္ေသေသေနမိသည္။ ေနာက္ေတာ႔ အေမစိန္ ကို အခန္းထဲ ေျဖးညင္းစြာ ၀ိုင္းတြဲသြားၿပီးအက်ၤ ီလဲေပးရင္း ဆရာ၀န္ထံဖုန္းဆက္ရသည္။ ညေနက်ေတာ႔ အိမ္မွာလူစံုတက္စံုျဖစ္ လာ သည္္။ အေမစိန္က ေျခေထာက္က်ိဳးသြားျခင္းျဖစ္ၿပီး နားနားေနေန ေနရမည္။ က်ိဳးသြားေသာ ေျခေထာက္ေနရာမွာ စတီး ေခ်ာင္း ထည္႔ၿပီးခြဲစိတ္ဖို႔အတြက္  စမ္းသပ္လိုက္ေတာ႔ အေမစိန္ေရာဂါအေျခအေနမွာ ခြဲစိတ္ဖို႔ လက္မခံႏိုင္ေတာ႔။ အေၾကာင္းမွာ အဆုတ္ထဲ ၌ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ား စတင္ အေျခတည္ေနျခင္းေၾကာင့္  က်ိဳးသြားေသာ အရိုးေနရာမွာ စတီးေခ်ာင္း ကို ျပန္လည္အစား ထိုးၿပီး ကုသဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ ေတာ႔တာမို႔ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းပင္ အေမစိန္တစ္ေယာက္ တုံးလုံးလဲဘ၀သို႔ ေရာက္သြား ရွာေတာ႔သည္။ အေမ႔စိန္ က်န္းမာေရးကို  အရင္ကထက္ ပိုၿပီး ဂရုတစိုက္ၾကဖို႔ ဆရာ၀န္က မွာခ်ိန္ ေယာင္းမသံုးေယာက္ စလံုး မ်က္ရည္က်သလို ယြန္းႏွင္႔ မသူဇာလည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ၾကရသည္။ အဆုတ္ထဲက ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားအေၾကာင္း အေမစိန္႔ ကို ေျပာမျပၾက ေတာ့ရန္   အားလံုး သေဘာတူၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့  သူ႕ကုတင္နံေဘးတြင္ ထိုင္ၿပီး စိတ္ေျပ ရာ ေျပေၾကာင္းအတြက္ မသူဇာ၏ အားေပးစကားသံက  အရင္ဆံုးေပၚထြက္လာသည္။

                “ ဘာမွအားငယ္စရာမလိုဘူးေနာ္ အေမ။ အေထြးေရာ ေသာ္တာေရာ ရွိေနတာပဲ။ လိုအပ္ရင္ မလတ္ကိုလည္း ေခၚခိုင္းလို႔ ရေနတာပဲ။ ကၽြန္မလည္း ဆိုင္ကအျပန္အေမ႔ဆီအၿမဲ၀င္လာမယ္”

       “နင္႔ အေထြးက ေန႔လည္လည္း တစ္ခါတစ္ေလ ေၾကြးေတာင္းသြားရင္သြားေနတာ။ အၿမဲအိမ္မွာရွိတာမ ဟုတ္ဘူး။  ေသာ္တာကလည္း ကေလးသာသာ”

                   “ ဒါဆို အေမနာစ္တစ္ေယာက္ ငွားခ်င္လား”

                   “ေအာင္မေလး မငွားခ်င္ပါဘူး။ သူတို႔ေတြက ပိုက္ဆံယူၿပီး အလုပ္သေဘာဆက္ဆံမယ္႔ ဟာေတြ။ ၿပီးေတာ႔ ငါကလည္း လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တာပဲရွိတာ။ က်န္တာေတြေကာင္းေနတာပဲ”

                   အိပ္ယာထဲ လွဲေနရင္းမွ အေမစိန္က ရွံ႕ကာမဲ႔ကာဆိုသည္။

             “ဟုတ္သားပဲ ငွားစရာမလိုပါဘူးအေမစိန္ရယ္။  ယြန္း လည္းရွိေနတာပဲ ။ ေန႔လည္ဆိို ယြန္း ဆိုင္ကို အကူ ေကာင္မ ေလးနဲ႔ထားခဲ႔ၿပီး ဒီမွာအေမစိန္္ကို လာၾကည္႔လို႔ရေနတာပဲ။ ဆိုင္ကညေနနဲ႔ ညပိုင္းေလာက္ပဲ လူက်တာ။ ပိတ္ထားခဲ႔လည္း ရတယ္”

