ပန္းရဲ႕သိကၡာ နမ္းမယ့္လိပ္ျပာ
“နင္႔မွာ ရည္းစားရွိေနၿပီလား”
မေမးေသးဘူးလို႔ စဥ္းစားထားေပမယ့္လည္း သိခ်င္လြန္းသည့္စိတ္ကို
တားမရေတာ႔ၿပီမို႔ သခ်ာၤအတူတြက္ရင္း
စိတ္ႏွင္႔လူ မကပ္ ျဖစ္ေနပံံုေပၚေသာ ေႏြးေႏြးခင္ကို ေစ႔ေစ႔ၾကည္႔ရင္း ေမးလိုက္မိသည္။
သူ လံုး၀ေမွ်ာ္လင္႔ထားပံုမရသည္႔ စကားမို႔ ကၽြန္မကို ရုတ္တရက္ ၾကည္႔ရင္း
အေျဖမေပးႏိုင္ေသးပဲ တြန္႔ဆုတ္ေနသည္။
“
ရည္းစားေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး ”
မ်က္လႊာခ်လ်က္ တိုးလ်စြာဆိုသည္။
“ငါဒီေန႔ မနက္က ဆိ္ပ္ကမ္းသာလမ္းထဲကို
ေရာက္တယ္ ”
သူ
ထပ္မံအံ႔အားသင္႔လ်က္ ကၽြန္မကို ၾကည္႔ကာ
“ ဒါဆို နင္ငါ႔တို႔ကိုေတြ႕တာေပါ႔ေနာ္ ဟုတ္လား ”
သူ႕စကားကို ျပန္ေျဖစရာမလို၊ ကၽြန္မမ်က္၀န္းမ်ားကို
ၾကည္႔ရံုႏွင္႔ သူသေဘာေပါက္ႏိုင္သည္။
“ ျမတ္ငါကိုစိတ္မဆုိးပါနဲ႔ဟာ…။ နင္႔ကို
ေျပာျပရင္ ငါ႔ကိုတားမွာစိုးလို႔ပါ၊ ၿပီးေတာ႔ ငါ႕ကို သူ တကယ္ေလးေလးနက္နက္ ခ်စ္တာ၊
အဲ႔ဒါကိုငါခံစားလို႔ရတယ္ ၊ မႏွစ္ကလည္း သူ တစ္ႏွစ္ထိထားတာဆိုေတာ႔ ငါအေျဖမေပးရင္ ဒီႏွစ္စာေမးပြဲ
ဘယ္လိုမွေအာင္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ဒါေၾကာင္႔ သနားၿပီး အေျဖေပးလိုက္မိတယ္”
လက္ခ်င္းတြဲလ်က္ တူႏွစ္ကိုယ္ေပ်ာ္ျမဴးေနသည္ကို
မ်က္စိႏွင္႔ျမင္ခဲ႔ရစဥ္က အံ့ၾသတုန္လႈပ္ခဲ့မိေပမယ့္ သူ အခုလို အေၾကာင္းျပခ်က္္ ေတြေပးေနေတာလည္း့
ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ ေျပာစရာစကားမရွိသလို ႏွႈတ္ဆြံ႕အသူမွာ ကၽြန္မျဖစ္ေနသည္။
ခဏၾကာ ၿငိမ္သက္ေနမိၿပီးမွ
“ေနပါဦး ငါေမးပါဦးမယ္။ အဲဒါက နင္နဲ႔ က်ဴရွင္အတူတက္တဲ့
သဇင္တို႔ ေျပာေျပာေနၾကတဲ႔ ဟို .. ‘ေနမင္း’ နဲ႔ တူတယ္ ဆိုတဲ႔ လူ လား။”
“ဟုတ္တယ္ေလ၊ နင္လည္း မနက္ကျမင္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ သူေခ်ာတယ္ဆိုတာေတာ့ ငါအထူး ေျပာစရာ
မလုိေတာ့ဘူးေပါ႔၊ က်ဴရွင္မွာဆို သူ႔ကို စိတ္၀င္စားတဲ့ မိန္းကေလးေတြ တစ္ပံုႀကီးပဲ၊
သဇင္ကိုယ္တုိင္ေတာင္ ပါခ်င္ပါခဲ့မွာ၊ ဒါေပမဲ့ သူက သဇင္တို႔နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေအာင္ အရင္ကပ္ၿပီးမွ ငါ႔ကို သူတို႔ကေန တဆင္႔မိတ္ဆက္ခိုင္းတာ၊ ဒီမွာ
သူ႕ဓာတ္ပံု’’
ေႏြးက တက္ၾကြစြာ စကားဆိုရင္း သူ႕စာအုပ္အဖံုးေက်ာဘက္ကို ဖြင္႔၍ ဖြက္ထည္႔ထားပံုရေသာ
ဓါတ္ပံုတစ္ပံုအား ထုတ္ျပသည္။ အရင္ကဆို ကၽြန္မသိသြားမွာ စိုးရိမ္ၿပီး
၀ွက္ထားရဟန္ရွိေပမယ့္ အခုေတာ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေျပာ၍ ရသြားၿပီ ဆိုေတာ့
လက္ထဲက ဓါတ္ပံုကို သူကိုယ္တိုင္္ၾကည္႔မ၀ ျဖစ္ေနပံုမ်ား သူ႔ဆီမွ ရင္ခုန္သံက္ိုပင္
ကၽြန္မနားထဲ တီးတိုး ၾကားေန မိသလိုလို။ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းတြင္ လက္ႏွစ္ဘက္ယွက္ ထိုင္လွ်က္
တီရွပ္္အက်ၤ ီ၊ ပုဆိုးအကြက္စိတ္ ၊လွ်ာထိုးဦးထုပ္ တို႔္ႏွင္႔ မၿပံဳးမရယ္ ဓာတ္ပံုထဲကလူကို
ကၽြန္မသုန္မွဳန္စြာ လွမ္းၾကည္႔မိသည္။
“ သူ႔နာမည္က ေအာင္ႏိုင္၀င္းတဲဲ႔၊ မိုက္တယ္မဟုတ္လား”
ကၽြန္မ
သူငယ္ခ်င္း အသည္းကို ဆြဲယူကိုင္လွဳပ္ႏိုင္ပံုရေသာ ထို မဲနက္ စင္ေရာ္ေတာင္ မ်က္ခံုးႏွင္႔
ေတာက္ပေသာ မ်က္၀န္း တစ္စံုကို ဥပကၡာျပဳရင္း သူ႔လက္ဖ်ံတစ္ဖက္ဆီမွ နဂါးလိုလို၊ ပန္းခက္လိုလို
စိမ္းျပာေရာင္ေဆး မင္ေၾကာင္ႏွင္႔ ေျမႀကီးေပၚခ်ထားသည္႔ လြယ္အိတ္ ဖြာလံႀကဲကို
ျမင္လိုက္္ေသာအခါ ကၽြန္မစိတ္ပ်က္စြာ ဓါတ္ပံုမွ မ်က္လံုးလႊဲလိုက္ သည္။
ဒီလိုအခ်ိန္မွာ နာမည္ႀကီး ကိုရီးယား မင္းသား ‘ရိန္း’ ဒီဇိုင္း ႏွင္႔ မိုးက် ေရႊကိုယ္ေလး
ဆိုရင္ေတာင္ ေႏြးႏွင္႔ ဘယ္လိုနည္းႏွင္႔မွ သေဘာမတူႏိုင္ေသးသည္မို႔ အခုလိုမ်ိဳး ရုပ္
ကေလး သနားကမားႏွင္႔ ကေလကေခ်... ေခတ္စကားနဲ႔ဆို ဂ်ေလဘီပံုစံ ဆိုရင္ေတာ႔
မျဖစ္ေရးခ်မျဖစ္ႏိုင္ၿပီ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းက
ျဖဴစင္ႏူးညံ႔သူ၊ စိတ္သေဘာထား သိမ္ေမြ႕လြန္းသူမို႔ ကၽြန္မ အနားမွာရိွေနရက္ လစ္သြားသည့္
အခုိက္ အတန္႔မွာ ဒီလို ဗရုတ္သုတ္ခပံုစံ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို သူ႔ဘ၀၏ ပထမဆံုး ရည္းစားဦးအျဖစ္
ေရြးခ်ယ္ခဲ႔ျခင္းအတြက္ ကၽြန္မ ရင္နာ မဆံုးလွၿပီ။ ဒီထက္ပိုဆိုးသည္မွာ
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖဖို႔ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္
ပိုနီးကပ္လာၿပီမို႔႔ ေႏြး ေျခလွမ္းမွားၿပီး
စိတ္ ေလမည္ကိုလည္း ကၽြန္မ စိတ္ပူမိေလသည္။
သူကေတာ႔ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသူတစ္ဦး မဟုတ္သလို မၾကာခင္ ဆံုေတြ႕ရမည္႔ မိမိဘ၀အခ်ိဳးအေကြ႕ကို
အဆံုးအျဖတ္ေပးမည့္ စာေမးပြဲႀကီးကို ဥပကၡာျပဳရင္း အခ်စ္ဆိုေသာ ထိုအရာကို ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုး
ျမည္းစမ္း ၾကည္႔ ဖို႔ သာ စိတ္ကူး ေနပံုေပၚေလသည္။
“ ဒါဆို
အဲ႔ဒီအေကာင္က နင္အခုတက္ေနတဲ႔ “ဂုဏ္ထူးပင္လယ္” က်ဴရွင္ကေပါ႔ ဟုတ္လား။
စိတ္ပ်က္လိုက္တာ ေႏြးရယ္၊ နင္ဘာ ေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ။ အခုစာေမးပြဲ ေျဖဖို႔္ကအခ်ိန္ကေျခာက္လေလာက္ပဲ
လိုေတာ႔တယ္။ စာေတြ မႏိုင္ရတဲ႔ ၾကားထဲ ရည္းစားက ထားလိုက္ေသးတယ္။ ငါက နင္ သခ်ာၤနဲ႔
ဘိုင္အို နားမလည္ဘူးဆိုလို႔ အဲ႔ဒီ က်ဴရွင္တက္ရေအာင္ ကူညီ ထားတာ။ ရည္းစားထားဖို႔ ကူညီတာမဟုတ္ဘူးဟ”
ေျပာလက္စႏွင္႔ ေဒါသထြက္လာသည္မို႔ အရွိန္မထိန္းႏိုင္ပဲ
ကၽြန္မသူ႕ကို အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ အျပစ္တင္စကား ဆိုမိသည္။ သူက ကၽြန္မႏွင္႔ တစ္ရပ္ကြက္ထဲေန
အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္ၿပီး ငါးတန္းမွ ဆယ္တန္းအထိ တစ္တြဲတြဲ မခြဲခဲ ႔ေသာ ေက်ာင္းေနဘက္
အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေလးျဖစ္သည္။ ျဖဴ၀င္းေသာ အသားအေရမွာ မ်က္လံုးျပဴးျပဴး၊ ႏွႈတ္ခမ္းဖူးဖူးႏွင္႔
ခ်စ္ဖြယ္စကားကို ဆိုတတ္သူမို႔ ကၽြန္မ တင္မက ကၽြန္မ မိဘမ်ားကလည္း သူ႔ကို ခ်စ္သည္။
ေႏြး ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀တြင္ အေဖဆံုးသြားၿပီး အေမျဖစ္သူက ရပ္ကြက္ ေစ်းထဲမွာ
ကုန္ေျခာက္ေရာင္းရသည္။ သူ႔အစ္ကိုကေတာ႔ ၿမဳိ႕ထဲက လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း
အေရာင္းဆိုင္တြင္လုပ္ၿပီး ေႏြးေအာက္မွာ အလယ္ တန္း ေက်ာင္းသူေမာင္ေလးႏွင္႔ မူလတန္းေက်ာင္းသူ
ညီမေလးတို႔ ရွိေသး၏။ အစ္ကိုႏွင္႔ အေမရွာသမွ်က သူတို႔ ေမာင္ႏွမ ေတြ အတြက္
ေက်ာင္းစရိတ္ႏွင္႔ အိမ္စရိတ္ေတြ လစဥ္လံုေလာက္ေအာင္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ႀကိဳးစားရေလသည္။
ဘာသာစံု ၀ိုင္းက်ဴရွင္ တက္ေသာ ကၽြန္မ အတြက္ အိမ္မွ ဂိုက္တစ္ေယာက္ငွားေပး ခ်ိန္တြင္ ေႏြးမွာေတာ႔
ရပ္ကြက္ထဲမွ ကုသိုလ္ျဖစ္ ဆရာမဆရာမ တို႔႔၏ ေစ်းအသက္သာဆံုး `ပညာဒါန´က်ဴရွင္တြင္ ဆယ္တန္းေအာင္္ဖို႔
တိုက္ပြဲ၀င္ေနရသူ ျဖစ္သည္။ သူ႕က်ဴရွင္ မွ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားက အေတြ႕အႀကံဳရင့္ ဆရာ မ်ားမဟုတ္ပဲ
ရပ္ကြက္ထဲမွ ဘြဲ႕ရၿပီးသူတို႔က ေစ်းနည္းနည္း ႏွင္႔ စုစည္းဖြင္႔လွစ္ထားသည္႔
ကုသိုလ္ျဖစ္ ေက်ာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ အပတ္စဥ္ စေနႏွင္႔ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္တည္းသာ တစ္ေနကုန္သင္သည္႔
ထိုက်ဴရွင္တြင္ သခ်ာၤႏွင္႔ ဘိုင္အိုကို သူ ေကာင္းေကာင္း မလိုက္ႏိုင္ပါတဲ့။ သူ႔အေမကိုေျပာလွ်င္လည္း
ေနာက္ထပ္ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးျဖစ္မည္စိုး၍ ဘ၀ကို
ကံစီမံရာ အတိုင္း ျဖစ္ေစေတာ႔ဟု စိတ္ဒံုးဒံုး ခ်လိုက္ပံု ရစဥ္တြင္ ကၽြန္မ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ
ေႏြးအေၾကာင္းကို အေမ႔ကို ေျပာျပ ျဖစ္ခဲ႔သည္။
ပထမေတာ႔
ကၽြန္မ၏ ဂိုက္ဆရာမ သခ်ာၤႏွင္႔ဘိုင္အို ျပခ်ိန္တြင္ ေႏြးကိုအိမ္သို႔ေခၚ၍ အတူသင္ေပးဖို႔
စိတ္ကူးၾကည့္သည္။ သို႔ေပမဲ႔ အဆင္မေျပလွ။ တစ္ေန႔ သံုးနာရီေလာက္ ဂိုက္ဆရာမႏွင္႔
ေတြ႔သည္႔ အခ်ိန္ေတြက က်ဴရွင္၀ိုင္းမွာ ကၽြန္မ နားမလည္သည္႔ စာမ်ားႏွင္႔ တစ္ပတ္စာ
မေက်ညက္ေသာစာမ်ားကို ျပန္ေလ႔လာ က်က္မွတ္ရန္ ျဖစ္သည္။ ေႏြး နားမလည္ေသာ ဘိုင္အိုစာအုပ္
ထဲမွ ေလ႔က်င္႔ခန္းအေဟာင္း မ်ားႏွင္႔ သခ်ာၤပုစၧာတို႔ကို ကၽြန္မအတြက္မဟုတ္ပဲနဲ႔ ဂိုက္က သင္ေပးမွာမဟုတ္။ အကယ္၍ ဂိုက္က သင္ ေပးမည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ ႏွစ္ေယာက္စာေပးဖို႔လည္း
မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပိုေပး မလဲဆိုတာလည္း ညိွဖို႔လို ဦးမည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေႏြးအတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးဖို႔ အေမဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရၿပီ။
ေႏြးမွာ ကၽြန္မ၏ တစ္ဦးတည္းေသာ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သလို အေမတို႔ ကိုယ္တိုင္္လည္း
ေႏြးအေပၚ ငယ္စဥ္ကတည္းက သံေယာဇဥ္ရွိသည္။
တစ္အိမ္ေက်ာ္ အိမ္နီးနား ခ်င္း ျဖစ္သူ ေႏြးေမေမ ေဒၚျမခက္၏ ေသာကအေမာေတြကိုလည္း တစ္ပူတစ္ပူထပ္ၿပီး
