ခ်ဥ္သြားတဲ႔စပ်စ္တစ္ခင္း

                  

                   “ဇာတ္လမ္းကေတာ႔ အဲ႔ဒါပဲ”

                   နႏၵာက သူ႔စကားကို ခဏရပ္လိုက္ၿပီး မလွမ္းမကမ္းမွာရွိသည္႔ အန္တီစိုးကို ၾကည္႔ကာ

                   “ေနာက္ဆံုးေတာ႔ သူက သူ႕အလွကို အခ်စ္နဲ႔အတူ ေျမျမဳပ္ သၿဂိ ၤဳဟ္ ပစ္္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ နင္တို႔ ျမင္တဲ႔ အတိုင္း ခုလို ပံုႀကီး ျဖစ္သြားတာပဲ”

                 “ ဒါဆို အဓိက တရားခံက မိဘေတြေပါ႔ေနာ္”

                 ဆရာႀကီးလုပ္ၿပီး ေျပာေနသည္႔ နႏၵာစကားကို စိတ္၀င္တစားဦးဦးဖ်ားဖ်ားေမးလာသူက သႏၱာပင္။ ကၽြန္မကေတာ႔  ရွပ္အက်ီ ၤဖားဖား၊ ေယာလံုခ်ည္တိုတို၀တ္ၿပီး အခန္းေထာင္႔တြင္ မ်က္မွန္အထူႀကီးႏွင္႔ စာထိုင္ဖတ္ေနေသာ နႏၵာအေဒၚ အန္တီစိုး ကို လွမ္းအကဲဲခတ္မိသည္။ မဟာဆန္ဆန္လွပပါသည္ဟုဆိုေသာ အန္တီစိုးနဖူးေပၚတြင္ ေခြက်ေနသည့္ ဆံႏြယ္ကေလး မ်ားႏွင္႔ ကိုယ္ခႏၶာ ကိုယ္အခ်ိဳးအစားေျပျပစ္သေလာက္ ယင္းႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီစြာ ျမန္မာ၀တ္စံုေတြကိုသာ ျမတ္ႏိုးစြာ၀တ္ဆင္တတ္သူ ေဒၚႏြယ္နီစိုးဟူ ေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၏ ငယ္ဘ၀ကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ၾကည္႔မိသည္။

                  “အဲ႔ဒီတုန္းကဆို သူ႕ကိုေယာက္်ားတိုင္းက လည္ျပန္ေငးရတယ္တဲ႔”

                သူ႔အေျပာမွာ အားလံုး စိတ္၀င္စားေနၾကခ်ိန္မွာ နႏၵာတစ္ေယာက္ သူ အေဒၚကို ထပ္ဆင့္ အမႊန္းတင္ေနျပန္သည္။

                   “နင္႔ အေဒၚကလည္း ဒီေလာက္ႀကိဳက္တဲ႔သူေတြအမ်ားႀကီးမွာမွ ဘာလို႔ အလုပ္အကိုင္မရွိ၊ ပိုက္ဆံမရွိတဲ႔သူကို ေရြး ႀကိဳက္ရတာလဲ”

                   “ဒါေတာ႔ ငါလည္း ဘယ္သိမလဲဟ..။ အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိဘူးဆိုတဲ႔စကားက ငါတို႔အေဒၚလို လူေတြကို ဆိုလိုတာျဖစ္ မွာ ေပါ႔ ။ အဲ႔ဒီတုန္းက ငါ႔အဖြားကလည္း လက္ေၾကာမတင္းတဲ႔ လူနဲ႔ရမွာစိုးေတာ႔ သူတို႔ကိုအတင္းခြဲၿပီး ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ႔ လူတစ္ ေယာက္နဲ႔ ေပးစားမလုိ႔ လုပ္ေသး တယ္တဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔ အေဒၚက သူမခ်စ္တဲ႔သူနဲ႔သာယူရရင္ အဆိပ္ေသာက္ၿပီး ေသမယ္လို႔ ခ်ိန္းေျခာက္ထားတာ။ ဒါေၾကာင္႔ ခုထိသူအပ်ဳိႀကီး လုပ္ေနတာေပါ႔။ အပ်ိဳႀကီးေတာင္မွ ရိုးရိုးအပ်ိဳႀကီးမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ခ်စ္သူကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိိန္အထိ သစၥာရွိသြားတဲ႔ ေယာက္်ားလ်ာ အပ်ိဳႀကီး”