                     ဒီစကားက ဘယ္ကေနဘယ္လို ထြက္သြားမွန္းပင္မသိ။ ယြန္း ရင္ထဲမွ လာေသာ ရိုးသားသည္႔စကားေပမယ္႔  တစ္ခါမွ အိမ္၏ အိမ္တြင္းေရးကို ၀င္ေရာက္စီစဥ္ႏိုင္သူမဟုတ္၍ အားလံုး၏ မ်က္၀န္းေတြက အ့ံၾသသလို  ယြန္း ဆီ စုၿပံဳ ေရာက္ လာၾကသည္။ ထိုမ်က္၀န္းေတြထဲမွ  အေမစိန္၏ မ်က္၀န္းမ်ားကေတာ႔  အားကိုးတႀကီးႏွင္႔ ထူးျခားစြာ ယြန္း ကို လွမ္းၾကည္႔သည္။ ဒီလိုနဲ႔ ယြန္း အေမ႔စိန္ဆီကို မနက္ဆယ္နာရီမွ ေန႔လည္ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီေလာက္အထိ အၿမဲဂရုတစိုက္လာျဖစ္သည္။  အေမ႔စိန္ ကို ေရခ်ိဳး၊ ထမင္းေကၽြးၿပီး ၊ သူလိုအပ္တာမွန္သမွ် ကူညီရင္းႏွင္႔ ေန႔လည္ သူတစ္ေရးအိပ္ေနခ်ိန္မွသာ ယြန္း ထမင္းစားျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ေရးႏိုးလာ ျပန္ေတာ႔ ေကာ္ဖီတိုက္မုန္႔စားၿပီး အိမ္ေရွ႕ထြက္ကာ တီဗီၾကည္႔ ခ်င္ၾကည္႔ ၊မဟုတ္လည္း တရားနာ တတ္သည္။ ေနာက္အိမ္ ေရွ႕ခန္းမွဧည္႔ခန္းအထိ ေျဖးေျဖးခ်င္းတြဲေလွ်ာက္ၿပီး ညေနဖက္သူအနားယူခ်ိန္မွွ ယြန္း ႏွႈတ္ဆက္ကာ အေခြဆိုင္ သို႔ျပန္ရသည္။ ဒီအလုပ္ ေတြက ယြန္း တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ မေထြးႏွင္႔ေသာ္တာတို႔လည္း အလွည္႔ က်လာ ကူညီပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ အေမစိန္ ႏွႈတ္မွ ေတာင္းတသူက ယြန္း တစ္ေယာက္တည္းသာ။ ဒါကိုသိသည္႔ မေထြးက ေတာ႔ အလိုမက်ဟန္ႏွင္႔ ‘အေမတို႔မ်ား အရင္လိုကိုမဟုတ္ဘူး။ အခုက်မွ တစ္ယြန္းတည္း ယြန္း ျဖစ္ေနတယ္။ အေထြးတို႔လည္း ျပဳစုပါရေစဦး ေနာ္ ကုသိုလ္ယူခ်င္လို႔ပါ “လို႔ ဆိုေသာ္လည္း၊ ယြန္း ႏွစ္ရက္ေလာက္ မလာ လိုက္လွ်င္္ျဖင္႔ သူကိုယ္တိုင္ ေမာင္႔ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ယြန္း ကို အိမ္သို႔ လႊတ္ခိုင္းၿမဲျဖစ္သည္။ ယြန္း က တစ္ခါတစ္ေလ လည္း အေမစိန္ႀကိဳက္တတ္သည္႔ ျမန္မာမုန္႔ေလး မ်ား၀ယ္ သြားတတ္သလို ‘ေနလ’ ‘မေနာမယ’တို႔လို ဂ်ာနယ္ေတြလည္း ၀ယ္ၿပီး ဖတ္ျပတာ ကို အေမစိန္က သေဘာေတြ႕သည္။

               “အေမစိန္ ဒီမွာၾကည္႔ ဒါက ဟိုပံုးမွာရွိတဲ႔ ထမ္းစမ္းလိုဏ္ဂူေတာ္ထဲက ဘုရားပံုေတြတဲ႔။ ဒီပံုကို ၾကည္႔ပါဦး ေက်ာက္ခက္ ပန္းဆြဲမွာ ထြင္းလုပ္ ထားတဲ႔ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္တဲ႔ ထူးဆန္းလိုက္တာ”

              “ေအး ဟုတ္ပ၊ ေျခေထာက္သာ ေကာင္းရင္ေတာ႔ သြားဖူးခ်င္စမ္းပါတယ္္”

               “သြားရမွာေပါ႔ အေမစိန္ရယ္၊ ေနေကာင္းေအာင္သာေန။ ယြန္းတို႔လိုက္ပို႔မွာ။ ဟယ္ ဒီပံုထဲက အမ်ိဳးသမီးက သူ႕ဆံပင္ အရွည္ႀကီးကို ျဖတ္ၿပီး လွဴတာေလ  တေကာက္ေကြးေတာင္ ေက်ာ္တယ္။ အခု ေခတ္မွာ ဒီလိုမ်ိဳး ဆံပင္လွဴတာ ေတြ သိပ္မေတြ႕ရေတာ႔ဘူးေနာ္”

              “အရင္တုန္းကဆိုရင္ေတာ႔ ေရႊတိဂံုဘုရား သမိုင္းျပတိုက္မွာ ရွိတယ္ေလ။ လွဴထားတ႔ဲ ဆံပင္ေတြကို အလွဴရွင္နာမည္နဲ႔ နံရံမွာ ခ်ိတ္နဲ႔ ဆြဲထားတာ။မအားတာနဲ႔ မေရာက္တာလည္း ၾကာပါၿပီ။ အခု လူကလည္း လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ႔မွ သမိုင္းျပတိုက္ ေတြ၊ ဗုဒၶ၀င္ျပတိုက္ေတြကို ဟိုးအရင္ကလို ျပန္ၿပီး သြားၾကည္႔ခ်င္္ လိုက္တာ ဟင္း”

               တစ္ခါတစ္ေလလည္း အေမစိန္က သူ႔ရင္ထဲမွာ ရွိသည္႔အတိုင္း သက္ျပင္းခ်သံတ၀က္ႏွင္႔ ရင္ဖြင္႔တတ္ေသး သည္။ နာတာရွည္ေရာဂါသည္လို ျဖစ္ေနေသာ အေမစိန္တစ္ေယာက္  ယြန္း အေပၚ တြယ္တာလာေတာ႔လည္း ခပ္စိမ္းစိမ္း ေယာင္းမေတြ ဆီမွ ၀တ္ေက်တန္းေက် ႏွႈတ္ဆက္ စကားသံ ေတြပါ မၾကားစဖူးၾကားေနရတတ္သည္။ ဒီေတာ႔  မသူဇာေျပာသည္႔စကားကို ယြန္း ျပန္သတိရမိသည္။ အေမစိန္က အိမ္မွာ အခရာမို႔ အေမစိန္ႏွင္႔သာ အဆင္ေျပရင္ေတာ႔ အားလံုးအဆင္ေျပၿပီဟူေသာ စကားသည္ ယြန္း အတြက္ ေသြးထြက္ ေအာင္ မွန္ေနၿပီထင္သည္။ တစ္ရက္ ေတာ႔ နံနက္ေစာေစာ ပဲျပဳတ္ႏွင္႔ ထမင္းကို ေရာေၾကာ္ေနစဥ္ ေမာင္႔လက္ကိုင္ဖုန္းမွ ဖုန္းျမည္ လာသည္။ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ႔ တုန္တုန္ ရီရီႏွင္႔ ဖုန္းဆက္ေျပာ လာေသာ ေဒၚေလး၏ အသံျဖစ္ သည္။ အေမတို႔ရြာ မေန႔ညက မီးေလာင္၍ စာသင္ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းႏွင္႔ အနီးအနားမွ အိမ္ေျခဆယ္အိမ္ေလာက္ မီးထဲပါသြားသည္ဟုဆိုသည္။ အေမႏွင္႔ ေမာင္ေလးတို႔အားလံုး အႏၱရာယ္ကင္းေပမယ္႔  ရြာအေျခအေန သိဖို႔ႏွင္႔ အေမ႔ကိုအားေပးဖို႔ ယြန္း တို႔ ရြာကိုလိုက္သင္႔သည္ဟု ေဒၚေလး ကဆိုသည္။ ဖုန္းကိုကိုင္ ရင္း ေဆာက္တည္ရာ မရပဲ ေမာင္႔ကိုႏိုးၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာကာ အဲ႔ဒီေန႔ပဲ ေနာက္ဆံုးကားႏွင္႔ ယြန္း တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟသၤာတသို႔ထြက္လာခဲ႔ၾက သည္။ ကားေပၚေရာက္မွ ေမာင္ကသူ႕အိမ္ ကိုဖုန္းဆက္ ေျပာျပစဥ္တြင္  ယြန္း ကေတာ႔ အေမႏွင္႔ ေဆြမ်ိဳးေတြ မ်က္ႏွာကိုေျပးျမင္ရင္း ငိုရွိဳက္ေနမိသည္။