မဆင္႔ေစခ်င္။ ဒါ႔အျပင္ လိမၼာေရးျခားရွိၿပီး စာေမးပြဲ ေတြမွာ အဆင္႔ေကာင္းခဲ႔သည္႔
ေႏြးကို တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲမွာမွာ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္သျဖင့္ ေျခေခ်ာ္က်ႏိုင္သည္႔ ခလုတ္ ကသင္း ေတြ
ျမင္ေနပါလ်က္ အေမဘယ္လိုမွ မ်က္ႏွာလြဲ
ခဲပစ္မေနႏိုင္္ ျဖစ္္ပံုရပါသည္။။ ဒါေၾကာင္႔ သူအားနည္းသည္႔ ဘာသာ ႏွစ္ခု အတြက္
ၿမိဳ႕ထဲမွာနာမည္ရွိၿပီး ေစ်းသင္႔တင္႔သည္႔ က်ဴရွင္တစ္ခု၏ ဆက္ရွင္တစ္ခုမွာ လျပတ္က်ဴရွင္ထပ္ယူႏိုင္ဖို႔ အေမ ကူညီခဲ႔သည္။
ဒီတုန္းက ေႏြးမ်က္ရည္က်လွ်က္ “ ဆယ္တန္းကို
အမွတ္ေကာင္း ေကာင္းႏွင္႔ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္ဖို႔ ကတိေပး ပါတယ္ အန္တီ”ဟု ဆိုေတာ႔
ကၽြန္မမွာ ေႏြးအတြက္ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ မ်က္ရည္၀ဲသည္႔ၾကား မွ ေမေမ႔ ကို ေက်းဇုူးတင္မိေသးသည္။ အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္း သဇင္တို႔ေျပာျပ၍ ‘ဂုဏ္ထုူးပင္လယ္’
က်ဳရွင္ကို စံုစမ္းၿပီး ေမေမေပး သည္႔ ေငြျဖင္႔ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ က်ဴရွင္ သြားအပ္
ျဖစ္ ၾကသည္။’ ဂုဏ္ထူးပင္လယ္ ‘မွာ ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းမွ နာမည္ႀကီးက်ဴရွင္မ်ားထဲက တစ္ခု
ျဖစ္သည္။
ေႏြးနာမည္ႏွင္႔ ထိုင္ရမည္႔ ခံုနံပါတ္နံပါတ္သိေသာအခါ၊ ေက်ာင္းစာေရးဆီမွာ
သံုးလျပတ္စာ က်ဴရွင္လခသြင္း၍ ေက်ာင္းအပ္ၿပီး အျပန္လမ္းတေလ်ာက္ ေႏြးအတြက္ ကၽြန္မ စိတ္ပူစြာ မွာတမ္းေတြေခၽြမဆံုး
ျဖစ္ရသည္။
“ က်ဴရွင္မွာ လူေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲေနာ္။ ေယာက္်ားးေလး မိန္းကေလး ခြဲထားတာမ်ိဳးလည္း
မရွိဘူး။ ကိုယ္႔ခံု နံပါတ္နဲ႔ ကိုယ္ ထိုင္ရတာဆိုေပမယ့္ လူေတြကေဗ်ာက္ေသာက္ ဆိုေတာ႔ ငါနင္႔ကို
စိတ္ပူတယ္။ ”
“ ခုနက စာေရးေျပာေတာ႔ မိန္းကေလးေတြက သက္သက္ထိုင္ၾကရတာပါတဲ႔ ”
“ အဲ႔ဒါက နဂိုတည္းက သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူလာတက္လို႔ေနမွာေပါ႔။ နင္က
ငါလည္း မပါေတာ႔ တစ္ေယာက္ တည္း တက္ရမွာ။ နင္မ်က္ႏွာကို သိပ္ခ်ိဳျပမေနနဲ႔ ၊ က်ဴရွင္မွာ
ခပ္တည္တည္ပဲေနေနာ္။ သဇင္တို႔ ရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႔ အေၾကာင္း နင္အသိဆံုးပဲ
ကိုယ္ေပါင္း စိတ္ခြာေန”
သဇင္တို႔ ေျပာျပ၍ ဒီက်ဴရွင္ကို သိရသည္မွန္ေသာ္လည္း
ကိုးတန္းႏွစ္ကတည္းက ရည္းစား ရွိတာကို ဂုဏ္ယူစရာ ကိစၥ တစ္ခုလို အၿမဲေျပာေနတတ္သည္႔
သဇင္႔ကိုေတာ႔ ကၽြန္မက မႏွစ္ၿမိဳ႕လွတာ အမွန္ပင္။
“ ျမတ္ကလည္း စိတ္ပူစရာမရွိ၊ႀကံဖန္ပူေနတယ္။ ငါဘ၀ ငါမေမ႔ပါဘူးဟာ။ အန္တီနဲ႔ နင္႔ေစတနာကို
ငါနားလည္ပါ တယ္၊ စိတ္ခ် ။ ၿပီးေတာ႔ ဒီက်ဴရွင္ကေန ဂုဏ္ထူးထြက္သြားတဲ႔ လူေတြ
အမ်ားႀကီးပဲတဲ႔၊ ငါ႔အစ္ကို ေျပာျပတယ္။ သူတုန္းကလည္း ဒီလို က်ဴရွင္ပဲတတ္တာ၊
ေပ်ာ္ဖို႔လည္းေကာင္းသလို၊ စာလည္း မွတ္မိတယ္တဲ႔၊ သူလည္းုသခ်ာၤဂုဏ္ထူး တစ္ခု ပါခဲ႔တယ္ေလ
”
သူ႔ဆီက
ဒီလိုစကားမ်ိဳးၾကားရေတာ႔ ကၽြန္မစိတ္ေအးသြားမိသည္။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကို
၀ိုင္းက်ဴရွင္ႏွင္႔ အိမ္မွာ ဂိုက္ ေခၚသင္မွ အမွတ္ေကာင္းၿပီး ဂုဏ္ထူးပါႏိုင္တာမိ်ဳးမွ
မဟုတ္တာ။
“ ေအးပါ၊
နင္အဆင္ေျပဖုိ႔ ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္ေႏြးရယ္၊ ငါ႔က်ဴရွင္မွာဆို လူငါးေယာက္ပဲ ရွိေတာ႔
နားမလည္တဲ႔စာဆို ဆရာ႔ ကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္ရွင္းခိုင္းလို႔ရတယ္။ ေဟးလား၀ါးလားလည္း
လုပ္လို႔မရဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ နင္လည္း နားမလည္တာဆို
ခ်က္ခ်င္းထ ေမး၊။ ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားႀကီးဆိုေတာ႔ ဆရာက တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို
မသိႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ႔ က်ဴရွင္မွာ အေပ်ာ္ လာတက္ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာရူး ေတြနဲ႔လည္း
အေပါင္းအသင္းမလုပ္နဲ႔ ၊ အိမ္ျပန္ရင္လည္း ျမန္ျမန္သြက္သြက္ ျပန္လာဦး၊ ဘက္စ္ကား နဲ႔
ျပန္ရမွာ”
“
ေအးပါဟယ္၊ အေမကလည္း ငါအဆင္ေျပသြားလို႔ ၀မ္းသာေနတယ္။
ၿပီးေတာ႔ အန္တီကိုလည္း သူက ေက်းဇူးတင္လို႔ ေျပာ ေပးပါဦးတဲ႔”
ထိုစဥ္ကေတာ႔ ေႏြးကဘ၀ကို အရွိအတိုင္းနားလည္လက္ခံၿပီး သူ႕အိပ္မက္ေတြ
တေပြ႕တပိုက္ကို လက္ေတြ႔ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ခ်င္သူ၊ အခုေတာ႔ ေႏြးက သူ႕က်ဴရွင္ခ်ိန္ေတြထဲ
နားမလည္ပါဘူးဆိုသည္႔ ေက်ာင္းစာေတြထက္ နားမလည္ သင့္ေသး
ေသာ အခ်စ္စာကိုသာ ပိုဦးစားေပး သင္ယူခ်င္သူ။ လက္ရွိ ေႏြးေျပာေနသည္႔ အေရးမပါလွေသာ
သူတိို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ ဆံုဆည္းမွႈ ကို ကၽြန္မ
စိတ္မ၀င္စားေသာ္လည္း ေဒါသကို ၿမိဳသိပ္ၿပီး နားေထာင္ေပး လုိက္ရသည္။
သူ႕ေကာင္ေလးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သူသိသမွ် ေျပာျပ လာ သည့္အခါမွာေတာ့
ကၽြန္မမေအာင့္ဧည္းႏိုင္ေတာ့ပဲ..
“ဒါဆို
သူက repeater (တစ္ႏွစ္က်) ႀကီးေပါ႔၊ မိသားစုကလည္းမ်ားေသး။ အေဖက လက္သမားလုပ္ၿပီး
အိမ္ကို လံုေလာက္ ေအာင္မေပးဘူး။ အရက္ေသာက္ပစ္တာဆိုတာ နင္က သနားတယ္ ငါက
စိတ္ပ်က္တယ္၊ အေမက ေခါင္းရြက္ဗ်တ္ထိုး၊ ဒါကေတာ့ သနားစရာပါ။ ဒါေပမဲ့ နင့္အေကာင္က
ေစ်းသည္သားနဲ႔မတူပဲ လက္ေၾကာတင္းမယ့္ပံုမေပၚဘူး။ လူဆိုတာ ဥစၥာမရွိလည္း ပညာရွိမွ၊
ပညာမတတ္လည္း ဥစၥာရွိရင္ ေတာ္ေသး။အခုေတာ႔ နင္႔ဟာက….။ နင္လည္း ကိုယ္႔အေျခအေနကို
ကို္ယ္သိတာပဲဟယ္၊ နင္.. တကယ္္ဦးေႏွာက္မွ ရွိေသးရဲ႕လား”
ကၽြန္မမွာ တြက္ခ်က္လို႔ အေျဖမထြက္ႏိုင္ေသးသည္႔ သခ်ာၤပုစၧာကို ခဏေဘးခ်ၿပီး
သူ႔ျပႆနာအတြက္ တကယ္ေခါင္းနပမ္း ႀကီးသြားမိသည္။
“ ငါ
မွားလား မွန္လား ကိုယ္႔ဖာသာ မသိဘူးျဖစ္ေနတယ္ ျမတ္ရယ္၊ ငါတကယ္ပဲမွားသြားၿပီလားဟင္”
“ ကၽြတ္
နင္ ရူးေနၿပိလား ေႏြး၊ အခုအခ်ိန္ဟာ ရည္းစားထားရမဲ႔အခ်ိန္လား၊ စာေမးပြဲကျဖင္႔
ဖင္နားကပ္ေနၿပီ။ နင္ေၾကာင္႔ ငါတကယ္ ေသခ်င္တယ္။ နင္အဲ႔ဒီအေကာင္ကို အခု ျဖတ္မလား
မျဖတ္ဘူးလား။ မျဖတ္ရင္ေတာ႔ ငါနင္႔အေမနဲ႔တိုင္ရလိမ္႔မယ္”
သူက
အခ်စ္ကို္ေတြ႔ရွိခ်ိန္ ခံစားရသည္႔ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ႏွင္႔ သူေကာင္ေလး၏အေၾကာင္းကို စပ္စုေနက် သဇင္ခိုင္ တို႔လို ကၽြန္မက
အေရးတယုူလုပ္ ေမးျမန္းစပ္စုမည္ဟု ထင္ထားေမွ်ာ္လင့္ေနပံုရသည္။ ယခု သူ မေမွ်ာ္လင္႔သည္႔ စကားမို႔ အံ႔ၾသ တုန္လွႈပ္
စြာ ကၽြန္မလက္တစ္ဖက္ကို လာကိုင္သည္။
“ အဲဲ႔လိုေတာ႔
မလုပ္ပါနဲ႔ ျမတ္ရယ္ေနာ္။ ငါသူနဲ႔ မေတြ႕ေတာ႔ဘူးေလဟယ္၊ က်ဴရွင္ကအျပန္လည္း သူ႔ကို
လိုက္မပို႔ခိုင္းေတာ႔ ဘူး။ ငါသူ႔ကိုေမးထူးေခၚေျပာ အဆင္႔ေလာက္ထိပဲ ပတ္သတ္မယ္ေလဟာေနာ္။
အေမ႔ကိုေတာ႔ မတိုင္ပါနဲေနာ္။ ၿပီးေတာ႔ ငါ႕ သူ႕ကို ျဖတ္လို႔ေတာ႔ မျဖစ္ဘူး။ မဟုတ္ရင္
သူေသမွာ၊ သူစာေမးပြဲ ထပ္က်မွာကိုလည္း ငါစိုးရိမ္လို႔ပါဟယ္ ေနာ္ ”
အခ်စ္စိတ္ေတြ
မြန္ထူေနေသာ ေႏြးကို ၾကည္႔ၿပီး၊ ဘာေျပာရမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ စကားလံုးတခ်ိဳ႕
ေပ်ာက္ဆံုးေန သည္မို႔ကၽြန္မ သက္ျပင္းေမာတစ္ခ်က္ကိုသာ ရွိဳက္ထုတ္မိေတာ႔သည္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
“သမီးရယ္၊ အန္တီေတာ႔ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ႔ပါဘူး။ သမီးကိုေတာ႔
သူေျပာျပမွာပဲလို႔ အန္တီထင္လို႔ ဆိုင္ကေန ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္ရတာ။ အိမ္မွာလည္း
မိေရႊေခ်ာက မ်က္ရည္စီးေၾကာင္း ထေနေတာ႔ သူ႕ေရွ႕မွာလည္း အန္တီမေမးခ်င္ ဘူး။ သူ႕အစ္ကိုလည္း
သိသြားေတာ႔ ပိုဆိုးတယ္”
မနက္က ေစ်းထိပ္ ပီစီအိုဖုန္းဆိုင္မွ ကၽြန္မဆီ အန္တီျမ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေန႔လည္ေစ်းသိမ္းခ်ိန္ေလာက္
ဆိုင္ခဏလာဖုိ႔ ေခၚ ထားေသာေၾကာင္႔ ကၽြန္မလာခဲ႔ျခင္းပင္။ ဆိုင္ကေလးေပၚသို႔
တက္လိုက္တယ္ဆိုလွ်င္ပဲ အာလူး၊ ၾကက္သြန္၊ ငရုတ္သီးမ်ား ပတ္လည္ ၀ုိင္းေနရာမွာ ခ်ိန္ခြင္ကေလးကိုင္ၿပီး
ေခၽြးတလံုးလံုးႏွင္႔ ေစ်းေရာင္းေနသည္႔ အန္တီျမကို သနားစဖြယ္ ေတြ႕ရသည္။ ဆိုင္ေပၚကို
တက္ ၿပီး မွ ထိုင္စရာေနရာမရွိ၍ ဆိုင္အစြန္ လြတ္ေနေသာ ၾကမ္းခင္းတြင္ တင္ပလႊဲ ထိုင္လိုက္သည္ဆိုရင္ပဲ
အန္တီက ကၽြန္မ ျမင္ဖူးခဲ႔သည္႔ ဓါတ္ပံုတစ္ပံံုကို ထုတ္ျပရင္း စကား စျခင္းပင္။
“
သမီး သိတာလည္း ဘာမွမၾကာေသးပါဘူး အန္တီရယ္၊ သူေျပာျပတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ သမိးဖာသာပဲ
ေမးလိုက္ တာ။ အခု ကိုႀကီးသိသြားၿပီဆိုေတာ႔ သူ႕ကို ရိုက္တာ၊ႏွက္တာေတြေရာ ရွိေသးလား”
“ရုိက္ေတာ႔ မရိုက္ပါဘူး သမီးရယ္၊ သူ႔ညီမကို အသည္းယားၿပီး ဟိုကလုပ္ခ်င္ေနတာ။
အန္တီတားထားလို႔၊ ေနာက္တစ္ခါ မ်က္စိေရွွ႕မွာေတြ႕ရင္ေတာ႔ အသတ္ပဲတဲ႔။ အခု အဲ႔ဒီိကေလးက
သမီးတို႔ ေက်ာင္းကပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အိမ္နားက က်ဴရွင္ကလား သမီးရယ္၊ အတင္႔ရဲလုိက္တာ။