                   “ ဟား ဟား”

                   သူ႕အေျပာကို သေဘာက်ၿပီး ရယ္မိၾကေတာ႔ စာဖတ္ေနရာမွ အန္တီစိုးက မ်က္လံုးေစြၾကည္႔သည္။

                    “ ရူး တိုးတိုး။ ေတာ္ၾကာ ငါတို႔ သူ႕အေၾကာင္းေျပာေနတာ သိသြားဦးမယ္”

                    “ ဒါဆို သူ႕ရည္းစားကေရာ လူပ်ိဳႀကီးပဲလား။ နင္႔အဖြားလည္း ခုမရွိေတာ႔ဘူးဆိုေတာ႔ အသက္ႀကီးမွ သူတို႔ျပန္ေပါင္း ဖို႔ စိတ္ကူး မရွိၾကဘူးလား”

                   “အဲ႔ဒီတုန္းက သူ႕ရည္းစားက အရမ္း စိတ္ထိခိုက္ၿပီး ေတေပေလလြင္႔သြားရာကေန တပ္ထဲ၀င္သြားတာေလ။ ေနာက္ေတာ႔  တိုက္ပြဲက်ၿပီး ဆံုးသြား တယ္လို႔ ေျပာတာပဲ”

                    “ ဟယ္ သနားပါတယ္”

                    “ ဟုတ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အန္တီစိုးကလည္း သူ႔ဘ၀ကို အခုလိုမ်ိဳး ေရစုန္ေမ်ာပစ္လိုက္တာေပါ႔”

                    နႏၵာ ေျပာျပသည္႔ အန္တီစိုးဇာတ္ေၾကာင္းကို နားေထာင္ရင္း အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ၏ အခ်စ္မရွိပဲ ေနထိုင္ေနရေသာ ေန႔ရက္မ်ား၏ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ကင္းမဲ႔ပံုကို ကၽြန္မလက္ေတြ႕ခံစားသိျမင္ မိိသည္။

                     “တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တစ္ေယာက္သိပ္ခ်စ္ရက္သားနဲ႔ တကယ္ႏွေမ်ာဖို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္”

                     ဒီတစ္ေခါက္ ကၽြန္မႏွႈတ္မွထြက္ေပၚလာသည္႔ စကားကို နားေထာင္မိေတာ႔ သႏၱာက ၿပံဳးစစျဖင္႔ေမးသည္။

                     “ ဘာလဲ အပ်ိဳႀကီးျဖစ္လို႔ ႏွေမ်ာေနတာလား”

                     “ အဲ႔ဒီလိုပဲေျပာရမလား။ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ဖို႔ဆိုတာက လြယ္လြယ္နဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလဟာ။ ကိုယ္ခ်စ္သလုိ ကိုယ္႔ကို ျပန္ခ်စ္ဖို႔ ဆိုတာ ပိုေတာင္ခက္ေသးမယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဲ႔ဒီ အခက္အခံဲေတြထဲကေန အခ်စ္ဆိုတာႀကီးျဖစ္လာၿပီးမွ ဘာ ေၾကာင္႔ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းရမွာလဲ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္္ခ်စ္ၿပီးမွ ဘာလို႔ခြဲခြာရမွာလဲ။ ဘယ္လို အေၾကာင္းနဲ႔မွ မခြဲခြာသင့္ဘူး။ ငါႏွေမ်ာတယ္ ဆိုတာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဖန္တီး တည္ေဆာက္ ထားတဲ႔ အဲ႔ဒီအခ်စ္ဆိုတဲ႔ အရာကို ေျပာတာပါ”

                 ကၽြန္မေျပာသည္႔ စကားေတြကို နားမလည္ဟန္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင္႔ ၾကည္႔ေနရင္းနႏၵာ တစ္ေယာက္ ေခါင္းကို လက္ညိွးနဲ႔ေထာက္ျပၿပီး လက္ခါျပသည္။ ဦးေႏွာက္ မေကာင္းေတာ႔ဘူးဆိုသည္႔သေဘာ။ သူတို႔ေျပာသလို ပင္ အခ်စ္ဆိုသည္႔အရာႏွင္႔ ပတ္သတ္လွ်င္ ကၽြန္မလည္း ဦးေႏွာက္အနည္းငယ္ပ်က္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနသည္မွာ ဇာတ္သိမ္း မလွေသာ အခ်စ္ပံုျပင္မ်ား အေၾကာင္း နားေထာင္တတ္ခါစ အရြယ္မွ စတင္ၿပီး ခံစားတတ္ခဲ႔သည္ ထင္သည္။