                     ယြန္း တို႔ ကားေပၚမွဆင္းၿပီး ရြာကေလးကိုေရာက္ေတာ႔ ပူပူေႏြးေႏြး ေလာင္ၿမိဳက္ထားေသာ မီးေၾကာင္႔ လူေတြ အားလံုး ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ေနၾကသည္။ ဒါေပမဲ႔ မီးေဘးသင္႔သူေတြထဲယြန္း၏ ေဆြမ်ိဳးေတြမပါသည္မို႔ ေသာကေတြၾကားမွွ ယြန္း စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး ရြာမွအသိမိတ္ေဆြမ်ားကို ႏွႈတ္ဆက္ရင္း အေမခ်က္ေကၽြးေသာ အေမ႔လက္ရာ ဟင္းေလးေတြကိုစားရင္း၊ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္သာေနဖို႔ ရည္ရြယ္ခဲ႔ေသာ္လည္း ဘာလိုလိုႏွင္႔ ငါးရက္ေက်ာ္ၾကာသြားမွ မႀကီး ထံမွ အေရးေပၚဖုန္း၀င္လာသည္။ အေမစိန္ ေသြးေပါင္က်ၿပီး ရုတ္တရက္သတိလစ္သြား၍ အျမန္ျပန္လာ ဖို႔ ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။ ေမာင္ေရာ  ယြန္း ေရာ  မေမွ်ာ္လင္႔ထားသည္႔ သတင္းမို႔ အေမတို႔ႏွင္႔ တစ္ပတ္ျပည္႔ေအာင္ပင္မေနေတာ႔ပဲ ပစၥည္းေတြ သိမ္းကာ အျမန္ကားလက္မွတ္ျဖတ္ ၿပီး ရန္ကုန္ျပန္လာခဲ႔ၾကသည္။ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ေရာက္ေတာ႔ ဖုန္းတစ္ခါ ထပ္ျမည္ လာျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါ သတင္းကိုၾကားလိုက္ေတာ႔ ယြန္း ေခါင္းေတြ အစိတ္စိတ္အျမြာျမြာ ကြဲသြားၿပီ ထင္သည္။ အေမစိန္ ဆံုးၿပီတဲ႔။

             အေမစိန္ ႔အသုဘက ရပ္ကြက္ထဲမွလူေတြအျပင္ ေမာင္တို႔ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြႏွင္႔ စည္ကားလွသည္။ ေမာင္႔အစ္မ သံုးေယာက္၏ ငိုသံေတြႏွင္႔ အသုဘက ပို၍ပင္ လွဳပ္ရွားအသက္၀င္ေနသည္။ ေမာင္ကေတာ႔ အေမ႔အသက္ကို မမီလိုက္္ေသာ သားမို႔  အေမ႔စိန္အေလာင္းကို ၾကည္႔ရင္း မ်က္ရည္ ေတြတြင္တြင္ က်လ်က္ စိတ္ထိခိုက္၀မ္းနည္းေနသည္။

             “ အေမေရ အေမအရမ္းခ်စ္တဲ႔သားနဲ႔ေခၽြးမကို ထၾကည္႔ဦးေလ။ အီး ဟီး ဟီး”

             “ ဟုတ္တယ္ အေမရဲ႔႕ ဒီမွာ အေမတေမးတည္းေမးေနတဲ႔ အေမ႔ေခၽြးမ ေရာက္လာၿပီေလ အဟင္႔ဟင္႔”

             သူတို႔ငိုသံေတြကို နားေထာင္ရင္း ယြန္း မွာ အသုဘရူသူေတြၾကား မ်က္ႏွာမထားတတ္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ အေမစိန္မဆံုးခင္ ယြန္း ကို  တေမးတည္းေမးေနသည္ဟု သိလိုက္ရ၍ ပိုလို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္႔အထဲ  မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ လဲေလ်ာင္း ေနသည္႔ အေမစိန္ကိုျမင္ေတာ႔ ယြန္းမ်က္ရည္ေတြ မထိမ္းႏိုင္ေအာင္ က်လာသည္။ ယြန္းစိတ္မေကာင္းေန သည္ကို ျမင္ရက္ႏွင္႔ ေယာင္းမေတြကေတာ႔ စကားလံုးစိမ္းေတြ၊ မ်က္လံုးစိမ္းေတြႏွင္႔   ငိုသံစြက္လ်က္ ယြန္းကို ေစာင္းေျမာင္း ခ်ိတ္ခ်ည္ ေျပာဆိုႏိုင္သည္။

             “ငါ႔တို႔အေမမွာ ေနမေကာင္းလို႔  အိပ္ရာထဲ လွဲရတဲ႔ထဲ၊ သူေတြ႕ခ်င္၊ျမင္ခ်င္တဲ႔သူေတြ မရွိေတာ႔ စိတ္ေထာင္း ကိုယ္ေက်ျဖစ္ ၿပီး ဆံုးရတာ”

             “ဟုတ္တယ္ စိတ္ေၾကာင္႔  အေမ႔ကို အခုလိုပစ္လိုက္ရတာေပါ႔။ ဟီး ဟီး”