အိမ္အထိ ေအာင္ အႀကိဳအပို႔လုပ္ေပးလို႔ သူ႔အစ္ကို ျမင္ရ တာေလ”
“ေက်ာင္းကမဟုတ္ပါဘူး အန္တီရယ္ ။ ၿမိဳ႕ထဲ က်ဴရွင္ကပါ ။ အရမ္းႀကီးေတာ႔
စိတ္မပူပါနဲ႔ ၊ေႏြး ဒီေလာက္ မိုက္မွာ မဟုတ္ ပါဘူး အန္တီ ရယ္ “
“
သူသာ မမိုက္ဘူးဆိုရင္ အဲ႔ဒီလို ဘယ္လုပ္ပါ႔မလဲ သမီးရယ္”
ႏြမ္းလ်ေနေသာ အန္တီမ်က္ႏွာကို ေငးၾကည္႔ေနမိသည္။ သနပ္ခါးထူထူလိမ္းသည္႔
ပါးေပၚ က်လာသည္႔ မ်က္ရည္ေတြ ကို ကၽြန္မ
မျမင္ေအာင္ လက္ဖ်ံႏွင္႔သုတ္ရင္း အေ၀းကို ေငးလ်က္ ေမာပန္းစြာတစ္ခြန္းခ်င္းဆိုသည္။
“သမီး ေမေမကိုေတာ႔ မေျပာပါနဲ႔ သမီးရယ္၊ သူသိရင္ စိတ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။
ၿမိဳ႕ထဲက က်ဴရွင္ဆိုရင္ေတာ႔ လိုက္ မၾကည္႔ႏိုင္မယ့္ အတူတူ အန္တီသူ႕ကို
က်ဴရွင္ထုတ္ရင္ ေကာင္မလားလို႔”
“ စာေမးပြဲက အရမ္းနီးးေနေတာ႔ က်ဴရွင္ေတာ႔မထုတ္ေစခ်င္ဘူး
အန္တီရယ္။ ဒီလိုလုပ္ပါလား။ ကိုႀကီးကိုႀကိဳခိုင္ရင္ေရာ ”
“သူ႔ဆိုင္ကလည္း သူ႕အျပင္တျခား၀န္ထမ္း မရွိလို႔၊
ထြက္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။ တခါတေလ၀ယ္သူက်ရင္ေတာင္
မိုးခ်ဳပ္တယ္ ကြဲ႔၊ သူေတာ႔ အဆင္ မေျပႏိုင္ဘူးထင္တယ္”
“ ဒါဆို ေဇာ္ထိုက္ ဆိုရင္ေရာ အန္တီ”
ေႏြး၏ေမာင္ေလး ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားေဇာ္္ထိုက္ကို သတိတရ ေျပာလိုက္မိျခင္း
ျဖစ္သည္။ ေႏြး၏လူက ဒဂံုေတာင္ မွလာရသည္မို႔ က်ဴရွင္္ အသြားေတာ႔ ေႏြးကို ေစာင္႔ေခၚႏိုင္ပံုမရ၊
ညပိုင္း က်ဴရွင္ဆင္းမွ အိမ္နားအထိ လိုက္ပို႔ရင္း ေႏြး အစ္ကိုႏွင္႔ ဆံု တာ ျဖစ္မည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဇာ္ထိုက္ကေတာ႔ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားေပမဲ႔ လူေကာင္ထြားသည္မို႔ ၊
မေလာက္ေလး မေလာက္စားပံု မေပါက္။ ဒါေၾကာင္႔ ေအာင္ကို၀င္း ေႏြးအနားကပ္ဖို႔ အတင့္မရဲမွာ
ေသခ်ာသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေက်ာင္းစာကို မထိခိုက္ပဲ အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းႏိုင္မည္႔
ထိုျပႆနာအတြက္ ေဇာ္ထိုက္ေလးကို မုန္႔ဖိုးေပးၿပီး ေႏြး က်ဴရွင္အျပန္ကို ေစာင္႔့ႀကိဳဖို႔
ကၽြန္မေပးသည္႔ အႀကံကို အန္တီလက္ခံခဲ႔သည္။ က်ဴရွင္တစ္ခု တည္းသာမဟုတ္ နီးနီးနားနား
ေႏြး ဘယ္သြားသြား ေဇာ္္ထိုက္က အရိပ္လို အၿမဲပါေန သည္ကို ေတြ႕ရတတ္သည္။ တခါတေလ မုန္႔ဆိုင္မွာ
မုန္႔၀ယ္သည္ကအစ ေဇာ္ထိုက္မပါလွ်င္ သူ႕ညီမေလး သံုးတန္းေက်ာင္းသူ ျဖဴစင္ အၿမဲပါသည္ကို ေတြ႕ရတိုင္း ေႏြး တစ္ေယာက္
ဘယ္သြားသြား ေျခခ်ဳပ္မိေနမွန္း ကၽြန္မ အကဲခတ္မိ သည္။ ေႏြးမ်က္ႏွာ မေကာင္းလွသည္ကို
ျမင္လ်က္ႏွင္႔ အကူအညီ မေပးသာသည္မို႔ မသိခ်င္္ေယာင္ေဆာင္ရင္းမွ အသည္းကြဲ၍လား၊
စာေမးပြဲ နီး၍လား မသိ ဒီရက္ပိုင္း သူအေတာ္ေလး စကားနည္း သြားသည္ကို သတိျပဳမိိသည္။ တစ္ရက္ေတာ႔ စာအုပ္ေတြ
တစ္ေပြ႕တပိုက္ႏွင္႔ ကၽြန္မဆီ သူေရာက္လာသည္။ တစ္အိမ္ပဲ ျခားသည္မို႔ သူ႕အိမ္ကလည္း မည္သည္႔အေဖာ္မွ
မထည္႔လုိက္ရာ ကၽြန္မစာက်က္ေနေသာ အိမ္ အေပၚထပ္ ၀ရံတာ ေလးဆီသို႔ သူ တက္လာသည္။
“
ေဟ႔ ေႏြး”
သူက ကၽြန္မကို ခြန္းတံု႔ျပန္ဖို႔ စိတ္မ၀င္စားႏိုင္ပဲ ကၽြန္မထိုင္ေနသည္႔
စာၾကည္႔စားပြဲကို ေက်ာ္၍၀ရံတာမွာ ရပ္ကာ လက္ ဟန္ ေျခဟန္ႏွင္႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို
သူေျပာဆိုေနသည္။ ထို ေနရာသို႔လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔မွ လားလား ဒင္းက ဓါတ္တိုင္ ေအာက္မွာ
ရပ္ေန ေသာ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာနဲ႔ အခ်ိန္းအခ်က္ လုပ္ေနသည္ကိုး။ ဓါတ္တိုင္ေအာက္မွာ
ေအာင္ႏိုင္၀င္းက အျဖဴေရာင္္ ရွပ္ အက်ီၤ၊ အမဲေရာင္ ပုဆိုးႏွင္႔ အထံုးကေလးထံုးထားေသာ
လြယ္အိတ္ပုတိုေလးကို လြယ္လ်က္၊ ကၽြန္မစာ က်က္ ေနေသာ ၀ရံတာသို႔ ေမာ႔ၾကည္႔ရင္း ဘာေတြေျပာေနသည္မသိ။
ေႏြးကို အထဲ၀င္ဖို႔ လွမ္းဆြဲလိုက္ေတာ႔ သူက သတၱိေတြ ရွိေနေလၿပီ။
“
ျမတ္ နင္္ငါနဲ႔ခဏလိုက္ခဲ႔ဟာ၊ ဒီေန႔ ငါ သူနဲ႔ ခဏေလာက္ေတာ႔ ေတြ႕ရမွ ျဖစ္မယ္”
ကၽြန္မမွာ စာက်က္ရင္း အခ်စ္ ဆိပ္တက္ေနေသာ ေႏြးကို ၾကည္႔ၿပီး
စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။
“
နင္ ရူးေနၿပီလား။ ဘာလုပ္ဖို႔ သူနဲ႔ သြားေတြ႕ဦးမွာလဲ။ နင္အိမ္က သိရင္
မိုးမီးေလာင္သြားမယ္”
“
ဟင္႔အင္း မသိႏိုင္ပါဘူးဟာ။ နင္႔ဆီသြားမယ္လို႔ ငါ ေျပာထားတာပဲ၊ အိမ္က တစ္ေယာက္မွ
လိုက္မၾကည္႔ဘူး။ စိတ္ခ်။ နင္သာ ေနာက္ေန႔ သူတို႔ကို ျပန္မတိုင္ရင္ ဘာမွသိစရာမရွိဘူး
“
ရဲရင္႔ ျပတ္သားေနေသာ သူ႔ဟန္ပန္မွာ ကၽြန္မႏွင္႔ ငါးႏွစ္တာ တတြဲတြဲ
မခြဲအတူရွိခဲ႔ဖူးေသာ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေလး ေႏြးေႏြးခင္ ဟုတ္ပါေလစ။ ကၽြန္မ
စကၠန္႔အနည္းငယ္ အံ႔ၾသမင္သက္ေနသည္ကို သူက အခြင္႔ေကာင္း ယူလ်က္“သြားရေအာင္ ျမတ္ရယ္၊လာပါ” ဆိုၿပီး ကၽြန္မလက္ကို ဆြဲလ်က္ ေလွခါးေပၚ မွ ေခၚခ်လာ သည္ကို
ေယာင္ေတာင္ ေတာင္ႏွင္႔ ပါလာ ၿပီးေအာက္ေရာက္မွ သတိရမိကာ ကၽြန္မ သူ႔လက္ထဲမွ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း္ ေလး ရုန္း ထြက္ လိုက္သည္။
“
ငါ မလိုက္ႏိုင္ဘူး ေႏြး၊ ငါ အဲ႔ဒီအေကာင္နဲ႔ နင္႔ကိုလံုး၀သေဘာမတူဘူး”
“ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟယ္၊ သူက ငါ႔ကို ဒီေန႔ ေျပာစရာ စကားရွိလို႔ ည
ခုနစ္နာရီေလာက္ အျပင္ကို ျဖစ္တဲ႔နီးနဲ႔ ထြက္ခဲ႔ ပါလို႔ သဇင္႔ကေန တဆင္႔ ေျပာထားလို႔ပါ။
ဒီေန႔ေတြ႕ၿပီးရင္ စားေမးပြဲ မၿပီးမခ်င္း သူနဲ႔ ငါေနာက္ထပ္ မေတြ႕ေတာ႔ဘူးလို႔ ကတိ ေပးပါ
တယ္။ ဒီေန႔ တစ္ရက္ေလးပဲ ငါ႔ကို ကူညီပါေနာ္။ တကယ္လို႔ နင္မကူညီရင္
ငါ..ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲ သြား ေတာ႔မယ္”
ေတာင္းပန္သလို လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္၍ ေျပာေနေသာ သူ႕ကို
ကၽြန္မ ဘယ္လို နားလည္ ရမည္ လဲ။ ႏူးညံ႔သိမ္ေမြ႕လြန္းေသာ သူမခႏၶာကိုယ္ထဲ
ဘယ္အခ်ိန္တုန္းက အခ်စ္အတြက္ ရဲရင္႔ ျပတ္သား ေစႏိုင္္မည္႔ ရဲရဲ ေတာက္ ေသြးေတြ
စီးဆင္းႏိုင္ခဲ့တာပါလိမ့္။ သူတစ္ေယာက္တည္း သြားလွ်င္ ပိုဆိုးမည္႔ အေျခအေနမို႔
ကၽြန္မ ကူညီရေတာ႔မည္။
“
ေအး ငါဒီတစ္ခါေတာ႔ လိုက္ကူေပးမယ္၊ ဒါေပမဲ႔ နင္႔ကတိလည္း တည္ပါေစ”
အိမ္ကထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ႔
အေဖက ေရဒီယိုနားေထာင္ေနခ်ိန္၊ အေမႏွင္႔ အိမ္သားေတြကေတာ႔ “ကိုရီးယားလိႈင္း”ထဲ ေမ်ာေနၾကသည္မို႔
အာလူးေၾကာ္ႏွင္႔အေအး သြား၀ယ္ဦးမယ္ ဆိုသည္႔ ကၽြန္မ၏ ဆင္ေျခအေပၚ စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္း
မရွိၾကပါ။ ကၽြန္မ မွွာသာ ေႏြး ေခ်ာဆြဲေခၚသြားေသာ ‘စိမ္းလန္း’ အေအးဆိုင္ရွိရာသို႔
သြားစဥ္ မလွမ္းမကမ္း မွာ အတူပါလာေသာ ဓါတ္တိုင္ေအာက္ နားမွ ေႏြး၏အရိပ္ေၾကာင္႔
လိပ္ျပာမလံုသလို ပတ္၀န္းက်င္ကို က်ီးကန္းေတာင္ေမွာက္ေငး ရင္း ကၽြန္မ ေၾကာက္ဒူးတုန္ရပါသည္။
“
အေအး ဆိုင္ကိုပဲ သူ႕ကို ေခၚသြားမွ ျဖစ္မယ္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဆို ကိုႀကီးအသိေတြနဲ႔
တိုးေနဦးမယ္”
တိုင္ပင္သလို တစ္ေယာက္တည္း ေျပာေနေသာ ေႏြးအသံကို နားစြင္႔ရင္း ေႏြးအိမ္မွာ
တစ္ေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားလွ်င္ ကၽြန္မပါ ဓါးစာခံ ျဖစ္မိအေရးေတြးၿပီး ေက်ာခ်မ္းရသည္။
ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ႔ ေႏြးက သူ႕အရိပ္ကိုလွမ္းေစာင္႔ ေနလိုက္သည္။
“ဟိုနားမွာ
ထိုင္ရေအာင္၊ သစ္ပင္နဲ႔ဆိုေတာ႔ ေမွာင္ရိပ္နည္းနည္းက်တယ္”
သူကလည္း ေႏြးအစ္ကို ျဖစ္သူႏွင္႔ ပက္ပင္းတိုးခဲ႔ဖူးသည္မို႔ လူျမင္မွာေတာ႔
စိုးရိမ္ပံုေပၚသည္။ သူဦးေဆာင္ရာ ၀ိုင္း သို႔ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ လိုက္လာခဲ႔သည္။
သူက ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္မွာခ်ိန္ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ စတားကိုလာ တစ္ေယာက္
တစ္ပုလင္းစီပဲ မွာလိုက္သည္။ သူက စီးကရက္ကို စိတ္ပါလက္ပါဖြာရွိဳက္ရင္း ေႏြးမ်က္ႏွာကို ရီေ၀စြာၾကည္႔လ်က္ စားပြဲ အာက္္မွ
ေႏြးလက္တစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲယူၿပီး
ဆုတ္ကိုင္ထားသည္ကို ကၽြန္မ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရ သည္။ ေႏြး ကို ႏွေမ်ာ သည္႔ စိတ္ႏွင္႔
ျဖစ္ေပၚ လာေသာ ေဒါသစိတ္ကေလးေၾကာင္႔ လိုအပ္သည္ထက္ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာထားမွာ
တင္း မွာေန မွာျဖစ္ၿပီးခ်က္ခ်င္းထျပန္ခ်င္သည္႔စိတ္ကိုမနည္းၿမိဳသိပ္ထားရသည္။
ၾကည္႔ပါဦး ကၽြန္မမုန္းသည္႔ ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြၾကားမွ ျမင္ေနရသည္႔ သူ႔ပံုစံ၊ တြန္႔ လိမ္ေကာက္ေကြးေနေသာ
ဆံပင္မ်ားက ဂုတ္နားမွာ ေကာ႔ပ်ံတက္ေနသည္။ ၾကယ္သီး သံုးလံုးေလာက္ ျဖဳတ္ထားေသာ ရွပ္အက်ႌ
ဖရိုဖရဲေၾကာင္႔ သူ႔ရင္ဘတ္ကို လွမ္းျမင္ ေန ရၿပီး ေခ်ာေမာေျပျပစ္ပါသည္႔ဆိုေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကေတာ႔
ညစ္ေထးေထး ဦးထုတ္တစ္လံုးေအာက္မွာ အာရံုေနာက္ ခ်င္စရာ။ ရုတ္ တရက္