                                                         +                     +                   +

                  ကၽြန္မက အခ်စ္၀တၳဳေတြ ဖတ္လွ်င္အဆံုးသတ္ကို အရင္ၾကည္႔ခ်င္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းသည္႔ ဇာတ္သိမ္ခန္း မ်ိဳးမွ ဆက္ဖတ္ဖို႔ စိတ္အား ထက္သန္သည္။ ဒါမွလည္း ကၽြန္မ ဖတ္္မည္႔ စာအုပ္က တစံုတရာ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္မႈကို ေပးႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္သည္။ တႏုံ႔ႏု႔ံခံစားၿပီး တခုခုလစ္ဟာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသလို ရင္ထဲက်န္ခဲ႔ရမည္႔ အလြမ္းဇာတ္လမ္းမ်ားကိုမႀကိဳက္။ ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားမ်ားဆိုလွ်င္လည္း ေက်နပ္္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ လက္တြဲၾကေလသတည္း ဆိုေသာ  ဇာတ္ေပါင္းခန္းမ်ိဳးႏွင္႔ အဆံုးသတ္မည္႔ ဇာတ္မ်ိဳးကိုသာ ေရြးခ်ယ္ၾကည္႔လိုသည္။

              “ခ်စ္၊ကြဲ၊ညားဆိုတဲ႔ အဖန္တရာေတ မဲျပာပုဆိုး ဇာတ္လမ္းေတြပဲ နင္က ၾကည္႔ခ်င္တယ္”

                ဒီလို သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္လိုပဲ ေ၀ဖန္ၾကပါေစ။ ကၽြန္မကလည္း Tragedy ဟုဆိုသည္႔ ရုပ္ရွင္ရံုထဲ မထိမ္းႏိုင္ မသိမ္းႏိုင္ မ်က္ရည္က်ရၿပီး အေဆြးဇာတ္လမ္းနဲ႔ အဆံုးသတ္မည္႔ ဇာတ္ကားမ်ိဳးဆို ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ခ်င္သည္။ ၀တၳဳေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြမွ မဟုတ္ တကယ္႔လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္လည္း ခ်စ္သူတိုင္းကို ကၽြန္မေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္သည္။ ရခဲလွသည္႔ လူ႔ဘ၀ တိုတို ေလးထဲ ကိုယ္ တကယ္ ခ်စ္သူႏွင္႔ ဆံုဆည္းခဲ႔ၿပီးလွ်င္္လက္တြဲခြင္႔ ရေအာင္သာ ႀကိဳးစားေစခ်င္ပါသည္။ ဘာမဟုတ္သည္႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ ကေလးႏွင္႔ လမ္းခြဲခဲ႔ရေသာ ခ်စ္သူေတြကို ျမင္လွ်င္ ထပ္တူျပန္ၿပီးအစားမရႏိုင္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အတြက္ သူတို႔ ကိုယ္စား ကၽြန္မ ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္းမိသည္။

           “ဒီလိုပါပဲ အဆင္မေျပစရာေတြမ်ားလာလို႔၊ ဆက္ၿပီးတြဲခ်င္စိတ္မရွိေတာ႔ဘူး”

           “ ဒီလိုပါပဲ သေဘာထားခ်င္းမတိုက္ဆိုင္ဘူးေလ”

           “ ဒီလိုပါပဲ သူ႔အေၾကာင္းေတြကို ကိုယ္က ခုမွေကာင္းေကာင္းသိလာတာ”