               ဒီလိုႏွင္႔ ရက္လည္ဆြမ္းကပ္ၿပီး သည္႔ ညတြင္ မႀကီးတို႔အိမ္တြင္ လူစံုတက္္စံု ရွိေနခိုက္ အားလံုးလည္း ပင္ပန္း ေနၾကသည္မို႔ ေစာေစာအိပ္ရာ၀င္ဖို႔ ျပင္စဥ္တြင္ မႀကီးထံမွ  ေမာင္ႏွင္႔ ယြန္း ကို ဦးတည္ၿပီး ေျပာသည္႔  စကားေျပာသံ ထြက္လာသည္။

                “အေမမရွိေတာ႔ေပမယ္႔လည္း ငါကိုယ္တိုင္က မိသားစုသိုက္သိုက္၀န္း၀န္းေနရတာကိုႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အေမ႔ ကိုၾကည္႔ၿပီး ငါတကယ္ တရားက်တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဘာသံေယာဇဥ္မွ ငါမထားခ်င္ေတာ႔ဘူး။ ဘာအေႏွာင္အဖြဲ႔႕မွလည္း မလိုခ်င္ ေတာ႔ဘူး။ အရင္တုန္းကေတာ႔ အေမ႔အေၾကာင္းျပဳၿပီး အိမ္ကို မလာခ်င္ရင္ လာဖို႔ေခၚခိုင္းရတဲ႔သူေတြ၊ မလာခ်င္လာ ခ်င္ လာေနရတဲ႔ လူေတြ လည္း အခုအေမမရွိေတာ႔ဘူးဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔သေဘာနဲ႔ကိုယ္လာခ်င္လာ မလာခ်င္ေန ရတယ္။ အရင္လို မိသားစု   ထမင္း လက္ဆံု စားဖို႔ေလးနဲ႔ တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္ ဆံုရတာမ်ိဳး ငါမလုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး။ အဲ႔ဒီလို လုပ္ရင္ငါ အေမ႔ ကို ပုိသတိရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ နင္တို႔လည္း အေၾကာင္းကိစၥရွိမွပဲ အိမ္ကို လာၾကေတာ႕”

                 မႀကီးစကားကို နားေထာင္ရင္း အံ႔အားသင္႔ေနမိရာက ေမာင္ႏွင္႔ မသူဇာ၏ ေစာဒကတက္သံ ထြက္လာသည္။

                 “ဟာ မႀကီးကလည္း အဓိပၸာယ္မရွိတာ၊ ေဆြမ်ိဳးဆိုတာ ခင္ခင္မင္မင္ ၀င္ထြက္သြားလာရွိရမွာေပါ႔၊ ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ”

                 “ ဟုတ္သားပဲ မႀကီးကလည္း ဘယ္ႏွယ္႔ ကိစၥရွိမွပဲ လာရမွာလို႔”

                  ဒါေပမဲ႔ မႀကီး၏ သေဘာထားကမေျပာင္းလဲခဲ႔ ။  အေမစိန္ခ်စ္ေသာ သားႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ သူ႕ေနာက္ဆံုး ခ်ိန္တြင္ ရွိမေနသည္႔ အတြက္လည္း မႀကီးကစိတ္ဆိုးစိတ္နာပံုရသည္။ ကိုႀကီးဆိုလွ်င္လည္း ရုတ္တရက္ခြင္႔ယူ၍ မရေသာေၾကာင္႔ ရက္လည္ ေရာ အသုဘေရာ မမီႏိုင္ပဲ တစ္လျပည္႔ဆြမ္းကပ္မွ သာ ျပန္လာႏိုင္ သည္။ ေမာင္႔ကိုေတာ႔ သူတို႔ကအျပစ္မဆိုေပမဲ႔၊ စကားေျပာပံုက လည္း မၾကည္သာ။ ယြန္းကေတာ႔ သူ႕တို႔အေမ အိပ္ယာထဲ လွဲေနခ်ိန္မွာ ပစ္ထားရက္သူ၊ သူတို႔အေမ ေတာင္႔တခိ်န္မွာ ေပၚမလာခဲ႔သည္႔ တရားခံမႀကီးအျဖစ္ သူတို႔ခံယူၾကသည္။ တကယ္တမ္းေတာ႔ယြန္း လည္းအေတာ္ ၀မ္းနည္းၿပီး၊ အေမစိန္ ေနမေကာင္းခ်ိန္မွာ မလြဲမေရွာင္သာ သြားလိုက္ရ သည္႔ခရီးအတြက္ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္အျပစ္ မကင္းသလို ခံစားခဲ႔ရသည္က အမွန္။      

                 ဒါေၾကာင္႔ ရက္လည္္ဆြမ္းကပ္သည္႔ေန႔တြင္ အေမစိန္၏ ဆရာ၀န္ကို ေတြ႕သည္႔အခါ  အေမ႔စိန္ကို ယြန္းျပဳစုေနရင္းနဲ႔ ၊ မလြဲမေရွာင္သာပဲ   ခရီးထြက္သြားသည္႔အခ်ိန္မွာ ဆံုးပါးသြားျခင္းအတြက္ သြားေသာေၾကာင္႔ စိတ္မ ေကာင္း ျဖစ္ရေၾကာင္း ဒါေၾကာင္႔အေမစိန္ ဆံုးပါးျခင္းမွာ ယြန္း အျပစ္မကင္းသလို ခံစားရေၾကာင္း ေျပာျပျဖစ္သည္။ ဆရာ၀န္က

              “ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး ယြန္းရယ္၊ အန္တီစိန္္က ယြန္း တို႔ ျပဳစုေကာင္းလို႔သာ ဒီေလာက္ခံတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ သူေျခေထာက္ က်ိဳးလို႔ စစ္လိုက္ေတာ႔ မွ အဆုတ္ထဲမွာ ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ႕ေနတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ စတီးေခ်ာင္းထည္႔ၿပီး ခြဲစိတ္လို႔ မရခဲ႔တာေပါ႔။ အခုက်ေတာ႔ ေျခသလံုးမွာေသြးခဲသြားေတာ႔ အဆုတ္ကလည္းမေကာင္းေတာ႔တာမို႔ ရုတ္တရက္ ဆံုးပါးသြားတာပါ။ ဘယ္သူ႔မွာမွ အျပစ္မရွိပါဘူး။ မီးစကုန္ ဆီခန္း သေဘာပါပဲ ”