ျမင္လိုက္ရသည္႔ သူ႔ပုံစံမွာ ဘာကိုမွ
အထင္ႀကီး သေဘာက်ခ်င္စရာ မေကာင္းသည္မို႔ ထိုသူမွာ ကၽြန္မ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေလး ၏
စိတ္ကူးထဲမွ ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ဖူးေသာ အခ်စ္ဦးသူဆိုသည္ကုိ လက္ရွိ အခ်ိန္ကေလးမွာပင္
ကၽြန္မလက္ခံႏိုင္ ျဖစ္ေနရသည္။ သူ႕ဆီီမွ ေႏြးကိုေျပာသည္႔ခ်စ္စကား၊ အလြမ္းစကားေတြႏွင့္အတူ
စာေတြက်က္မရ၊ သခ်ၤာတြက္ လို႔ မရသည္႔ဒုကၡ ေတြ အေၾကာင္း ၾကားရသည္။ အိမ္ႏွင္႔ အဆင္မေျပ၍
သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အိမ္မွာ သြားေနသည္႔ သူ႔အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပခ်ိန္၊ ေႏြးက ကၽြန္မကိုပင္
အသိမေပးခဲ႔ေသာ သူ႔အိမ္မွ ခ်ဳပ္ခ်ယ္သည္႔ အေၾကာင္းေတြကို မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ေလးႏွင္႔ သူအားကိုး
သူကို ရင္ဖြင္႔ ေျပာျပေနေသးသည္။
ဆိုင္မွာ
မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ေႏြးကို ျပန္ဖို႔ လက္ကုတ္ရသည္။ ျပန္ခါနီးမွ ကၽြန္မကို
သူႈႈ႕လူ ေအာင္ႏိုင္၀င္းႏွင္႔ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ သတိရသည္။
“ ကုိ ဒါနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္၊
ဒါေႏြးရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း။ ျမတ္စုလွိႈင္တဲ႔။ သူကုူညီလို႔ ဒီေန႔ ထြက္လာလို႔ရတာ”
“ ေၾသာ္ ျမတ္စုလွိဳင္ဆို သိတာေပါ႔။ ေႏြးအၿမဲေျပာျပတယ္။ သူ႕ကို ျမတ္စုက
အၿမဲကူညီေပးတယ္ဆို၊ ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔တို႔ကို အခုလို ကူညီေပးတာ။
ေနာက္လည္း ကူညီေပးပါဦး”
သူကို အျမင္ကတ္ပါတယ္ဆိုမွ လိုတာထက္
ပိုၿပီး ဦးေခါင္းကိုညြတ္၍ ကၽြန္မကို ခခယယ ေျပာဆိုေန ေသးသည္။ သူေျပာသမွ် နားလည္သေဘာေပါက္ေသာ
အၿပံဳးမ်ိဳးႏွင္႔ ၀တ္ေက် တန္းေက် တံု႔ျပန္လိုက္ရသည္။ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ သူ႕ကို
ႏွဳတ္ ဆက္ၿပီး မျပန္ခင္ ေႏြးလက္ထဲ သူကစာတစ္ေစာင္ ထည္႔သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ႔ ကၽြန္မက
စာကို စိတ္၀င္စား သည္မို႔ သိခ်င္စိတ္ႏွင္႔ ေႏြးကို ခ်က္ခ်င္း ေဖာက္ဖတ္ေစသည္။ စာက
မတိုမရွည္ ။ ဒါေပမ႔ဲ လက္ေရးကေတာ႔ လွသည္။
“ ခ်စ္တဲ့ေႏြး
ကိုယ္ေတာ႔ ေႏြးနဲ႔ မေတြ႕ရတဲ႔ ရက္ေတြမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ရူးရေတာ႔မယ္နဲ႔တူတယ္။ ေႏြးေျပာသလို ျမန္ျမန္နီးစပ္ ခ်င္ရင္ ကိုယ္ပို
ႀကိဳးစားမွရမယ္၊ ဆယ္တန္းေအာင္မွ ျဖစ္မယ္ဆိုတာလည္း
ကိုယ္နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေႏြးကို အရမ္းသတိရ တမ္းတခ်ိန္၊ ကိုယ္
ဘာမွလုပ္ခ်င္ ကိုင္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ႔ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ တခါတေလ ေႏြးတို႔ လမ္းထဲက
ဓါတ္တိုင္ေအာက္မွာ ကိုယ္ေႏြး အရိပ္အေယာင္ေလးေလာက္ကို မေတြ႕မခ်င္း ရပ္ေစာင္႔ေနမိတယ္။
ဒါကိုေႏြး သတိထားမိရဲ႕လား။ တကယ္လို႔ အဲ႔ဒီဓါတ္တိုင္ေအာက္ ေလးမွာ ကိုယ္အၿမဲလို
ရိွေနတတ္တာမို႔ ကိုယ္႔ကို ေတြ႕ရင္ ေႏြးအိမ္ကေန နည္းလမ္းရွာၿပီး ခဏျဖစ္ျဖစ္
ထြက္လာခဲ႔ေနာ္။ ကိုယ္ ေျပာခ်င္တာမွန္သမွ် သဇင္ကေနတဆင္႔ ဆက္သြယ္ လိုက္မယ္။ ၿပီးေတာ႔
ကိုယ္႔ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္မဲ႔ အိမ္နားက တဆင္႔ဖုန္းကိုလည္း ေႏြးကို ေနာက္ေတာ့ေပးထားမယ္။
အခုက ဖုန္းနံပါတ္အလြတ္မရလို႔။ ေနာက္မွ သဇင္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေပးလိုက္မယ္။ ေနာက္ထပ္ ကိုယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္္အတြက္ အေရးႀကီးတာ
တစ္ခုေျပာစရာရွိေသးတယ္။ အဲ႔ဒါက ဆယ္တန္း ေအာင္စာရင္းထြက္လို႔ ကိုယ္ေအာင္တယ္ ဆိုရင္
ေႏြး ကိုယ္႔အလိုလိုက္ရမွာေနာ္။ ဆယ္တန္း ဆိုတာ ဘ၀ရဲ႕အဆံုးအျဖတ္လို႔
ေႏြးခဏခဏေျပာတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ေအာင္စာရင္း ထြက္တဲ႔ေန႔မွာ ကိုယ္ေအာင္ရင္
ကိုယ္႔လက္ကို ေႏြးတြဲရဲ ရမွာေပါ႔။ အဲ႔ဒီေန႔က် ေႏြးကို ကို္လာေခၚမယ္္ ”
စာဆံုးသြားသည္႔အခါ ေႏြးလက္ကေလးကို ကၽြန္မ စိတ္ပူစိုးရိမ္စြာ
လွမ္းကိုင္လိုက္မိသည္။ ဘုရားသခင္၊ ဒါ ေႏြးကို စားေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းထြက္သည္႔ေန႔
ခိုးရာလိုက္ရမည္လုိ႔ အခ်ိန္းအခ်က္ေပးေသာ စာလား။ ဒိသံသယ နဲ႔ ေႏြး ကို ေမးေတာ့ ေႏြးကေတာ့
ဒီလိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူးလို႔ ဆိုပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေႏြးကို လည္း ကၽြန္မ
လံုး၀ႀကီး စိတ္ခ် ယံုၾကည္မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ စိတ္ပူပန္စြာျဖင့္ ေႏြး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ
မမွားေအာင္ ထိုေန႔က ကၽြန္မ သူ႕ကို စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ေႏြးကေတာ့
ကၽြန္မစကားေတြကို လက္ခံနားေထာင္ေပးခဲ့ေပမယ့္ သူ႕နားထဲ၀င္ မ၀င္ ဆိုတာ ကေတာ့
မေသခ်ာလွပါ။ ကၽြန္မကေတာ့ ေႏြးကို စိတ္မခ်ႏိုင္တိုင္း ဖူးငံုလွပေနေသာ ပန္းေလးတစ္ပြင္႔လို
ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကို အခ်စ္ဆိုေသာ တံခ်ဴျဖင္႔ ရဲတင္းစြာ ေခၽြယူခ်င္ေသာ ထိုသူအား မုန္းတီးနာ က်ည္းေနမိ သည္။ ထုိကာလတြင္
ကၽြန္မကိုယ္တုိင္ကလည္း စာေမးပြဲနီးေနခ်ိန္မို႔ သူ႕ကို ဒီထက္ အခ်ိန္ေပးၿပီး
နားမခ်ႏိုင္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႔ စာဖတ္ၿပီး မွ အသည္းယား စရာ ေကာင္းလွေအာင္ ေႏြး တစ္ေယာက္
ေတမိျဖစ္ေနျခင္း အတြက္ေတာ့ ကၽြန္မမွာ ပိုၿပီး စိတ္ပူ ရင္ေမာမိသည္ ။ ဒီလိုျဖင့္
ကၽြန္မ မွာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲအတြက္ အာရံုတစ္ခုတည္းထားၿပီး ႀကိဳးစားရမည့္အခ်ိန္မွာ
အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ေႏြးအတြက္ ေနာက္ဆံတင္း ရင္း ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ဆယ္တန္း စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးသည္႔အခါ
ကၽြန္မတို႔ ေက်ာမွာ ထမ္းပိုးထားေသာ မျမင္ရသည္႔ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးႀကီး တစ္ခု
ေပ်ာက္ဆံုးသြားသလို လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးသြားၾကသည္။ အိပ္ေရးပ်က္ထားေသာ ကၽြန္မ၏ညမ်ားအတြက္
အတိုးခ်အိပ္ဖို႔ အား တင္းထား စဥ္ အိမ္ေရွ႕မွာေပၚလာေသာ ေႏြး၏ အသံေၾကာင္႔
ထြက္ၾကည္႔မိသည္။ ေႏြးႏွင္႔ အတူ သဇင္ခိုင္ကိုပါ ေတြ႕ရသည္။
“ျမတ္ဆီလာလည္ခ်င္လို႔ ၊ အန္တီကို ခြင္႔ေတာင္းၿပီးေႏြးကိုပါ အတူေခၚလာတာ”
မလာဖူးသည္႔ အထူးဧည္႔သည္မို႔သဇင္႔ကို ေႏြးႏွင္႔အတူ အိ္မ္ထဲ၀င္ထိုင္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚရသည္။ ဒါေပမဲ႔ မေရႊေခ်ာက ေလညင္းခံရင္း
အျပင္မွာပဲ မုန္႔စားခ်င္သည္ဆို၍ ေမေမ႔ကိုေျပာၿပီး သူတို႔ႏွင့္အတူလိုက္လာခ်ိန္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က
တစ္ဖက္လမ္းသို႔ ကူးၿပီး စိမ္းလန္းအေအးဆိုင္ ရွိရာ ဦးတည္သြားေနၾကသည္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲ
သံသယအေတြးေလး၀င္လာသည္မို႔ ထိုအေတြးေလးပင္ မဆံုးလိုက္။ စားပြဲလြတ္တစ္လံုးတြင္ အသားေရာင္
လွ်ာထိုးဦးထုပ္ ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္း ထားေသာ ေအာင္ႏိုင္၀င္း ကို ရုတ္တရက္ ေတြ႕ လိုက္ရသည္မို႔
ကၽြန္မအံ႔ၾသ သြားမိသည္။ ေႏြးအိမ္မွ ထြက္မရမည္ကို စိိုး၍သဇင္ခိုင္ က လာေခၚေပးၿပီး
ေအာင္ႏိုင္၀င္းႏွင္႔ ခ်ိန္းေတြ႕ ေပးရာတြင္ ကၽြန္မက အဆစ္ ကန္႔လန္႔ပါရေသးသည္။ မေက်နပ္ေသာ္လည္း
အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေလး၏ ၾကည္ႏူးအၿပံဳးေတြ ပ်က္ ယြင္းမည္ စိုးေသာေၾကာင္႔ သူတို႔စကား၀ိုင္းမွာ
ကၽြန္မတစံုတရာ မွတ္ခ်က္ေပးျခင္းမရွိပဲ ဆိတ္ဆိတ္သာ နားေထာင္ေနမိသည္။ သဇင္ ခိုင္ ကေတာ႔
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ အေကာင္းဆံုး ဇာတ္ပို႔ဆုရထားသူမို႔ ေရခဲသုတ္၊
ႏို႔စိမ္းပူတင္းတို႔ႏွင္႔ အရသာေတြ႕ေနသည္။ ဒီစကား ၀ိုင္းမွာ သူ႕အသံကအက်ယ္ဆံုး။ သူတက္တက္ၾကြၾကြ
ေျပာေနသည္႔ စကားေတြကို ေအာင္နိုင္၀င္းက ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြၾကားမွ ၿပံဳးလွ်က္
ေခါင္းညိတ္သ လို ေႏြးက လည္း ေမးေလးေထာက္လ်က္ နားေထာင္္ေနသည္။
“ငါ ေျပာတာကို
နင္နားလည္တယ္မလား ၊ ေႏြးကို နင္တကယ္ခ်စ္ရင္ ဘာဘာညာညာေတြ မၾကားခ်င္ဘူးေနာ္၊ ညဘက္ ေတြလည္း
ေလွ်ာက္လည္မေနနဲ႔။ အခုခ်ိန္မွာ ငါကူညီလို႔ ရေပမယ့္ နင္ကေႏြးကို
ကိုယ္႔နည္းကိုယ္႔ဟန္နဲ႔ ဆက္သြယ္လို႔ ရေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ”
“ေအးပါ၊ ငါသိပါတယ္။ မထူးပါဘူး
သဇင္ရာ၊ စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းထြက္တဲ႔ေန႔ က်ရင္ ငါသူ႕ကို တခါတည္း ခိုးေျပး လိုက္ ေတာ႔မယ္
၊ မေကာင္းဘူးလား ေႏြး”
အရာရာကို အေလးနက္မထားဟန္ ေပါ႔ပ်က္ပ်က္ေျပာ
လိုက္ေသာ သူ႔စကားေၾကာင္႔ လည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ ၀င္လာေသာ ဒိန္ခ်ဥ္ ေအးေအးေလးပင္