           “ဒီလိုပါပဲ...” ဆိုသည္႔ စကားသည္ လမ္းခြဲသြားေသာ ခ်စ္သူတိုင္း၏ ႏွႈတ္မွလြယ္ကူစြာထြက္က်လာတတ္ေသာ အဓိပၸာယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပါ၀င္ေနႏိုင္သည္႔ ဆင္ေျခတစ္ခုျဖစ္သည္။ ကၽြန္မအလွည္႔က်ရင္ ဒီလိုပါပဲဟူသည္႔ စကားႏွင္႔ ကၽြန္မ၏ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ကို အဆံုးမသတ္မိဖို႔ ႀကိဳတင္စိတ္ကူးယဥ္မိသည္။ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္သူႏွင္႔ ဘ၀မွာဆံံုႏိုင္ခဲ႔လွ်င္ အတူေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ေတြ ရွိေနလ်က္ အခြင္႔အေရးကို လက္လြတ္မခံပဲ လက္တြဲခြင္႔ရေအာင္သာ ႀကိဳးစားေစခ်င္သည္။ ခ်စ္သူႏွင္႔ ဘ၀တစ္ခု တည္ ေဆာက္္ ခြင္႔ ရျခင္း သည္ ဘုရားက သီးသန္႔ ေပးေသာ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ထိုလက္ေဆာင္္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ ရဖို႔ ကၽြန္မတို႔ ကုိယ္တိုင္ကလည္းဖန္တီးယူတတ္ရမည္ဟု စိတ္ကူးဆံုးျဖတ္ခဲ႔သည္။ ကၽြန္မဘ၀တြင္ အခ်စ္ အေၾကာင္း ကိုယ္ပိုင္ ဒႆန ကေလး မ်ားစတင္ ေတြးေတာတတ္စ အခ်ိန္၌ အခ်စ္ႏွင္႔ကၽြန္မဆံုဆည္း ခဲ႔ရေလသည္။

            ထိုေန႔က အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းအဆင္း မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္း ရြာေနသည္။ သင္တန္းမမီမွာစိုး၍ ထီး ေမ႔ခဲ႔ေသာ ကၽြန္မက လွည္းတန္းလမ္းဆံုအနီးရိွ သင္တန္းေအာက္ ေလွခါးရင္းတြင္ ထိုင္ၿပီး မိုးအစဲကို ေစာင္႔ရင္းလက္မွနာရီကို ၾကည္႔ လိုက္မိ သည္။ ညေနငါးနာရီခြဲမို႔ ေမွာင္စျပဳ လာခ်ိန္တြင္ ဖုန္းကလည္းဘတ္ထရီ ကုန္ေနၿပီမို႔ အိမ္ျပန္ေနာက္က်မည္႔အေၾကာင္း အေမ႔ဆီဖုန္းဆက္ မေျပာႏိုင္ေသးပဲ စိတ္ေမာ စြာပင္ မိုးတိတ္ခ်ိန္ကိုသာထိုင္ေစာင္႔ေနရသည္။

          “ ဘယ္ျပန္ရမွာလဲ”

          လက္တစ္ဖက္က ခဲေရာင္မုိးကာအက်ၤ ီကိုပုိက္လ်က္ ၊ က်န္လက္တစ္ဖက္က ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲလက္ႏွိႈက္ၿပီး သံပန္းတံခါး ကို မီရပ္ေနေသာ သူက ကၽြန္မအေျခအေနကို လွမ္းစပ္စုသည္။ သူ႔ကို ဖ်တ္ခနဲေမာ႔ၾကည္လိုက္ေတာ႔ ရင္းႏွီးဖူးသည္႔ ေတာက္ပ မ်က္၀န္းတစ္စံုႏွင္႔အတူ ႏွႈတ္ဆက္အၿပံဳးကို ျမင္္ရသည္။ တစ္ေန႔က သင္တန္းတြင္ သူႏွင္႔ကၽြန္မကို အဂၤလိပ္စာ အျပန္အလွန္ စကားေျပာေလ႔က်င္႔သည္႔ အတြဲေလးအျဖစ္ဆရာမကေရြးခ်ယ္ေပးခဲ႔သည္။ အဲ႔ဒီေန႔ေခါင္းစဥ္က Childhood memory ဆိုေသာ  `ကေလးဘ၀ အမွတ္တရမ်ား´ ျဖစ္ၿပီး သူက သူ႕နာမည္ အာကာစိုးႏိုင္ႏွင္႔ ငယ္ဘ၀ မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္အပ်က္ေတြအေၾကာင္းကို မိတ္ဆက္ေျပာျပဖူးသည္။ ကၽြန္မလည္း သူ႕ကိုၿပံဳးျပႏွႈတ္ဆက္မိရင္း