                  ဒါေပမဲ႔ ဆရာ၀န္၏ရွင္းျပခ်က္ကို သူတို႔ေတြက ေက်နပ္ႏိုင္ပံုမရ။ ဒီၤလိုႏွင္႔ပင္ မႀကီး၊မလတ္၊ မငယ္တို႔က ယြန္း  တို႔အေပၚ ဟိုအရင္ကထက္ပင္ ပိုမို စိမ္းကား လာ ၾကသည္။  မျမင္ရေသာစည္းတစ္ခုျဖင္႔႔ ယြန္း ကိုသူတို႔ႏွင္႔ မပတ္သတ္ႏိုင္ ေအာင္ တားျမစ္ထားမွန္း အခ်ိန္အေတာ္ႀကီးၾကာမွ ပိုမိုသိနားလည္ခဲ႔ရေလသည္။ ထိုစည္းသည္ အေမြဟူေသာ နာမည္ေအာက္က  အေမစိန္ပိုင္ဆိုင္ သည္႔ ေရႊေငြ ႏွင္႔ တန္ဖိုးႀကီး အတြင္းပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကို ေမာင္႔ေ၀စုအျဖစ္ ယြန္းအတြက္ ခြဲေ၀ ေပးရမွာ စိုးေၾကာက္ ေနျခင္းျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္ဟု လည္း ယြန္းသံသယစိတ္ျဖင့္ မရဲတရဲ ေတြးမိခဲ့သည္။ ဒီအေၾကာင္း ကို ဘ၀တူ မသူဇာကို ရင္ဖြင့္ေျပာျပမိေတာ့ သူတို႔အေၾကာင္းကို ယြန္းထက္ပိုၿပီး ႏွစ္ၾကာၾကာ သိႏွင့္ခဲ့သူမို႔ ယြန္းေတြးတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု မသူဇာက ဆိုသည္။ ဒါေၾကာင္႔ လည္း ၀မ္းနည္းစိတ္တစ္ပိုင္း မာနတစ္ပိုင္းျဖင္႔ မႀကီး ေျပာသည္႔အတိုင္း နာခံၿပီး ထိုအိမ္ကို ယြန္း လံုး၀ မေရာက္ျဖစ္သေလာက္ ျဖစ္သြားခဲ႔သည္။

                                                                       +++

                  ျပကၡဒိန္ရြက္တို႔ တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္ေျပာင္းလာခဲ႔သည္။ ေန႔လည္ခင္္း အိပ္ယာထဲလွဲေနေပမယ္႔ အိပ္မေပ်ာ္ သည္မို႔  နံေဘးမွ တအဲ႔အဲ႔ အသံေပးကာ လက္ကားယား ေျခကားယားျဖင္႔ လွႈပ္ခါေနေသာ သမီးေလး ၏ ဆံႏြယ္ေလးေတြကို  ပြတ္သပ္ ေခ်ာ႔ျမဴလိုက္ သည္။  အိမ္မွာကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ မရွိ၍ စိတ္ခ်ရသည္႔ အေဖာ္ရွာေနစဥ္ မသူဇာက သူ႔အိမ္ က ေကာင္မေလး ကို ယြန္း ခိုင္းခ်င္တာ ခိုင္းႏိုင္ဖို႔ ခဏေခၚထားခြင္႔ေပးသည္။ မသူဇာကေတာ႔ ယြန္းအတြက္ အစ္မအရင္း သဖြယ္ အားကိုး တိုင္ပင္ရ သူပင္။ ခုလည္း သူေျပာျပသည္႔ အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕ကို ယြန္းအမွန္တကယ္ပင္ အံ႔အားသင္႔ေနမိ သည္။ ေမာင္သာ သိရင္ ဘယ္လို ေနမည္လဲမသိ။

             တကယ္ေတာ့  ေမာင္ကလည္း သမီးေလး ရလာၿပီးသည့္ေနာက္ သူ႕အစ္မေတြကို သတိတရရွိလြန္းပံုေပၚသည္က အမွန္။ ေမာင္႔ အစ္မေတြကေတာ႔ ကိုယ္၀န္ရွိစဥ္မွာေရာ ကေလးေမြးသည္႔ အခ်ိန္မွာပါ ယြန္းကို အၿငိဳးတႀကီးႏွင္႔မ်ား ပစ္ထားသလား ေအာက္ေမ႔ရေလာက္ေအာင္ ဥပကၡာျပဳႏိုင္လြန္းလွသည္။ ဘာသတင္းမွ ေမးေဖာ္ မရ။ ယြန္းကိုယ္တိုင္ သမီးေလး ေမြးသည္႔အေၾကာင္း ဖုန္းဆက္ေျပာျပတာေတာင္ အင္းမလုပ္၊ အဲမလုပ္ႏွင့္ ၀မ္းသာပံုမျပသည္မို႔ သူ႕အစ္မေတြကို ေမာင္ ကိုယ္တိုင္ပင္ စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္တစ္ဖက္ႏွင္႔ေမာင္က ယြန္းတစ္ေယာက္တည္း စိတ္မခ်ႏိုင္ သည္မို႔  သမီးကို တယုတယ ႏွင္႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဂရုတစိုက္ျပဳစုမည္႔ ေဆြမ်ိဳးအရင္းအခ်ာတစ္ေယာက္ေလာက္ အိမ္မွာ ရိွေစခ်င္သည္မို႔ သူ႔အစ္မေတြကိုလည္း ျပန္ၿပီးဆက္သြယ္ခ်င္ေနသည္ကို ယြန္းသိေနမိသည္။  ဒါေပမဲ႔ ဟိုဘက္ကေတာ႔ တူမ အသစ္စက္စက္ေလး ကိုပင္ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳရင္း ယြန္းတို႔ အားလံုးကို သစ္စိမ္းခ်ိဳး ခ်ိဳးသည္႕ဇာတ္ကို ဆက္ကေနၾကသည္။ သည္အေျခအေနမွာ မသူဇာက  ယြန္းကိုပင္ မတိုင္ပင္ပဲ ကိုယ္တိုင္ေရး ဇာတ္လမ္း အသစ္တစ္ပုဒ္မွာ သရုပ္ေဆာင္ ဒါရိုက္တာ လုပ္္ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။                                