ရုပ္ခ်ည္း ခ်ဥ္တူးခါးသက္ သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ေႏြးႏွင္႔ သဇင္ခိုင္ဆီမွ သဘာက်သလို ခိုးခိုးခစ္ခစ္
ရယ္သံ မ်ား ထြက္လာသည္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာၿပီး သူတို႔ေျပာစရာ စကားေတြကုန္မွ
ကၽြန္မကိုသတိရမိၾက သည္။
“ျ္မတ္ ပ်င္းေနၿပီလား၊ အသံတိတ္ေနလို႕”
“ရပါတယ္၊
ဒါေပမဲ႔ သိပ္ၾကာေနရင္ အိမ္ကတစ္မ်ိဴးထင္ေနဦးမယ္၊ စိတ္ပူၿပီး အိမ္က တစ္ေယာက္ေယာက္လိုက္လာမွ
အားလံုး ျပႆနာတက္ကုန္မယ္”
ကၽြန္မ
စကားက ယုတၱိရွိသည္မို႔ သူတို႔ေတြ စကားစျဖတ္ၿပီး ျပန္ဖို႔ျပင္ဆင္ၾကသည္။
“
ဘယ္ေန႔ထပ္ေတြ႕ႏိုင္ဦးမလဲ ေႏြး”
ေငြရွင္းၿပီး ထလာေသာ ေအာင္ႏိုင္၀င္းက ေႏြးကို ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည္႔လ်က္
ေမးသည္။
“
သဘက္ခါဆိုရင္ ေႏြးက ျမတ္နဲ႔ ေ၀ါ ကို သြားမလို႔၊ အဲ႔ဒီမွာသူ႔အေဒၚေတြ အလွဴလုပ္မွာေလ။
သံုးရက္ေလာက္ပဲ ၾကာမွာပါ ။ အဲ႔ဒီ ကျပန္လာရင္ ေတြ႕ၾကတာေပါ႔”
ေႏြးက
ၿပံဳးလွ်က္ဆိုသည္။
အျပန္လမ္းမွာ သဇင္ခိုင္ႏွင္႔ ေႏြးက စာေမးပြဲအေၾကာင္းေျပာဆိုေနေသာ္လည္း
ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ႔ ေႏြးႏွင္႔ ပတ္သတ္ၿပီး အေတြး တခ်ိဳ႔႕သာ
စိုးမိုးမင္းမူလ်က္ရွိသည္။ “ နင္သူ႔ကို တကယ္ခ်စ္သလား” လို႔ ေႏြးကို ေမးလိုက္ခ်င္သည္။
အဲ႔ဒီလိုေမးရင္ လည္း ေႏြး က ကၽြန္မကိုရင္နာေစမယ္ စကားကိုသာဆိုမွာပါ။ ထုိေန႔ည
စာေမးပြဲၿပီးစရက္မို႔ အျပတ္အိပ္ဖို႔ အားခဲထားေသာ္ လည္း ေႏြးကို စိတ္မခ်ျဖစ္ရင္း
သန္းေခါင္ေက်ာ္မွ ကၽြန္မအိပ္ေပ်ာ္ခဲ႔ရသည္။
ေ၀ါၿမိဳ႕ကေလးမွ
တဆင့္သြားရေသာ ေဒၚေလးတို႔ ရြာကေလးကို ငယ္ငယ္က ကၽြန္မ ခဏခဏ ေရာက္ သည္။ ကေလး မရွိ ေသာ
ေဖေဖ႔ အစ္ကိုလင္မယား ဦးႀကီးတင္ ႏွင္႔ ေဒၚေဒၚခ်စ္ တို႔ အသည္းျဖစ္ေသာ ကၽြန္မက
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ရွည္ရွိတိုင္း ေ၀ါၿမိဳ႕ကေလးသို႔သြားလည္ဖို႔ အေဖ႔ကို ပူဆာသည္။ အေဖ
လိုက္ပို႔လွ်င္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ျဖင့္ျပန္လာရမည္ဟု အေမက မွာစၿမဲ ၊ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္မက ဘယ္ေတာ႔မွ
ျပန္မလိုက္ပဲ အနည္းဆံုး ေလးငါးရက္ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္တိုင္းက် ေဆာ႔ ကစားၿပီး ၊ ေဒၚေဒၚခ်စ္၏ညီမ
ေဒၚေလးသစ္ တို႔ရြာ ကိုလည္း အေရာက္ သြားၿပီးမွ ဦးႀကီးက ျပန္ပို႔ေပးသည္။ အခု ေဒၚေလး သစ္၏ ေမြးေန႔အလွဴကို သူတို႔
ရြာကေလးရွိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တြင္လုပ္မည္ဆိုေတာ႔ ေႏြးကိုပါ ေခၚၿပီး အလည္ေရာက္ ျဖစ္သည္။
ကားဂိတ္တြင္ ဦးႀကီးတင္က ေစာင္႔ႀကိဳေနသည္။ သူတို႔ရန္ကုန္ လာရင္ ကၽြန္မႏွင္႔ တစ္တြဲတြဲ
ေဆာ႔ ကစား ေန က် ျဖစ္ေသာ ေႏြးကိုလည္း ျမင္ဖူးသည္မို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဆံုး
ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ႀကိဳဆိုၾကသည္။ ေ၀ါၿမိဳ႕က အိမ္မွာ တစ္ရက္သာေနၿပီး အလွဴလုပ္မည့္
ေဒၚေလးသစ္တို႔ ရြာကေလးသို႔ သြားၾကသည္။ အဲဒီကို ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ နာရီ၀က္ခန္႔သြားရသည္။
အလွဴအိမ္ေရာက္ေတာ့ ရပ္ေ၀း ရပ္နီးမွ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ အလွဴအတြက္ ဦးေဆာင္ ခ်က္ျပဳတ္မည္႔
ေဒသခံလူမ်ားႏွင္႔ စည္ကားေနသည္။ ကၽြန္မတိို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳး ထမင္းစား၊
တစ္ေရးတစ္ေမာ အိပ္ၿပီးမွ အလွဴအတြက္လိုတာရွိရင္ ကူညီႏိုင္ဖို႔ ဦးႀကီးတင္က
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ လိုက္ပို႔သည္ ။ ေက်ာင္း ေရာက္ေတာ႔ ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေန သူေတြၾကားမွာ
ဦးႀကီးတင္ ရွာေဖြၿပီး မိတ္ဆက္ေပးသူမွာ ၾကက္သြန္နီေတာင္းႀကီး
နံေဘး တြင္ မ်က္ရည္တရႊဲရႊဲႏွင္႔ ၾကက္သြန္နီ ခြာ ေနေသာ ေက်ာင္း ဆရာမေလး မထားထားဦး
ျဖစ္သည္။
“
ဆရာမ ဒါဦး တူမေလးေတြ၊ ရန္ကုန္ကေနအလွဴလာၾကတာ။ သူတို႔ကို လိုတဲ႔ေနရာမွာ
ခိုင္းလို႔ရေအာင္ ေခၚလာတာ”
ဆရာမေလးက အခြံသင္လက္စ ၾကက္သြန္နီကိုေဘးခ်ၿပီး ကၽြန္မတို႔ကို
ၿပံဳးလွ်က္ႀကိဳဆိုသည္။ ထင္းမီးေတာက္မ်ား
ဟိုတဖို၊ ဒီတဖို ေပၚမွာ မိုးၿပဲဒယ္မ်ားျဖင့္ ဟင္းမ်ား စတင္ခ်က္ျပဳတ္ေနၾကေလၿပီ။ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း
ဆရာမေလး နံေဘးတြင္ ၀င္ထိုင္ကာ ဓါးတစ္ေယာက္ တစ္ေခ်ာင္း ကိုင္လွ်က္ ၾကက္သြန္သင္ရင္း ကိုယ္႔အေၾကာင္း
သူ႕အေၾကာင္းေျပာရင္း မိတ္ဆက္ျဖစ္ ၾက သည္။ ထိုအခါမွ ဆရာမေလးအေၾကာင္းသိခြင္႔ ရသည္။
ဆရာမေလးက အသက္ႏွစ္ဆယ္႔ေလးႏွစ္အရြယ္ မူလတန္းျပ ဆရာမေလး ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မတို႔ႏွင္႔
ခုမွေတြ႕ရေသာ္လည္း တကယ္႔ မိတ္ေဆြအရင္းေတြလို ခင္ခင္မင္မင္ ဂရုစိုက္ရိွလွသည္။
မနက္ျဖန္အလွဴ အတြက္ ဒီေန႔ည ေဒၚေဒၚခ်စ္တို႔ႏွင္႔ အတူ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အိပ္ၿပီး
၀ိုင္းကူေပးမည္ဟု သိရသည္။ အေ၀းဧည္႔သည္္မ်ားကိုေတာ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚတြင္
ေကၽြးေမြးၿပီး ၊ အနီးအနားရြာမ်ားမွ လူေတြကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႕တြင္ မ႑ပ္ထိုး
ေကၽြးမည္။ ဦးႀကီးတင္ တို႔ လူႀကီးေတြက ကၽြန္မတို႔ထက္ ခုႏွစ္ႏွစ္ ၊ရွစ္နစ္ေလာက္သာ
ႀကီးေသာ မထားထားဦးကို “ဆရာမေလး” ဟုပါးစပ္က မခ်ပဲ ေလးေလးစားစား စကားေျပာၾကသည္။
ကၽြန္မတို႔ကေတာ႔ သူ႕ကို မမထားဟုသာ ေခၚသည္။
“
မမထားက ဆရာမ မို႔လား မသိဘူး၊ လူႀကီးေလးနဲ႔တူတယ္”
ေႏြးက ၾကက္သြန္သင္ရင္း ၊ လူႀကီးေတြႏွင္႔ စကားေျပာရာတြင္ ရိုေသက်ိဳးႏြံ
လြန္းေသာ မမထားကို ၿပံဳးလွ်က္ ၾကည္႔ ရင္း ဆိုသည္။
“
မမထားက ငါ႔ညီမတို႔ထက္ ႀကီးတယ္ဆိုေတာ႔ လူႀကီးေပါ႔၊ ေဒၚေဒၚသစ္ရဲ႕ တူမေလးေတြဆိုေတာ႔
ထမင္းဖိတ္ေကၽြးခ်င္ေသး တယ္ကြယ္၊ အလွဴၿပီးေနာက္ရက္ ထမင္းလာစားပါလား။ “
“
အလွဴၿပီး တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ဆိုျပန္မွာမို႔ ထမင္းေတာ႔ လိုက္မစားေတာ႔ပါဘူး မမထားရယ္၊
ဒါေပမဲ့ မမထားရဲ႕အိမ္ကိုေတာ့ လိုက္လည္ခ်င္တယ္”
ၾကည္လင္ေသာ အသားအေရတြင္ သနပ္ခါးေလးပါးပါးလူးၿပီး ဆံပင္ရွည္ေလးကို သားေရပင္ေလးႏွင္႔ ခပ္ရိုးရိုး
စည္းေႏွာင္ ကာ
စိမ္းႏုေရာင္ပါတိတ္ခပ္မွိဳင္းမွိိုဳင္းေလး ၀တ္ဆင္ထားေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို
ခင္မင္စိတ္ေလးေပၚလာသည္မို႔ ရင္ထဲရွိသည္႔ အတိုင္း ဆိုမိျခင္းျဖစ္သည္။
“
လိုက္လည္ရမွာေပါ႔၊ ေနာက္ၿပီး မမထားက အိမ္နားမွာပဲ ကုသိုလ္ျဖစ္ အခမဲ႔စာသင္ေက်ာင္းေလး
ဖြင္႔ထားတယ္။ ဒီ ပတ္၀န္းက်င္ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က ကေလးတခ်ိဳ႕ေတာင္ လာတက္တယ္။
အဲ႔ဒီေက်ာင္းေလးလည္း ညီမတို႔ကို လိုက္ျပဦးမယ္”
ေႏြးေရာ၊ ကၽြန္မပါ စိတ္၀င္စားမိၾကသည္။ ဒီရြာက မူလတန္းျပဆရာမက ကုသိုလ္ျဖစ္
စာသင္ေက်ာင္းေလး ေတာင္ ဖြင္႔ထား ေသးသတဲ႔။ ကၽြန္မတို႔ ရပ္ကြက္ထဲတြင္လည္း
ကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးခန္းေလးရွိတာ သတိရမိသည္။ ညေနဆိုလွ်င္ အိတ္ကေလး ဆြဲလွ်က္ ဆရာ၀န္ေလး
တစ္ေယာက္ႏွင္႔ သူနာျပဳတစ္ေယာက္ လာသည္။ ကၽြန္မ အပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္သြားသည္႔အခါ ၊
အျပင္ဘက္တြင္ ႏြမ္း ႏြမး္ခ်ိခ်ိ ႏွင္႔ အဘိုးအို ၊အဘြားအိုမ်ားအျပင္
ရင္ခြင္ပိုက္ကေလးငယ္ေလးေတြႏွင္႔ သူတို႔မိခင္တခ်ိဳ႕ တန္းစီ ေစာင္႔ဆိုင္းေနတတ္တာကို
ျမင္ဖူး သည္။ ထိုစဥ္တုန္းကေတာ႔ ဖာသိဖာသာ ။ အခုကိုယ္႔ထက္ ရွစ္နစ္ေလာက္သာႀကီးသည္႔
ဆရာမေလးက ကုသိုလ္ျဖစ္္ စာသင္ေက်ာင္း ကေလး ဖြင့္ထားသည္ဆိုေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ စိတ္၀င္စားအံ့ၾသသြားသည္။
ကၽြန္မတို႔ အဲ႔ဒီအရြယ္ေရာက္လွ်င္ သူ႔ေလာက္ အမ်ားအတြက္ လုပ္ကိုင္ျဖစ္ပါ႔မလား၊
အဲ႔ဒီေမးခြန္းက ကၽြန္မအတြက္ လံုး၀အေျဖမရွိေသးတာမို႔ မမထားအေပၚ ခ်က္ခ်င္းေလးစားမိသြားသည္။
အလွဴေန႔မနက္ခင္းမွာ ျမဴတို႔ျဖင္႔ ရီေ၀ေ၀ရွိသည္။ ဘုန္းႀကီး
တရားေပးၿပီးေသာအခါ ေရစက္ခ်၊ အမွ်ေ၀ၿပီး ဆြမ္းကပ္သည္။ ေနာက္ေတာ႔ ဖိတ္ထားသည္႔
ဧည္႔သည္ေတြကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဧည္႔ခံ ေကၽြးေမြးၾကအၿပီး မနက္ဆယ္နာရီေလာက္တြင္
ရြာထဲမွ ဧည္႔ပရိသတ္ေတြ မ႑ပ္ထဲ တဖြဲဖြဲ ေရာက္လာၾကသည္။ အလွဴဟင္းမွာ ၀က္သားဟင္း၊
ငါးၾကင္းေပါင္း၊ သရက္ခ်ဥ္သုတ္၊ ဘူးသီးဟင္း ခ်ိဳ၊ငရုတ္သီးေၾကာ္တို႔ႏွင္႔
ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္စားၾကသည္။ ကၽြန္မတို႕ ထမင္းစားခ်ိန္တြင္ မနက္ဆယ္႔တစ္နာရီ
ေလာက္ျဖစ္ေနၿပီး၊ သိမ္း ဆည္းရွင္းလင္းရေသးသည္မို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ မြန္းလြဲ
တစ္နာရီပင္ထုိးၿပီ။ မမထားက ကၽြန္မတို႔ ပင္ပန္းမည္စိုး၍ ေနာက္ေန႔မွ သူလာ ေခၚမည္ဟု
ဆိုေသာ္ လည္း ေရခ်ိဳးခဏနားၿပီးသည္ႏွင္႔ ျပန္ရမည့္ရက္ကလည္း မေ၀းလွသည္မို႔ မမထားအိမ္သို႔
ဘႀကီးတင္ကို လိုက္ပို႔ခိုင္း ရသည္။ မမထားတို႔အိမ္က ဘႀကီးတင္တို႔အိမ္ႏွင့္