           “ ေျမနီကုန္း ကိုျပန္ရမွာ။ ထီးကလည္းမပါလာေတာ႔  မိုးစဲေအာင္ ခဏေစာင္႔ေနတာ”

           “ ေၾသာ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း တာေမြကိုျပန္ရမွာ မိုးကလည္း မတိတ္ႏိုင္ဘူးေနာ္”

            သူက မိုးစက္ကေလးမ်ားကိုလက္ျဖင္႔ ခံၾကည္႔ရင္း ကၽြန္မဘက္သို႔ ေစာင္းငဲ႔ၾကည္႔ရင္းဆိုသည္။ ခဏၾကာေတာ႔ သူ႔ဆီမွ ဖုန္းျမည္သံၾကားရၿပီး အေဖျဖစ္သူကဖုန္းလွမ္းဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

            “ အေဖက ဒီဘက္ေရာက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို၀င္ေခၚမလို႔တဲ႔။လိုက္ခဲ႔ပါလား။ လမ္းတိုက္ေနတာပဲ”

           “မလုိက္ေတာ႔ပါဘူး။ ခုလည္း မိုးက နည္းနည္းစဲသြားၿပီဆိုေတာ႔ တကၠစီ ငွားၿပီးပဲ ျပန္လိုက္ေတာ႔မယ္”

           ကၽြန္မ ျငင္းဆန္လိုက္ေတာ႔ သူက မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြားၿပီး ေကာင္ကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္သည္။ ညိွ႔မိွႈင္းေနသည္႔ ေကာင္းကင္မွာ လွ်ပ္စီးတို႔က တဖ်တ္ဖ်တ္လက္ၿပီး မိုးခ်ိမ္းသံကိုပါ ဆက္တိုက္ၾကားရသည္။

            “ မိုးက ရြာဦးမွာပဲ။ ၿပီးေတာ႔ဒီကေနကားငွားရင္ ရမွာမဟုတ္ဘူး ။ လမ္းထိပ္ကိုထြက္ငွားရမွာ”

             “ရပါတယ္ ကိစၥမရွိပါဘူး ။ သြားေတာ႔မယ္ေနာ္”

             ကၽြန္မ ဇြတ္ႏွႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာဖို႔ ျပင္ေတာ႔ သူက ရုတ္တရက္လွမ္းေခၚျပန္သည္။

             “ ခဏေလးေနပါဦး။ ျပန္မယ္ဆိုလည္း ထီးမပါမယ္႔ အတူတူ ကၽြန္ေတာ႔ မိုးကာေလး ၀တ္သြားပါလား”

             “ရပါတယ္ ေက်းဇူးပါပဲ ”

             “၀တ္သြားပါဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာလမ္းထိပ္ထိ ေလွ်ာက္ရင္း မိုးမိေနရင္ စႏုိးဖ်ားေနဦးမယ္”

              ကၽြန္မနာမည္တပ္ၿပီးေျပာလာေသာ သူ႔စကားေၾကာင္႔ ကမ္းေပးလာေသာ ခဲေရာင္မိုးကာေလးကို မျငင္း၀ံ႔ေတာ႔ပဲ လွမ္းယူ လိုက္္သည္။ ရွည္ရွည္ပြပြ သူ႔အက်ၤ ီ မွာ ကၽြန္မေပါင္လယ္ေလာက္ထိရွည္ၿပီး လူတစ္ကိုယ္စာ ေႏြးေထြးလံုုၿခံဳသြားသည္။ မိုးကာ ဦးထုပ္ ေလးကို ေဆာင္းလိုက္ၿပီးခ်ိန္ သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္အသိအမွတ္ျပဳရင္း လက္ျပႏွႈတ္ဆက္ျဖစ္သည္။ သူ႕ ဆီမွ အၾကည္႔ နက္နက္ တစ္စံုႏွင္႔အတူ တိုမီ ေရေမြးနံ႔သင္းသင္းေလး ကကၽြန္မတကိုယ္လံုးကို  ေထြးေပြ႔လႊမ္းၿခံဳ သြားသည္။

+   +   +

       