                “ မမေလ ခပ္တည္တည္နဲ႔သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြ အားလံုးကို ေသခ်ာၾကည္႔ၿပီး ေျပာလိုက္တာယြန္းရဲ႕။ ၾကားစက ပထမ ေတာ႔ သူတို႔ အံ႔ၾသသလို မယံုသလို န႔ဲအင္တင္တင္ ျဖစ္ေနတာေပါ႔။ ေနာက္ေတာ႔မွ မႀကီးက ဒီပိတ္ရက္ အားရင္ေတာ႔ ကေလးၾကည္႔ရ ေအာင္ သူတို႔လာခဲ႔ဦးမယ္လုိ႔ ေျပာတယ္ သိလား ”

                “ဟုတ္လား မမက ဘယ္လို စကားစ ေျပာလိုက္တာလဲဟင္ ”

                ‘’ဒီလိုပဲ ေျပာလိုက္တာေပါ႔၊ ယြန္းကိုယ္၀န္ရွိစမွ အေမ႔ကို အိပ္မက္ခဏခဏ မက္တဲ႔အေၾကာင္း၊  စည္သူတို႔ ယြန္း တို႔ကိုလြမ္း လြန္းလို႔ အေမကအတူျပန္ေနခ်င္တဲ႔အေၾကာင္းေတြ  ေျပာလိုက္တာ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ မသိဘူး ယြန္းရဲ႕ ။ကေလး ေလး က လည္း ခုထဲက အေမနဲ႔ ဆင္သလိုပါပဲ။ တို႔ကပဲ စိတ္ထင္လို႔လားမသိဘူး”

                 မသူဇာစကားကို နားေထာင္ၿပီး ယြန္းၿပံဳးလိုက္မိရင္း သမီးေလးရဲ႕ ညာဖက္လက္ေလးကို ဆြဲယူၿပီး ေထာင္ျပလိုက္ သည္။

                 “ဒီမွာေလ လက္ဖ်ံမွာ အေမစိန္လို္အစိမ္းေရာင္ အမွတ္ေလးပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အေမစိန္နဲ႔ ေမြးေန႔လည္းတူတယ္။ တနလၤာ သမီး”  

               မသူဇာက ၿပံဳးကာ သမီးေလးလက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း အစိမ္းေရာင္အမွတ္ေလးကိုၾကည္႔လွ်က္

                “ေျပာလို႔မရဘူး။ အဘြားႀကီးက စည္သူ႕ကိုအရမ္းခ်စ္ေတာ႔ ျပန္လာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ အိုေအ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဓိကက အပ်ိဳႀကီးေတြ ကေလးေလးကို ျမင္သြားရင္ ယြြန္းတို႔ အေပၚအခ်ိဳးေျပာင္းသြားဖို႔ပဲမဟုတ္လား”

                   “ တိုးတိုးေျပာမမရဲ႕၊ အိမ္ေရွ႕မွာ ေမာင္ကစာဖတ္ေနတာ။ ေတာ္ၾကာ ၾကားသြားမွျဖင္႔ သူ႔အစ္မေတြကို အခုလို လုပ္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး မမေရာ၊ ယြန္းေရာ အပြမ္ခံထိေနဦးမယ္။ ဒါနဲ႔ သူတို႔က မမေျပာတာကို စိတ္၀င္စားၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ယြန္းဆီကို လည္း လာခ်င္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္ေနာ္ ”

                  တစ္ေယာက္တည္း အားငယ္ေနခ်ိန္မို႔ ယြန္းအတြက္ စဥ္းစားၿပီး စိတ္ကူးလုပ္ႀကံဇာတ္ခင္းထားေသာ မသူဇာကို ေက်းဇူး တင္စြာ ၾကည္႔ရင္း ေမွ်ာ္လင္႔တႀကီး  ေမးမိသည္။

                  “လာမွာ လာမွာ။ ဒီေန႔မလာရင္ မနက္ျဖန္လာမွာ။ မနက္ျဖန္မလာရင္ သဘက္ခါလာပါလိမ္႔မယ္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ အတြင္းေတာ့ ထူးမွာပါ၊ အေႏွးနဲ႔အျမန္ပဲေပါ႔။  ေဟာ.. ေျပာရင္းဆိုရင္း”

                   မသူဇာ၏ အံ့ၾသ၀မ္းသာသြားဟန္ျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ဘဲလ္တီးသံကို ေသခ်ာစြာ နားစြင္႔လိုက္သည္။ ဘဲလ္တီးသံႏွင္႔အတူ အိမ္ေရွ႕တံခါးဖြင္႔သံ၊ ေနာက္ၿပီးမၾကားရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေယာင္းမေတြ၏ အသံစာစာမ်ားႏွင္႔ ေမာင္တို႔၏ အျပန္ အလွန္ ႏွႈတ္ဆက္ စကားသံံ ေတြကိုပါအခန္းထဲမွၾကားလိုက္ရသည္။  ယြန္းအားယူထၿပီး ဆံပင္ကို ေခါင္းစီးႀကိဳးျဖင္႔ စည္းေႏွာင္ လိုက္ သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ စကားတစ္ေျပာေျပာႏွင္႔ အိပ္ခန္းဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာေသာ ေျခသံေတြ ကိုၾကားရသည္။

                  “ ဟဲ႔ ..ယြန္းး ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား”

                  မႀကီးက လွမ္းႏွႈတ္ဆက္္ၿပီး မ်က္လံုးမ်ားကေတာ႔ အိပ္ယာေပၚမွာ ဆန္႔ဆန္႔ေလး အိပ္ေနေသာ သမီးဆီသို႔ ေရာက္ သြားသည္။ မလတ္၊ မေထြးတို႔ကလည္း ကုတင္ေပၚတြင္ တင္ပလြဲထိုင္ရင္း သမီးကို ေငးေမာၾကည္႔ေနၾကသည္။

                  ”မႀကီးေရ ။ ၾကည္႔ပါဦး ၊ တစ္လနဲ႔ ရုပ္ေလးေပၚေနၿပီ”

                   “ေအးဟယ္ ၊ ဟုတ္ပ၊ ခ်စ္စရာေလး”          

                   စကားေျပာသံမ်ားေၾကာင္႔ လန္႔ႏွိႈးလာေသာ သမီးက အိပ္ေရးမ၀သည္မို႔ အာၿပဲလွ်က္ ေအာ္ငိုေတာ႔သည္။ သမီးကို ဆြဲယူေပြ႕ကာ ခဏေခ်ာ႔ျမဴလိုက္ၿပီး အနားကပ္ၾကည္႔လာေသာ မႀကီးလက္ထဲသို႔ အလိုက္တသိ ထည္႔ေပး လိုက္သည္။