မနီးမေ၀း၊ နာရီ၀က္ေလာက္ ေလွ်ာက္သြားရသည္။ သူ႕အိမ္ေရာက္ ေတာ႔ အေၾကာ္စံုႏွင္႔
ဧည္႔ခံၿပီး၊ ကၽြန္မတို႔သြားခ်င္လြန္းသည္႔ သူ႕ေက်ာင္းကေလးသို႔ လိုက္ပို႔ေပးသည္။
ဒီေန႔ တနဂၤေႏြေန႔မို႔ သံုးနာရီ ထိုးလွ်င္ ေက်ာင္းဆင္းေတာ႔မည္ျဖစ္သည္။ မမထားက စေန၊
တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္း မနက္ရွစ္နာရီမွ ညေနသံုးနာရီအထိ သင္ၿပီး
က်န္ရက္ေတြတြင္ေတာ႔ သူလည္း မူလတန္းျပေနရ၍ ေက်ာင္းဆင္းၿပီးခ်ိန္ ေလးနာရီခြဲမွ ညေန
ငါးနာရီခြဲအထိ စာသင္ ေပးသည္႔အေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ေက်ာင္းခန္းေလးမွာ သာမန္ ဇရပ္သာသာ
ရွည္ေမ်ာေမ်ာ အခန္းေလးတစ္ခုျဖစ္ သည္။ ေက်ာင္းနံရံ တြင္ ေက်ာက္သင္ပုန္းအႀကီးတစ္ခု
ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ ဖ်ာခ်ပ္ႀကီးေတြ ခင္းထားေသာ ၾကမ္းျပင္တြင္ စားပြဲရွည္ေလး ေတြေပၚ
စာေတြ လုိက္ေရးေနေသာ အက်ၤ ီေဘာင္းဘီ ေရာင္စံု သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားေလးေတြ ကို
ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တခ်ိဳ႕က ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး အေရာင္လြင့္ေန သည္႔
ေက်ာင္းစိမ္း၀တ္စံုေလးေတြ၀တ္ထားသည္ကို ၾကည္႔ၿပီး ရင္ထဲ ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားမိသည္။
အခန္းေပါက္၀တြင္ သူတို႔ကိုစာသင္သည္႔ဆရာမႏွင္႔ အတူပါလာေသာ ကၽြန္မတို႔
မ်က္ႏွာစိမ္းႏွစ္ေယာက္ကို စာကူးေနရာမွ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႔သည္။
“
ဧည္႔သည္ေတြနဲ႔ပါလား၊ ထား ဒီေန႔မလာဘူးဆို”
အရပ္ရွည္ရွည္ ၊အသားညိဳညိဳႏွင္႔ ခ်ိဳသာေသာ မ်က္ႏွာထားရွိသည္႔အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကကၽြန္မတို႔ရွိရာဘက္သို႔လွမ္း
ေလွ်ာက္ လာရင္းဆိုသည္။
“ဟုတ္တယ္။ သူတို႔က ထားရဲ႕ေက်ာင္းကိုၾကည္႔ခ်င္တယ္ဆိုလို႔၊ ဒါ ေဒၚေဒၚသစ္ တူမေလးေတြေလ”
“
ေၾသာ္”
အမ်ိဳးသားမွာ ၿပံဳးရႊင္စြာ အသိအမွတ္ျပဳသလို
ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
“ သူက မမတို႔ ေက်ာင္းက ဆရာပဲေလ။ နာမည္က ကိုမိုးထက္တဲ႔။ ေက်ာင္းမွာ ဆရာကလည္း
သိပ္အမ်ားႀကီးမရွိဘူး။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ႏွင္႔ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ မမလုပ္ခ်င္တဲ႔အလုပ္ကို
ဆရာ့ကိုေျပာျပေတာ့ ဆရာက သေဘာတူလို႔ အတူ လုပ္ျဖစ္ၾကတာ”
မမထားက တစ္စံုတစ္ခုအတြက္ ေက်နပ္ဟန္
ၾကည္ႏူးစြာ ၿပံဳလ်က္ဆိုသည္။
“ ကေလးေတြက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာေနာ္ မမ.။
ညီမေလးေတာင္ စာသင္ခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္”
ေႏြးက ခ်စ္စဖြယ္ညစ္ေထးေထး ကေလးေလးေတြကို
ၾကည္႔ရင္းဆိုသည္။
“ တကယ္သင္ခ်င္ရင္လာသင္လို႔ရတယ္ေနာ္၊
ဒီမွာ ေစတနာ၀န္ထမ္းေတြ အရမ္းလိုအပ္ေနတာ။ ကေလးေတြကလည္း အရမ္း လိမၼာတယ္။
ေျပာစကားလည္းနားေထာင္တယ္”
ကိုမင္းထက္ေျပာစကားကို မမထားကလည္း ေခါင္းညိတ္လ်က္ေထာက္ခံသည္။
“ ဟုတ္တယ္၊
ငါ႔ညီမေလးေတြ သင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ မျပန္ခင္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ စမ္းသင္ၾကည္႔ပါလား။
မူလတန္းစာေလး ေတြဆိိုေတာ႔ လြယ္လြယ္ကူကူသင္ႏိုင္ပါတယ္”
ေႏြးကိုၾကည္႔လ်က္ အသံတိတ္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ေႏြးမ်က္၀န္းကို
နားလည္သေဘာေပါက္ေသာအခါ ကၽြန္မက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်သည္။
“
ဒါဆိုလည္း ့ညီမေလးတို႔ သင္ၾကည္႔မယ္မမရယ္၊ တစ္ခါမွ ေစတနာ႔ ၀န္ထမ္း မလုပ္ဖူးေတာ႔
အေတြ႕အႀကံဳရေအာင္လို႔”
“ ဟုတ္ပါၿပီရွင္၊
ဒါဆိုလည္း ကိုမိုးေရ၊ ကေလးေတြကို မနက္ျဖန္ အရင္အခ်ိန္အတိုင္းပဲလာလို႔ ေျပာလိုက္ပါဦး
၊ လာႀကိဳ မဲ႔ဲ႔ မိဘ ေတြကိုေတာ႔ ထားပဲ ေျပာလိုက္ေတာ႔မယ္၊ ဆရာမအသစ္ကေလးေတြကိုလည္း
ကိုမိုး ဘယ္ႏွစ္တန္းကို ဘယ္အထိ သင္ၿပီးၿပီလဲ ဆိုတာ ေျပာျပလိုက္ဦး ေနာ္”
မမထားက
ၿပံဳရႊင္စြာေျပာၿပီး၊ ေနာက္ေန႔ မွာေႏြးေရာ ကၽြန္မေရာ အသစ္စက္စက္ ဆရာမ ရာထူးေလး
လက္ခံဖို႔ ရင္ခုန္ ေနမိ ၾကသည္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
တစ္ကယ္တမ္း တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ လုပ္အားေပးဆရာမေလး၀င္လုပ္မည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း
ဆယ္ရက္္ျပည္႔သည္ အထိ သံေယာဇဥ္မျပတ္ ႏိုင္ပဲရွိသည္ကို ေမေမဖုန္ဆက္ေခၚလြန္း၍
မနက္ျဖန္ ျပန္ၾကရေတာ႔မည္။ မနက္တိုင္းစာသင္ဖို႔ ေက်ာင္း ခန္း ထဲေရာက္သည္႔ႏွင္႔ “
ဆရာမ” ဆိုၿပီး အနားေျပးလာဖက္တတ္ေသာ ႏွာခ်ီးတြဲေလာင္း ကေလးငယ္ေလးေတြကို သံေယာဇဥ္
ျဖစ္ေန မိသည္။ ေစတနာ ၀န္ထမ္းဆိုသည္အတိုင္းေစတနာထားကာ သင္ေပးေသာ ကၽြန္မတို႔ေမတၱာေစတ နာ ေတြေၾကာင္႔
ဆယ္ရက္ဟူ ေသာအခ်ိန္သည္ ဘာမွမၾကာလိုက္။ နဂိုတည္းက ျမန္မာစာႏွင္႔ အဂၤလိပ္စာ
၀ါသနာ ပါေသာ ေႏြးလည္းကေလးေတြ ေက်ညက္ ေအာင္ စာေတြအတူလိုက္က်က္ရင္း
မူလတန္းစာေတြ့အားလံုး အလြတ္ရေနၿပီ ထင္သည္။ ဒီေန႔ေတာ႔ ေနာက္ဆံုးေန႔ျပန္ခါနီးမို႔
မမထား ႏွင္႔ ေရတြင္းႀကီးနားမွ အေၾကာ္ဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္း စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။
ကိုမိုးထက္ႏွင္႔ မမထားအေၾကာင္း ရိပ္မိေနသည္႔ ကၽြန္မတို႔က မမထားႏွင္႔ တစတစပိုရင္းႏွီးလာသည္ကို
အခြင္႔အေရးယူၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။
“ဆရာမိုးနဲ႔ မမထားက စိတ္တူကိုယ္တူ လိုက္ဖက္ပါတယ္၊ မမထားက ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ဒီရြာမွာ အေျခက်ရေတာ့မွာလား”
ကၽြန္မ၏အေမးကို မမထားက
ေရေႏြးေသာက္ရင္း အေျဖမေပးပဲ ခပ္ယဲ့ယဲ့ ၿပံဳးေနသည္။
“ဟုတ္တယ္၊ မမထားကို ကိုယ္႔အစ္မလို
ခ်စ္လို႔ ေျပာရဦးမယ္၊ ဆရာမိုးက မ်က္ႏွာေတာ႔ ခ်ိဳတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေခ်ာေတာ႔ မေခ်ာလွဘူး၊
မမထားေခ်ာပံုမ်ိဳးနဲ႔ဆို သူထက္ သာတာ ေရြးလို႔ ရႏိုင္ တာပဲ ၊မဟုတ္ဘူးလား မမထား”
လက္ရွိ
ေခ်ာသည္႔လူကိုမွ ခ်စ္သူအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ထားသူူေႏြးက သူ႕အေတြးအတိုင္း
မွတ္ခ်က္၀င္ေပးေတာ့မွ မမထား အသံထြက္လာသည္။
“
တကယ္တမ္းေတာ႔ ခ်စ္သူေရြးတဲ႔အခါ ေခ်ာတယ္၊ မေခ်ာဘူး၊ ခ်မ္းသာတယ္
မခ်မ္းသာဘူးဆိုတာေတြထက္ ရိုးသား ၿပီး စာရိတၱေကာင္းဖို႔ ၊ ကိုယ္႔ကို တန္ဖိုးထားဖို႔
အဓိက အေရးႀကီးတယ္လို႔ မမေတာ့ ထင္တာပဲ၊ မမရဲ႕ စံနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ႔ ရိုးသားၿပီး
စာရိတၱေကာင္းၿပီး ကိုယ္႔ကို တန္ဖိုးထားတယ္
ဆိုရင္ေတာင္မွ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့လူ ျဖစ္ရင္ လက္မခံခ်င္ေသးဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့
ေလာကႀကီးမွာ မမတို႔တေတြ တစ္ေယာက္တည္း ရပ္တည္လို႔မွ မရတာ၊ လူ႔အဖြဲ႔႕အစည္းႏွင္႔
အတူေနရတယ္၊ ဒီေတာ့ အမ်ားအတြက္ စဥ္းစားတတ္တဲ႔
စိတ္ေလး ရိွဖို႔လိုတာေပါ႔၊ မမခ်စ္သူက
မမကို ဂရုစိုက္တယ္၊ အေလးထားတယ္ ဆိုပါေတာ႔။ ဒါေပမဲ႔ အမ်ားအတြက္ စိတ္မ၀င္စားတတ္တဲ႔လူ၊
ကိုယ့္ကိစၥကလြဲၿပီး ဘာမွ စိတ္မ၀င္စားတဲ့သူဆိုရင္ သူလိုငါလိုထဲက လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့
အဲ႔ဒီလိုလူမ်ိဳးကို ခ်စ္သူအျဖစ္ မမက စိတ္မကူးခ်င္ဘူး။ ညီမေလးတို႔ စဥ္းစားၾကည္႔
အမ်ားအတြက္ စဥ္းစားၿပီး အရာရာကို အေလးအနက္ထားလုပ္တဲ႔လူမွ၊ ကိုယ္႔အေပၚထားတဲ့ ေမတၱာနဲ႔
သစၥာတရားကိုလည္း ေလးနက္မွာေပါ႔၊ ဒါမွလည္း
ကိုယ္႔ခ်စ္သူ အေပၚ အရွည္သျဖင့္ တန္ဖိုးထားသူ ျဖစ္ႏိုင္မွာေပါ႔၊ မဟုတ္ဘူးလား”
သူ႔ အေျဖက ေလးနက္လြန္းသည္မို႔
ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး တဒဂၤတိတ္ဆိတ္မိသြားသည္။ ရင္႔က်က္တည္ၿငိမ္ေသာ အလွႏွင္႔
မမထားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ အၿမဲဂရုစိုက္ၾကည္႔တတ္သည္႔ ကိုမိုးထက္ မ်က္၀န္းေတြ ကို
ျမင္ေယာင္မိသည္။ “ အမ်ားအတြက္ စဥ္းစားၿပီး အရာရာကို အေလးအနက္ တန္ဖိုးထားလုပ္တဲ႔လူမွ၊
ကိုယ္႔ကို အရွည္သျဖင့္ တန္ဖိုးထားသူ ျဖစ္မယ္” တဲ႔၊
ေႏြးကို ကၽြန္မလွမ္းၾကည္႔မိေတာ႔ တိတ္ဆိတ္စြာ
အေ၀းကိုၾကည္႔ရင္း ေငးေမာေတြေ၀ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ဒီလိုနဲ႔
ကၽြန္မတို႔ကို ခ်စ္ခင္ေသာ ဦးႀကီးတင္ႏွင္႔ ေဒၚေဒၚခ်စ္ႏွင့္ ေဒၚေလးသစ္တုိ႔ကို ႏွႈတ္ဆက္ကန္ေတာ႔ၿပီး
ရန္ကုန္ကို ျပန္ေတာ႔ ကားဂိတ္ကို မမထားႏွင္္႔ကိုမိုးထက္
တို႔က လိုက္ပို႔ေပးသည္။ အိမ္က ခြင္႔ျပဳသည္႔ အားလပ္ရက္ေတြမွာ မမထား၏ ကုသိုလ္ျဖစ္
ေက်ာင္းေလးမွာ စာလာသင္ဖို႔ မမထား မေတာင္းဆိုပါပဲႏွင္႔
ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး လိုလိုလားလား ကတိေပးေနမိ သည္။
ဒီလိုႏွင္႔
ရန္ကုန္ျပန္ ေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး ပရဟိတ ဆိုသည္႔
ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေစတနာ႕၀န္ထမ္းအျဖစ္