              ကၽြန္မလက္ထဲတြင္ ဖဲႀကိဳးပန္းေရာင္ေလးႏွင္႔ခ်ည္ထားေသာ စပ်စ္သီးျခင္းပံုပါေသာ ပို႔စကတ္ေလးတစ္ခုရွိေနသည္။ ထို ပို႔စကတ္ေလးထဲ ေရးထားေသာစာေၾကာင္းေတြကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွန္းမသိ ကၽြန္မ ျပန္ဖတ္ေနမိသည္။ ကာရံမကိုက္ေသာ ထိုစာသား ေတြက ကၽြန္မႏွလံုးသားကို ၾကည္ႏူးသလို၊ ေပ်ာ္ရႊင္သလို၊ ရင္ခုန္သလို ႏွင္႔ ခံစားခ်က္ မ်ိဳးစံု ေပးစြမ္းေနသည္။ “မိန္းမ အခ်စ္စိတ္ ေတြတက္မ ေနနဲ႔ဦး ေရာ႔”ဆိုၿပီး ကၽြန္မလက္ထဲ သႏၱာတို႔ ေဆာင္႔ေဆာင္႔ေအာက္ေအာက္ လာထည္႔ေသာကတ္ေလးကို ေနာက္ တစ္ႀကိမ္ ျပန္ဖြင္႔ၾကည္႔ရင္း အျပာေရာင္မင္ျဖင္႔ ေရးထားေသာ စာေၾကာင္းေတြကို ဖတ္မိျပန္သည္။

          “ တကယ္လို႔ ငါဟာဖန္ဆင္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္

                           မင္း သိပ္ႀကိဳက္တဲ႔ စပ်စ္သီးခိုင္ေလး ျဖစ္ခ်င္တယ္။

                           မင္းႏွစ္သက္မယ္႔ ရွတတ၀ိုင္ေလးတစ္ခြက္ ျဖစ္ခ်င္တယ္။

                           မင္း ႀကိဳက္သလို ခူးဆြတ္ အေမာေျဖႏိုင္မယ္႔ ခ်ိဳၿမိန္တဲ႔စပ်စ္ခင္းတစ္ခင္း ျဖစ္ခ်င္တယ္။”

                        ခ်ိဳၿမိန္တဲ႔ စပ်စ္တစ္ခင္းျဖစ္ခ်င္တယ္တဲ႔။ ေျပာတတ္လိုက္တာ။

ကတ္ေလးကို တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနေသာ ကၽြန္မ ႏွလံုးသားႏွင္႔ အနီးဆံုးေနရာတြင္ တင္ထားလိုက္သည္။

နားထဲတြင္ နႏၵာတို႔ စကားသံေတြ ၾကားေနမိသည္။

                “သူ႕မိုးကာျပန္ေပးရင္း နင္လည္း ေနမေကာင္းဘူးဆိုေရာ ျပာသြားတာပဲ သိလား။ ၿပီးေတာ႔ နင္႔ဆီသြားရင္ သူလည္း သတင္းလိုက္ ေမး ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာေသးတယ္။ ငါတို႔ကလည္း နင္႔အေမသိမွာစိုးေတာ႔ ေခၚမလာရဲဘူးေပါ႔။ ဒါနဲ႔နင္႔အတြက္ လူမမာ စာ တစ္ခုခု ၀ယ္ေပး လိုက္မယ္ ။နင္ဘာႀကိဳက္လဲဆိုေတာ႔ ငါတို႔ကလည္း နင္စပ်စ္သီး အရမ္းႀကိဳက္တဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာျပ လိုက္တယ္။ ျမင္တဲ႔အတိုင္းပဲ စပ်စ္သီး ေတြ ၀ယ္ေပးလိုက္တာ နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ေအာင္မေလး ၿပီးေတာ႔ ...

“သင္တန္းလာရင္ ထီးယူလာဖို႔ မေမ႔နဲ႔ဦး။ ေနေကာင္းေအာင္ ေန”ဆိုတဲ႔ စာကိုေတာင္ စပ်စ္သီးပံုပါတဲ႔ ကတ္နဲ႔ ေရးတာေနာ္။တကယ္ရူးပါေပတယ္”

ထိုစဥ္ နႏၵာက ၀င္ၿပီး-

                “ခ်စ္ျခင္းအစ ရူးျခင္ကဆိုတာနင္မၾကားဖူးဘူးလား။ ငါတို႔က ကိုယ္႔လူကိုယ္သာ ဂရုစိုက္ရမွာ”