                    “ဟယ္ ၾကည္႔စမ္း အေထြး ဒီမွာႏွႈတ္ခမ္းေလးကအေမနဲ႔မတူဘူးလား”

                    “ဟုတ္ပ လက္မွာလည္း အစိမ္းေရာင္အမွတ္ႀကီးနဲ႔ ၊ အေမပဲ ေနမွာပါ”

                     “ေအးဟယ္္ အေမ႔သားနဲ႔ ေခၽြးမကို ဒီေလာက္ေတာင္ခ်စ္ရလားဟင္ သမီး၀မ္းနည္းလိုက္တာ ငိုခ်င္လိုက္တာ။ ဒါေပမဲ႔ေလ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႔အားလံုးနဲ႔ ျပန္ဆံုရတယ္လို႔ပဲ မွတ္ရမွာ”

                     မလတ္က မႀကီးလက္ထဲမွကေလးကို စကားေတြေျပာေနေတာ႔ ကေလးကလည္း ရုတ္တရက္ အငိုရပ္သြားကာ မ်က္လံုးေလးဖြင္႔ၿပီး ႏွႈတ္ခမ္းေလးခၽြန္ကာ တအံ႔တၾသၾကည္႔ေနသည္။

                     “ ေတြ႔လား ငါတို႔ေျပာေနတာေတြ သူနားလည္တယ္”

                      “ဟုတ္ပ ဟုတ္ပဟယ္”

                      မလတ္ေျပာသမွ်ကို မေထြးက ၀မ္းသာအားရ ေထာက္ခံရင္း ယြန္းဘက္လွည္႔လာကာ

                    “ညည္းလည္း ပိန္ခ်ံဳးေနပါလား။ ကေလးကတစ္ဖက္ အိမ္မူကိစၥေတြက တစ္ဖက္ဆိုေတာ႔ လံုးခ်ာလိုက္ ေနမွာေပါ႔”

                     ယြန္းက ညင္သာစြာ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ ထိုစဥ္ မသူဇာထံမွ စကားသံ ထြက္လာသည္။

                   “လံုးခ်ာလိုက္တာေတာ႔ မေျပာနဲ႔ေတာ႔ ။ အိမ္ကခိုင္းေနက် ေကာင္မေလးကို သူ႔ဆီကိုပဲ ပို႔ထားရတယ္။ သူဇာတို႔အိမ္မွာ ကလည္း အိမ္မူကိစၥနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္အတြက္ တစ္ေယာက္၊သူဇာ႔အေမ႔ကိစၥေတြကို လုပ္ဖို႔က တစ္ေယာက္ရွိ ေနတာ ဆိုေတာ႔ အေမ႔ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပၿပီး အေမကလည္း သေဘာတူတာနဲ႔ အေမလက္စြဲေတာ္အဲ႔ဒီ တစ္ေယာက္ကို  ယြန္းဆီ ပို႔ထားရတယ္။ အေထြးတို႔၊ မလတ္တို႔ကလည္း တူမေလးေမြးတာေတာင္ မလာႏိုင္ဘူးဆိုေတာ႔ ဒီမွာအခက္အခဲျဖစ္ေနတာေတာင္  လွမ္းမေျပာေတာ႔တာ ”

                  မသူဇာ စကားေၾကာင္႔ ပ်က္ယြင္းသြားေသာ မ်က္ႏွာကို အိေျႏၵဆည္လိုက္ရင္း မေထြးက

              “ ေအး ငါတို႔လည္း ကိုယ္႔အိမ္နဲ႔ ကိုယ္႔အပူနဲ႔မို႔ လွည္႔မၾကည္႔အားတာေဟ႔ ။ ကဲ ၿပီးတာေတြ ထားလိုက္ပါေတာ႔ မနက္ျဖန္က်ရင္ေတာ႔ ငါေသာ္ေသာ္ကို ေစာေစာလႊတ္လိုက္ ပါမယ္။ ကေလးၾကည္႔ဖို႔ေပါ႔။ ထမင္းဟင္း ကေတာ႔ ညည္း ဘာစားခ်င္ သလဲ ဆိုတာသာ ေျပာလိုက္ ငါပဲခ်က္လာေပးမယ္။ ကေလးကိုသာ ဂရုစိုက္ ဟုတ္ၿပီလား။ အင္း ဒီပံုစံအတိုင္း နဲ႔ေတာ႔ မျဖစ္ေသး ပါဘူး ကေလးၾကည္႔ဖို႔ ငါတို႔ညီအစ္မတေတြ အလွည္႔က်လာဖို႔ စီစဥ္ဦးမွပဲ ”

               ကေလးအႏွီးအျဖဴေတြ လွမ္းထားသည္႔ အိမ္ေနာက္ေဖး ၀ရံတာကိုၾကည္႔ရင္း ေတြးေတြးဆဆႏွင္႔ ေျပာလာသည္႔ မေထြးကို  ယြန္း ၿပံဴးလွ်က္ ထပ္မံေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ မသူဇာဒါရိုက္တာလုပ္ထားေသာ ဇာတ္လမ္းကို လံုး၀မ သိေသး ေသာ ေမာင္ကေတာ႔ အစ္မေတြ သဲသဲလွႈပ္ျဖစ္ေနသည္႔ ပံုကိုၾကည္႔ၿပီး နားမလည္ႏိုင္သလို ေခါင္းကုတ္ကာ ငူငူေလး ရပ္ေနရွာသည္။

                     “ ဒါနဲ႔ ဒီကေလးနာမည္ေပးရင္ေတာ႔ ငါတို႔သံုးေယာက္နာမည္ထည္႔ေပးရမယ္”

                       ဒီတစ္ခါ မလတ္ေျပာလိုက္သည္႔စကားေၾကာင္႔ အသံတိတ္နားေထာင္ေနေသာ ေမာင္ကပါ ေခါင္းေထာင္ လာ သည္။

                     “ဒါေတာ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ အစ္မတို႔က အခုမွလာၿပီး၊ အေဖနဲ႔အေမနာမည္က အေဒၚနာမည္ေတြ ထက္ပိုၿပီး အေရးႀကီးတဲံ႔ဟာကို ”