တစ္ႏိုင္တာ၀န္ကို က်ရာေနရာမွာ ကိုယ္စီ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ တက္ၾကြေနၾကသည္။ ကၽြန္မတို႔ရပ္ကြက္ထဲမွ
ကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးခန္းေလးမွာ ကၽြန္မတို႔္႔ ႏွစ္ေယာက္္စလံုး တိုကင္နံပါတ္ေပး သည္႔ ေနရာႏွင္႔
ေဆး မွတ္တမ္း ေရးသည္႔ ေနရာမ်ားတြင္ အခ်ိန္ပိုင္း၀န္ထမ္းေလးမ်ားအျဖစ္ ၀င္ ကူညီၾကသည္။
တကယ္တမ္းေတာ႔ ကၽြန္မတို႔၀န္းက်င္မွာ ကၽြန္မတို႔နည္းတူ လူမူေရးလုပ္ငန္းေတြကို
စိတ္ေရာလူေရာ နစ္ၿပီး လုပ္ကိုင္္ေန သူေတြရွိ သည္။ ဟိုအရင္ကေတာ႔ ဖာသိဖာသာ အခုေတာ႔
ကၽြန္မတို႔ျမင္တတ္ခဲ႔ၿပီ။ တခ်ိဳ႕ လူငယ္ေတြဆိုလွ်င္
ၾကည့္ျမင္တိုင္ႏွင္႔ အင္းစိန္ မ်က္မျမင္ေက်ာင္းတြင္ စာသင္ေပးသည္႔ ကုသိုလ္္ျဖစ္
ဆရာ၊ဆရာမမ်ားအျဖစ္သာမက နာေရးကူညီမႈ အသင္းမ်ားတြင္ လည္း ေစတနာ႔၀န္ထမ္းမ်ား အျဖစ္
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ သူမ်ား ရွိၾကသည္။ ကၽြန္မေရာ ေႏြးေရာ လူမူေရး လုပ္ငန္းေတြစၿပီး လုပ္မွ
လူသားအခ်င္းခ်င္း စာနာစိတ္ႏွလံုးသားႏွင္႔ ကိုယ္ခ်င္းစာ ဂရုဏာ တရားကို
ပိုမိုနားလည္လာၿပီး အသက္ရွင္ေနသည္႔ အခ်ိန္တိုင္းမွာ အမ်ား အတြက္ အလုပ္လုပ္ရင္းဘ၀
အဓိပၸာယ္ရွိသည္ဟု ထင္ေနမိသည္။ ဒီလိုႏွင္႔ တစ္ေန႔တြင္ သဇင္႔ခိုင္ဆီမွ ေႏြးလူ
အေၾကာင္း ၾကားရသည္။
“သူက နင္႔ကို အရမ္းစိတ္ဆိုးေနတယ္။ သူစိတ္ဆိုးတာလည္း မလြန္ဘူးေလ ။ နင္႔အိမ္က
သိသြားတုန္းကလည္း သိလို႔၊ စာေမးပြဲ ရွိတုန္းကလည္း ရွိလုိ႔။
အခုစာေမးပြဲၿပီးသြားေတာ႔လည္း တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ဆိုၿပီး ခရီးထြက္သြား လိုက္တာ
ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေပၚမ လာေတာ႔ဘူး။ ေဟာ အခုျပန္လာေတာ႔လည္း နင္ဘာေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာလဲ။
အခုထိ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေအးေအး ေဆးေဆး မေတြ႕ရေသးဘူးဆို။ ဟိုက နင္သူ႕ကို ျပန္လာတာ အေၾကာင္းမၾကား လို႔ဆိုၿပီး
ေဒါသပုန္ထေနၿပီ။ နင္သိတဲ႔အတိုင္းပဲ အခုေခတ္က အပိုင္ဆြဲထားႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်မွာ။ ဟိုရက္ကေတာင္မွ
ငါသူ႕ကို ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲသြားတာ ေတြ႕လိုက္တယ္ေနာ္။ အဲ႔ဒါ ေၾကာင္႔ နင္
ေပါ႔မေနနဲ႔”
ဆရာမႀကီးေလသံနဲ႔ ေျပာေနသည္႔ သဇင္ခိုင္႔ကို ကၽြန္မ
မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည္႔ေနမိသည္။ ေႏြးကလည္း တစံုတခုကို စဥ္းစား ဟန္ ေတြးေတာေနၿပီးမွ
“နင္ သူနဲ႔ဒီရက္ပိုင္းေတြ အဆက္သြယ္ရႏိုင္ေသးလား”
“
သူရဲ႕တဆင္႔ေခၚဖုန္းကို နင္႔ကိုေပးထားတယ္ဆို”
“ေပးေတာ႔
ေပးထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငါဆက္ရင္ သူကမရွိတာမ်ားတယ္။ ေခၚေပးတဲ႔ အိမ္ကိုလည္း
ငါအားနာတယ္။ ဒီေတာ႔ နင္ဆီ သူဆက္သြယ္တာနဲ႔ လာမယ့္ တနဂၤေႏြေန႔ငါ မိုးေကာင္းဘုရားမွာ
မနက္ဆယ္နာရီေလာက္ ေစာင္႔ေနမယ္လို႔ ေျပာ လိုက္”
“’ေအး။ ဒီၾကားထဲသူမဆက္ရင္လည္း ငါပဲဆက္ၿပီး မွာထားလိုက္ပါ႔မယ္ေနာ္..။ ဟြန္း-
မိန္းမ၊ စာေမးပြဲၿပီးတာျဖင္႔ တစ္လ ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္ အခ်ိဳးေျပာင္းခ်င္ေနၿပီလား”
“မဟုတ္ပါဘူး သဇင္ရယ္။ ငါကနင္တို႔လိုမဟုတ္ဘူးေလ ။ အေမကေစ်းသည္ဆိုေတာ႔ အေမ႔ကို
ေက်ာင္းပိတ္ထား တုန္း ေတာ႔ ကူခ်င္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ငါက ညေနဘက္ေဆးခန္းမွာလည္း
အခ်ိန္ပိုင္းေစတနာ႔၀န္ထမ္းဆိုေပမယ့္ တာ၀န္ယူထားသလို ျဖစ္ေနေတာ႕႔ စိတ္ေရာ လူေရာ
မအားမလပ္ျဖစ္ေနလို႔ပါ”
သဇင္႔မ်က္ႏွာမွာ အလိုမက်သည္႔ အရိပ္တစ္ခုဖံုးလႊမ္းေနေသာ္လည္း သူ႕ဆီမွ
ေနာက္ထပ္ စကားသံထြက္မ လာေတာ႔ပဲ ကၽြန္မတို႔ကို ၀တ္ေက် တန္းေက် ႏွႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္္သြားသည္။
တနဂၤေႏြေန႔ ေႏြး ေအာင္ကို၀င္းကို ေတြ႕သည္႔ေန႔မွာ
ကၽြန္မ ေႏြးႏွင္႔ အေဖာ္ အျဖစ္ အတူလိုက္သင္႔ မလိုက္သင္႔ ေတြေ၀ေနစဥ္ အေမက
ကၽြန္မကိုသူႏွင္႔ ေစ်း၀ယ္ထြက္ဖို႔ အတင္းေခၚေနသည္မို႔ ေႏြးကို စိတ္မခ်တခ်ႏွင္႔
မ်က္စိမွိတ္ လႊတ္လိုက္ရသည္။ အိမ္ ျပန္ေရာက္မွပဲ ကၽြန္မမွာ ေႏြးဆီ သြားၿပီး
အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးျမန္းရသည္။
“သူက
ငါ႔ကို ေ၀ါကိုသြားတာ ၾကာလို႔ ဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးေနတာေလ။ စကားေတာင္
ဟက္ဟက္ပက္ပက္ေျပာတာ မဟုတ္ ဘူး။ ျပန္လာေတာ႔လည္း ငါ႔ကို အေၾကာင္းမၾကားလို႔တဲ႔။ ဒါနဲ႔
ငါလည္း ငါတို႔ဟိုမွာဆရာမလုပ္ၿပီး ကေလးေလးေတြကို ဆယ္ရက္ ေလာက္ ကုသိုလ္ျဖစ္
စာသင္ေပးတဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တယ္။ ရြာသြားၿပီး ဆရာမလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သူသိရင္
အံ့ၾသၿပီး သေဘာမ်ားက်မလားလို႔၊ ဒါေပမဲ႔
သူၾကည္႔ရတာ သိပ္ စိတ္ ၀င္စားပံုမေပၚဘူး။ တဆိတ္ရွိ ငါနဲ႔ အျပင္မွာေတြ႕ၿ့ပီးေလွ်ာက္လည္ဖို႔ပဲ
စီစဥ္ခိုင္းေနတယ္”
“သူ႔ကို ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕တယ္ဆိုတာေရာ ေမးလိုက္ေသးလား”
ကၽြန္မက သဇင္႔ဆီက ၾကားသည္ကို သတိရၿပီး ေမးလိုက္သည္။
“ ေကာင္မေလးက သူ႕ကိုကပ္ေနတာတဲ႔။ သူကလည္း အလုိက္သင့္ အဆင္ေျပသလို ေနေနတာတဲ့၊
အဲ႔ဒီေန႔က ၿမိဳ႕ထဲ သြားတာ လမ္းႀကံဳလို႔ သူနဲ႔ အတူပါလာတာကို သဇင္ ျမင္တာေနမွာေပါ႔လို႔
ေျပာတယ္”
“ဟုတ္လား”
ကၽြန္မမွာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ပင္ ေႏြးအေပၚ အေလးအနက္ျငင္းမေနပဲ ခပ္ေပါ႔ေပါ႔ ေျဖရွင္းလိုက္ပံုေပၚသည့္
သူ႕အေျဖကို မယံုႏိုင္စဖြယ္ ၾကားရရင္း ထိုသူကို နားမလည္ ႏိုင္္ေအာင္ အံ႔ၾသရသည္။
“
ဒါေပမဲ႔ သူကဘယ္မိန္းကေလးေတြနဲ႔ အေပ်ာ္တြဲတြဲ တစ္ေန႔က် ငါ႔ကိုပဲ လက္ထပ္ခ်င္တယ္။
ငါကိုပဲ အေလးအနက္ ထားတယ္လို႔ ေျပာတယ္”
ဒီလိုမေျပာပဲ ေနပါ႔မလား ေႏြးရယ္။ နင္႔လိုမိန္းကလးမ်ိဳးကို...
ကၽြန္မစိတ္ထဲ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးေနမိသည္။
“ ငါလည္း သူ႔ကို ေအာင္စာရင္းမထြက္ခင္ ဟိုေယာင္ဒီေယာင္ လုပ္ေနမဲ႔အစား သင္တန္းတက္တာမ်ိဳး။
လူမႈေရး လုပ္ ငန္း ေလးေတြ တစ္ႏိုင္ ၀င္လုပ္ၾကည္႔ဖို႔ ေျပာထားေသးတယ္။
ငါစဥ္းစားထားတာ တစ္ခုရွိတယ္ ျမတ္။နင္စိတ္မဆိုးနဲ႔ ေနာ္ ငါတို႔ အလုပ္ လုပ္တဲ႔
ေဆးခန္းမွာ သူ႕ကိုတစ္ပတ္ တစ္ရက္ေလာက္ လာကူခိုင္းရင္မေကာင္ဘူးလား။ အိမ္ကလည္း
ေဆးခန္းထဲမွာ လူေရွ႕သူေရွ႕ အိေျႏၵရရ လုပ္ကိုင္ေပးတာမ်ိဳးကို စိတ္မခ် ျဖစ္မယ္
မထင္ပါဘူး။ ဒါဆို ငါနဲ႔လည္း သူေတြ႕ခြင္႔ရေတာ့
စိတ္လည္းမေလေတာ႔ဘူးေပါ႔”
ေၾသာ္..ေႏြးရင္ထဲမွာလည္း ခ်စ္ျခင္းသံေယာဇဥ္ ႀကိဳစေတြ
ခ်ည္ေႏွာင္လ်က္ရွိေနေသးတာကို ကၽြန္မေတြ႕ရခ်ိန္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းျဖင္႔ သူ႕ဆႏၵကို
သေဘာတူမိလိုက္သည္ထင္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေႏြးအိမ္က သေဘာတူခြင့္ျပဳဖို႔ ဆိုတာ ကလည္း
အဲဒီေလာက္ လြယ္မွာေတာ့မဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။ ဟိုလူလာခ်င္မွလာမွာ၊
မလာဖို႔ကမ်ားမွာဟု ကၽြန္မစိတ္ ထဲမွာ ေသခ်ာေနသည္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ေႏြးမ်က္ႏွာ
၀င္းလက္သြားၿပီး အဲ႔ဒီညမွာပဲ သူမေခၚခ်င္ေသာ အေျပာဆိုးသည္႔ ဖုန္းပိုင္ရွင္ အိမ္မွတဆင္႔
ခ်စ္သူႏွင္႔ မၾကာခဏ တရား၀င္ေတြ႕ႏိုင္ဖို႔ အခြင္႔အေရးကို ဖန္တီးေပးျဖစ္ခဲ႔သည္။
ဒါေပမဲ႔ အခ်ိန္ေတြသာ ကုန္ဆံုးသြားခဲ႔သည္။ ကၽြန္မထင္ထားခဲ့သလိုပင္၊ ေႏြးေမွ်ာ္ေနသည္႔
ေစတနာ႔၀န္ထမ္းေလး ေအာင္ႏိုင္၀င္းကကၽြန္မတို႔ ရွိရာ ေဆးခန္းေလသို႔း
ေရာက္မလာခဲ႔ပါေခ်။ ဒီလိုႏွင္႔ တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ အခ်ိန္ေတြသာ ကုန္သြား သည္။ သူကလည္း
စိမ္းလန္းအေအးဆိုင္ေလးသို႔ အလာက်ဲသြားသလို၊ ေႏြးကလည္း သူ႕ဆီဖုန္းဆက္ျဖစ္ပံုမရေတာ႔။
သဇင္ဆီ က တဆင့္ေတာ႔ “ေႏြးကမမိုက္ပါဘူး။ အိမ္မပိုင္ပဲနဲ႔ ရည္းစားလည္းထား ေသးတယ္။ ရည္းစားကို
ရည္းစားန႔ဲ တူေအာင္ မထားဘူး” ဆိုေသာ ေအာင္ႏိုင္၀င္း၏ မေက်မနပ္ေျပာေသာ
စကားမ်ားကိုေတာ႔ ၾကားရတတ္သည္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္
မဆိုင္သူ ကၽြန္မက စိတ္တို ေဒါသထြက္မိေသာ္လည္း ေႏြးကေတာ႔ ႏွႈတ္ခမ္းေထာင္႔စြန္းေလး
ေကာ႔ညႊတ္ရံုၿပံဳးလွ်က္ အသံတိတ္ေအးေဆး တည္ၿငိမ္လ်က္ရွိသည္။
ဒီလိုႏွင္႔
တကၠသိုလ္၀င္တန္းေအာင္စာရင္ထြက္ေသာ ေန႔သို႔ ေရာက္လာခဲ႔သည္။ ေႏြးေရာ၊ ကၽြန္မေရာ
လြတ္လြတ္ ကၽြတ္ကၽြတ္ ေအာင္သည္႔အျပင္ ကၽြန္မက ဂုဏ္ထူး ႏွစ္ခုအဆစ္ပါေသးလို႔ ၊
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ေန႔တစ္ေန႔၏ အႏွစ္သာရကို ေႏြးေရာ၊ ကၽြန္မပါ တန္ဖိုးထား
ခံစားမိၾကၿပီ။ မိဘေတြ၏ အားရ၀မ္းသာ စကား မ်ားအျပင္ လမ္းမွာေတြ႕ေသာ အိမ္နိးခ်င္းႏွင္႔ ေဆြမ်ိဳး
ပတ္၀န္းက်င္၏ အေမးကိုလည္း ေခါင္းေမာ႔ ရင္ေကာ႔ၿပီး
ကၽြန္မတို႔ ေျဖႏိုင္ၿပီ။ ကၽြန္မတို႔ တစ္ႏွစ္လံုးအပင္ပန္းခံ
ႀကိဳးစားထားျခင္းကို အသိအမွတ္ျပဳ သည္႔ အေနျဖင္႔ ေမေမက မုန္႔ဖိုးေတြ ေပးသလို၊
ေႏြးအစ္ကိုကလည္း အလုပ္မွ ခြင္႔ယူၿပီး ကၽြန္မတို႔ကို ဆုခ်ဖို႔ ေတာ္၀င္ စင္တာသို႔ လိုက္ပို႔မွာျဖစ္ၿပီးအျပန္ ရုပ္ရွင္လိုက္ျပ႔ဦးမည္ ။ ကၽြန္မ