                      “အို မလိုခ်င္ဘူး။ အလတ္မေျပာတာဟုတ္တယ္။ ငါတို႔နာမည္လည္းပါေအာင္ နာမည္ေလးလည္း လွေအာင္  သက္ျမတ္ေထြး လို႔ေပးရင္ မေကာင္းဘူးလား”

                      “ဟုတ္တယ္။ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ သမီးေရ၊ သက္ျမတ္ေထြးေလးေရ”

                      ကေလးကို ခ်က္ခ်င္းနာမည္မွည္႔ၿပီး အသည္းပိုေနၾကေသာအပ်ိဳႀကီးသံုးေယာက္ထံမွ အၾကည္႔လြဲလိုက္ ခ်ိန္တြင္ ေမာင္က နားမလည္သလို မဲ႔ရြဲ႕ကာပခံုးတစ္ခ်က္တြန္႔ျပသလို မသူဇာက ေလသံသဲ႔သဲ႔ျဖင္႔ အိုေကဟုလွမ္းေျပာသည္။ ယြန္းတို႔ႏွစ္ ေယာက္ မ်က္၀န္းထဲမွ အသံတိတ္ ေျပာေန ေသာ စကားေတြကိုေတာ႔ ေမာင္ေရာ၊ အေဒၚ အပိ်ဳႀကီး ေတြေရာ နားလည္ ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါေခ်။ သူတို႔ ႏွစ္သက္ပါ သည္႔ဆို ေသာ အဲ႔ဒီနာမည္ ေလးကို တတြတ္ တြတ္ ေခၚခ်ိန္သမီးကလည္း ပို၍ပင္ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုေနေသးသည္။ ဒီေန႔ အဖို႔ေတာ႔ အေမစိန္၀င္စားပါသည္ဟု သူတို႔ တထစ္ခ် ယံုၾကည္ထား ေသာ သမီးေလး ငိုသံအျပင္ အေဒၚအပ်ိဳႀကီးေတြ၏ ေခ်ာ႔ျမဴ သံေတြႏွင္႔ တစ္ခန္းလံုး  ဆူညံ၍ေနသည္။

                သမီးက တကယ္ပဲ အေမစိန္ ၀င္စား သည္လား။ မ၀င္စားဘူးလား ။ ဒါကို ယြန္းစိတ္မ၀င္စားပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအျဖစ္အပ်က္္ေတြကို တစ္ေနရာမွ အေမစိန္ ျမင္ေတြ႕ ေနလွ်င္လည္း ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမည္။  ယြန္းတို႔ကိုလည္း ခြင္႔လႊတ္ႏိုင္မည္ဟုယံုၾကည္ခ်င္မိပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ အခုလို အားလံုးအဆင္ေျပသြား တာကိုေတာ႔ ယြန္း၀မ္းသာ ပါသည္။ ယြန္းတစ္ေယာက္တည္း အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ႔  သမီးေလးကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး အခုလိုဇာတ္လမ္းဆင္ရသည္႔ မုသား စကားေတြအတြက္ေတာ႔ ယြန္း သိပ္လိပ္ျပာမလံုခ်င္ပါ။ ဒါေပမဲ႔လည္း ဒီကိစၥဟာ ယြန္းတို႔မိသားစု ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ဆိုေပမဲ႔ ယြန္း ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးထားတာမွမဟုတ္တာ။ မသူဇာက ၾကား၀င္ လုပ္ေပးတာျဖစ္ၿပီး သူကလည္းေစတနာသန္႔သန္႔ျဖင္႔ လုပ္ေပးခဲ႔တဲ႔ ကိစၥ ဒီေတာ႔ ဒီဟာ မုသားျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္မွ ‘အျဖဴေရာင္မုသား’ ဆိုတာမ်ိဳးထဲမွာ စာရင္း၀င္ႏို္င္ပါ႔မလား။ အျဖဴေရာင္မဟုတ္ခဲ႔ ရင္ ေတာင္ အမည္းေရာင္ မုသားဆိုးဆိုး မျဖစ္တာေတာ႔ ေသခ်ာပါသည္ဟု ကိုယ္႔ဖာသာ ယြန္းေျဖေတြးေနမိ သည္။  ဒါေပမဲ႔ ဒါကအမွန္တရားမဟုတ္ပဲ ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ လုပ္ႀကံထားတာမ်ိဳးဆိုေတာ႔ အျဖဴေရာင္ၾကည္ၾကည္လင္လင္မ်ိဳးမွ ျဖစ္ရဲ႕လား။

                              ဒါေပမဲ႔ ဒါဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္ပဲ အားလံုးစိတ္ခ်မ္းသာတဲ႔ ကိစၥမ်ဳိးဆိုေတာ႔ ၾကည္လင္တဲ႔ အျဖဴေရာင္ မုသားမဟုတ္ရင္ေတာင္ “ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ မုသားေလး” ေတာ႔ျဖစ္ႏိုင္မွာပါ။  ယြန္းသံသယ အေတြေတြနဲ႔ လံုးေထြးေနခိုက္ မ်က္ႏွာစိမ္း ေတြ ထဲေရာက္ေနတဲ႔ သမီးေလးက ပို၍ အငိုသည္းလာေသာေၾကာင္႔ လွမ္းယူ ေထြးပို႔လိုက္ပါသည္။ သမီးက အေမ႔လက္ထဲ ေရာက္ၿပီး အငိုတိတ္သြားေတာ႔ မေထြးရဲ႔႕ ၿပံဳစစနဲ႔ ေငါ႔တုူးသံထြက္လာသည္။

                             “ေအာင္မေလး သူ႔ေခၽြးမက်ေတာ႔ သိတတ္လိုက္တာ ဟြန္း”

                          ဒီစကားကို မသူဇာက သေဘာက်ရယ္ေမာေနသလို၊  ယြန္းလည္း ဘာမွေခ်ပေျပာဆိုမေနေတာ႔ပဲ ၿပံဳးေနလိုက္ပါသည္။  အမယ္... ယြန္းလက္ထဲ က ‘ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ မုသားကေလး’ ကလည္း အငိုတိတ္သြားၿပီး  ယြန္းကို ၿပံဳးလွ်က္ ၾကည္႔ေနပါေရာလား။            ။

                                                                                    (ျမင္ကြင္းမဂၢဇင္း၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ၊ ၂၀၁၃)