ေရခ်ိဳးအလွျပင္ၿပီး ခဏၾကာေတာ႔ ေႏြးက ရုပ္ရွင္ရံုမွာ စားဖို႔ မုန္႔၀ယ္ ရန္ အိမ္နားက
မုန္႔ဆိုင္သို႔ သြားဖို႔ လာေခၚေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား စကား တေျပာေျပာႏွင္႔
မုန္႔ဆိုင္ရွိရာ လမ္းကေလးသို႔ အေကြ႕ ဘြားကနဲ လူတစ္ေယာက္ကို ရုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရ၍
လန္႔ျဖန္႔သြား မိသည္။ ထိုသူမွာ ေႏြး အေမွ်ာ္ႀကီးေမွ်ာ္ေနခဲ႔ဖူးေသာ ခ်စ္ဦးသူ
ေအာင္ႏိုင္၀င္းျဖစ္ေလ သည္။
“ နင္ သူနဲ႔ ခ်ိန္းထားတာလား
ေႏြး”
“ ဟင္႔အင္း”
မေတြ႕တာ
အနည္းငယ္ၾကာသြားေပမယ္႔ သူ႕ပံုစံကေတာ႔ အရင္အတိုင္း ဖရိုဖရဲ ဒီဇိုင္းနဲ႔ ဘာမွ
မေျပာင္းလဲပါ။ ဂုတ္ထိိ ေအာင္ ရွည္ေသာ သူ႔ေကာက္ေကြးေကြး ဆံပင္ေလးေတြကေတာ႔ ေဆာင္းေနက် လွ်ာထိုးဦးထုတ္ေအာက္မွာ ငုတ္တိတိ
ထိုးထြက္ လ်က္ ရွိ္သည္။
“ ေႏြး၊ ကိုယ္မနက္ေအာင္စာရင္းၾကည္႔ၿပီး ကတည္းကဒီနားမွာ ေႏြးကို
လာေစာင္႔ေနတာ..၊ ေဆးလိပ္ ေတာင္ တစ္ဗူး ကုန္ေတာ႔မယ္”
သူက ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရွိရာသို႔ နီးကပ္စြာ ေလ်ာက္လာရင္း ၿပံဳရႊင္စြာ
ဆိုေသာ္လည္း ၊ ေႏြးကေတာ႔ ရုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရေသာ သူ႕ကို ၾကည္႔ရင္း ေတာင္ၾကည္႔
ေျမာက္ၾကည္႔ ႏွင္႔အကဲခတ္လန္႔ျဖန္႔ ေနပံုမွာ သူႏွင္႔ ႀကိဳတင္ခ်ိန္းဆို ထားျခင္း
မဟုတ္မွန္း သိသာေနွသည္။
“ေႏြး ေအာင္တယ္ဆိုတာ
ကိုသိတယ္၊ ကိုေအာင္တာေကာ ေႏြးသိရဲ႕လား”
“ေႏြးသိပါတယ္”
ေႏြးအသံက
ထူးထူးျခားျခား တည္ၿငိမ္ေနသည္။
“ ကိုျဖင့္ ၀မ္းသာလိုက္တာ။
ဒီႏွစ္ ေအာင္ခ်က္ေကာင္းတယ္တဲ႔။ ကဲဒီေန႔ေတာ႔ ဘာမွ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးမေနနဲ႔။ မနက္ကတည္းက အိမ္နားမွာ ေႏြးကိုေစာင္႔ေနရတာ။ ကို႔ကို
အားနာတဲ႔အေနနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ႔ လိုက္ခဲ႔ပါကြာ။ အိမ္ကို သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔
သြားလည္္မွာလို႔ ေျပာလိုက္။ ကို္တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္လည္ရေအာင္”
ကၽြန္မက သူ႕အစီအစဥ္ကို
နားေထာင္ၿပီး လက္တြဲထားေသာ ေႏြးလက္ေလးကို ျဖဳတ္လိုက္မိသည္။ ေႏြး ႀကိဳက္ သလိုသာ
ဆံုးျဖတ္ပါေစေတာ႔..
“ ဟင္႔အင္း
ေႏြးလိုက္လို႔ မျဖစ္ဘူး”
သူက ေႏြးအေၾကာက္အကန္ ျငင္းလိုက္သည္႔စကားကိုနာေထာင္ၿပီး
မယံုသလို ၾကည္႔ကာ ေမးခြန္းထုတ္သည္။
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ဒီေန႔ အိမ္မွာ ေႏြးေၾကာင္႔
အားလံုးေပ်ာ္ေနၾကတာ။ ေႏြးလုပ္ခ်င္တာလုပ္ဖို႔
အတြက္မိဘေတြ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလိမ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး”
သူက ေႏြးမ်က္ႏွာကို
စူးရဲစြာ စိုက္ၾကည္႔ၿပီးမွ မ်က္လံုးေလး က်ဥ္းေျမာင္းသြားကာ...
“ေႏြးက
သမီးလိမၼာလုပ္ေတာ႔မယ္ေပါ႔”
“ ေႏြးက အရင္ကတည္းက
ခ်စ္သူေပၚမွာေရာ မိဘေပၚမွာပါ လိမၼာပါတယ္ ကိုဘက္က ျမင္ေအာင္ မၾကည္႔ တတ္ လို႔ပါ”
သူက ဦးထုတ္ကို
ဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး ဆံပင္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းျဖင္႔ ထိုးဖြလိုက္ရင္း-
“ မသိဘူးကြာ။
ေႏြးေျပာင္းလဲသြားတာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ေႏြးေျပာင္းလဲသြားပါၿပီ”
ေႏြးတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ
တဒဂၤအသံတိတ္ေနသည္။
“ေႏြးေျပာင္းလဲတာ
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေႏြးတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ျပန္စဥ္းစားၾကေသးတာေပါ႔”
“အဟက္”
သူ႔ဆီမွ
သေရာ္သလို ရယ္သံတစ္ခ်က္ၾကားရၿပီး-
“ဒါဆိုလည္း
အစကတည္းက ခက္ခက္ခဲခဲ ဘာလို႔ ရည္းစားထားခဲ႔ေသးလဲ။ အေပ်ာ္သက္သက္ လား၊ ကိုက
အေလးအနက္ေပမယ့္ မင္းက အေပ်ာ္တြဲတဲ့ သေဘာလား”
ေႏြးမ်က္ႏွာ
တစ္ခ်က္တင္းမာသြားသည္။
“ ေႏြးအေပၚထင္ခ်င္သလို
ထင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေႏြးစိတ္ကစားခဲ႔တာပဲျဖစ္ျဖစ္။ ေပ်ာ္ခ်င္ခဲ႔တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ဒီအခ်ိန္မွာ ေႏြးျပန္စဥ္းစားသင္႔တာေတာ႔ ေသခ်ာေနၿပီ။ ၿပီးေတာ႔ ခ်စ္သူကိုတန္ဖိုးထားတယ္။
အေလးအနက္ထားတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးက ပါးစပ္နဲ႔
ေျပာရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ဖူးဆိုတာ ေႏြးတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး အေသအခ်ာ ျပန္စဥ္းစားဖို႔ လိုၿပီလို႔ ထင္တယ္”
ေႏြးစကားေတြကို
သူဂရုစိုက္နားေထာင္ေနရင္း မ်က္၀န္းေတြညိွ႕မွိုဳင္းသြားသည္း ၿပီးေတာ႔မွ
တင္းမာျပတ္သား သည္႔ သူ႔အသံ ထြက္ေပၚလာသည္။
“ကိုယ္သြားေတာ႔မယ္”
တစ္လွမ္းခ်င္း
ေက်ာခိုင္းထြက္သြားသည္႔ သူ႔ေျခလွမ္းေတြက ေႏြးႏွင္႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ျပန္မဆံုႏိုင္ေသာ
လမ္းေတြ ကို ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔သည္မွန္း ေနာင္ ကာလတစ္ခုၾကာမွ ကၽြန္မသိခဲ႔ရသည္။ သူက
ေႏြးကို ထားခဲ႔တာလား။ ေႏြးကသူ႕ကို ႏွင္လိုက္တာလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေႏြးက သစ္ရြက္လွႈပ္တိုင္း အေၾကာင္းရွာၿပီး
လိုက္ရယ္တတ္တဲ႔ မိန္းကေလး မဟုတ္ေတာ႔သလို၊ အၾကည္႔စူးစူး တစ္ခ်က္ေၾကာင္႔လည္း
ေျခလွမ္းမွားယိမ္းယိုင္မည္႔ မိန္းကေလး မဟုတ္ေတာ႔။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္က ဒီေလာက္
အခ်ိန္တိုေလး အတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲ သြားႏိုင္ပါသလားလို႔ ကၽြန္မကို ေမးလာခဲ႔ရင္ ကၽြန္မမွာ ျပန္ေျဖဖို႔ စကားလံုးေတြ
မရွိခဲ႔ေပမယ္႔ ေႏြးကေတာ႔ သူရဲ႕
စိတ္ကူးယဥ္ အိမ္မက္မ်ားစြာ မွႏိုးထၿပီး လက္ေတြ႕ဘ၀ ထဲ ေလ်ာက္လွမ္းဖို႔
ဟန္ျပင္ေနေလၿပီ။ ေႏြး
ခုလုိေျပာင္းလဲသြားျခင္းကို ကၽြန္မက နားလည္လက္ခံႏိုင္ပါသည္ဟု ေျပာလွ်င္ ကၽြန္မကို
အျပစ္တင္ၾကမည္လား။ ေအာင္ကို၀င္း ဖက္က စာနာေနသူမ်ားက မဲ႔ၾကရြဲ႕ၾကမွာလား ။ ဘာပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းရင္းကို ေမးလာလွ်င္ေတာ့ “ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္ က မိန္းကေလးတစ္ဦး
ျဖစ္ေနလို႔၊ ေႏြးကို ခံစားနားလည္ ေပးႏိုင္ေၾကာင္း” မဆိုင္းမတြ ျပန္ေျပာ ျဖစ္မည္
ထင္သည္။
ေႏြးေရာ
ကၽြန္မေရာ အလုပ္တစ္ဖက္ႏွင္႔ အဂၤလိပ္စာ အေ၀းသင္တက္ခ်ိန္ ၊ ပရဟိတ
လူမူေရးလုပ္ငန္းတခ်ိဳ႕ကို စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ လုပ္ကိုင္ရင္း အခ်စ္ကို
ေမ႔ေလ်ာ႔ထားမိသည္။ ကၽြန္မႏွင္႔မနီးမေ၀းမွာ အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာသူေတြ၊ အခ်စ္ႏွင္႔
တစ္ဘ၀ တည္ ေဆာက္ သူေတြကို ေတြ႕ျမင္ေနရေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ႔ အခ်စ္ကို
ဖန္တီးေပးႏိုင္မည္႔ ရင္ခုန္သံကို အစပ်ိဳးဖို႔
သီးသန္႔ အခ်ိန္မေပး ႏိုင္ခဲ႔ေသးပါ။ ဒါေပမဲ႔ တခါတရံ လသာညတခ်ိဳ႕မွာ ကၽြန္မ
၀ရံတာထြက္မိတိုင္း တခ်ိန္တုန္းက
လမ္းေဘး ဓါတ္တိုင္ ေအာက္မွာ
ဂ်ိဳင္းေအာက္ လြယ္အိတ္တို ကို တစ္ဖက္ကကိုင္ရင္း၊ ေဆးလိပ္မီးတဖြာဖြာ ႏွင္႔ ဖရိုဖရဲ
အက်ႌ၀တ္လူ တစ္ေယာက္၏ ပံုရိပ္ သတိရမိတတ္သည္။
အခု ထိုသူ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ... ။ ေႏြးကို ‘အသည္းခြဲသူ’ဟု စြပ္စြဲၿပီး
ေၾကကြဲေလလြင့္ေနမွာလား။ သို႔မဟုတ္ သူေနာက္ထပ္ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ သူေလးနက္စြာ
တန္ဖိုးထားမည့္ ခ်စ္သူတစ္ဦးဦး၏ အိမ္ေရွ႕မွာ ေဆးလိပ္ေငြ႕ တစ္ေထာင္းေထာင္း ျဖင့္
ခ်စ္သူကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ခြင့္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေလမလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
တစ္ႀကီမ္ေလာက္ သူႏွင္႔ ထပ္ဆံုခြင္႔ ရႏိုင္လွ်င္ေတာ႔ ေလာကထဲမွ အလွဆံုး ဖုူး
ပြင့္ၿပီး ပန္းပြင္႔မွန္သမွ်သည္္ လိပ္ျပာမျဖစ္ႏိုင္ေသးေသာ သို႔မဟုတ္
လိပ္ျပာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလိုပံုမေပၚေသာ ပိုးတံုးလံုးေကာင္ ေလး မ်ား၏ နမး္ရွိဳက္မွႈကို
ဘယ္တုန္းကမွ လက္မခံခဲ႔ၾကသည္ ကို သူနားလည္ေအာင္ ကၽြန္မ ေျပာျပလိုက္ခ်င္ပါေသးသည္။ တနည္း အားျဖင့္ ပန္းကိုသိကၡာရိွေစလိုလွ်င္
ပန္းကို နမ္းရိႈက္ခြင့္ရိွမည့္ `လိပ္ျပာ´ပီပီသသ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေစခ်င္သည့္
အေၾကာင္းပါ ။ ။
( မေဟသီမဂၢဇင္း၊ မတ္လ ၊၂၀၁၃)
အရမ္းေကာင္းတယ္ညီမေလးေရ ညီမစာေတြ တစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္ ပိုပိုေကာင္းလာတယ္ သိလား ခုေခာတ္လူငယ္မိန္းကေလးတိုင္း ဖတ္သင့္တဲ့ ပို့စ္ေကာင္းေလးပါ...
ReplyDeleteပန္းခ်စ္သူလိပ္ျပာတိုင္း ခ်စ္တဲ့ပန္းေလးေတြကို တန္ဖိုးထားသင့္ပါတယ္.. ။ ပန္းေလးေတြကလည္း တန္ဖိုးရွိေအာင္ေနမွ ထိုက္တန္တဲ့ လိပ္ျပာေလးနဲ႔ ဆံုေတြ႔ခြင့္ရမွာပါ။ ႏွစ္သက္စရာ၀တၱဳေလးပါညီမေရ..
ReplyDeleteေကာင္းလိုက္တာ
ReplyDelete