                 နႏၵာတို႔ စကားမ်ားကို ျပန္ၾကားေယာင္ရင္း ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ၿပံဳးေနမိသည္။ ကၽြန္မ စာအုပ္ၾကား တြင္ စပ်စ္သီးပံုပါေသာ ကတ္ကေလးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီျဖစ္သည္။ နႏၵာတို႔ ေျပာသလိုပင္ ကၽြန္မလည္း အခ်စ္ေၾကာင္႔ တျဖည္းျဖည္း ရူးရေတာ႔မည္ထင္သည္။ ဒီလိုႏွင္႔ပင္ သူပ်ိဳးခဲ႔ေသာအခ်စ္ဆိုသည္႔ စပ်စ္ခင္းထဲသုိ႔ ကၽြန္မေျခလွမ္းခ်လွမ္းၾကည္႔ သည္။ သူကမ္းေပးသည္႔ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း သင္တန္းမစမီ အခ်ိန္ေတြမွာ ဘုရားအတူတူ ဖူးျဖစ္သလို ေန၀င္ခ်ိန္တိုင္း ဆည္းဆာ အလွကိုလည္း အင္းယားက ခံုတန္းေလးေတြမွာ အတူတူထိုင္ ၾကည္႔ျဖစ္ၾကသည္။ သင္တန္းဆင္းၿပီး ညေနတိုင္း လိုလို လွည္းတန္းတြင္မာလာဟင္း ႏွင္႔ ငါးကင္ စားေတာ႔ သူက ကၽြန္မႏွစ္ၿခိဳက္သည္႔ စပ်စ္သီးေတြရွိရာ သစ္သီးဆိုင္သို႔ ၀င္ၿပီး အိမ္ျပန္ လက္ေဆာင္ေပးတတ္သည္။ သူ႕အေဖ ကုမၸဏီီတြင္ ၀င္လုပ္ေနေသာ သူက ရံုးေစာေစာဆင္းသည္႔ ေန႔တိုင္း ကၽြန္မ ဂိုက္လုိက္ျပ ေသာ အိမ္သို႔ လာႀကိဳေပး တတ္သည္။ သေရစာႀကိဳက္တတ္သည္႔ ကၽြန္မအတြက္ အာလူးေၾကာ္ႏွင္႔ pop corn ေတြ သူ႕ကားထဲ အဆင္႔သင္႔ ၀ယ္ေပးထားၿပီး ကားေမာင္း ေနသည္႔ သူ႕ပခံုးကိုမီလ်က္ မုန္႔စားရင္း စကားေတြ ခၽြဲႏြဲ႔႕ေျပာခြင္႔ရေသာ အခ်ိန္သည္ ကၽြန္မဘ၀၏ မေမ႔ႏိုင္ ေသာ ေပ်ာ္စရာ အခ်ိန္ေလးေတြ ျဖစ္သည္။

                   ဒီလိုႏွင္႔ ကၽြန္မတို႔ ခ်စ္သူသက္တမ္း ေျခာက္လေက်ာ္ခ်ိန္တြင္ေတာ႔ မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ သူ႔အက်င္႔ဆိုးတစ္ခုကို ကၽြန္မ သိခဲ႔ရသည္။ အဲ႔ဒါကေတာ႔ သူက ျပႆနာ အခက္အခဲေတြႏွင္႔ႀကံဳတိုင္း ရင္ဆိုင္္ေျဖရွင္းဖို႔မႀကိဳးစားပဲ အလြယ္တကူ လိမ္ညာ ေျပာဆိုျခင္းတတ္ျခင္း ႏွင္႔ ဖံုးကြယ္ ေရွာင္တိမ္းတတ္ျခင္းပင္။ အရင္ကသိပ္သတိမထားမိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း နႏၵာဆီမွ သူ႕ဘ၀ အမွန္ကို မထင္မွတ္ပဲ ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ကၽြန္မပိုမိုအံ႔ၾသခဲ႔ရသည္။  ရုတ္တရက္ နႏၵာထံမွ သိလိုက္ရေသာ ဒီအေၾကာင္းက တကယ့္ကို မယံုႏိုင္စရာ။

               “ တကယ္ေတာ႔ စႏိုးေရ။ သူက မိသားစုပိုင္ ကုမၸဏီမွာ လုပ္တယ္ဆိုတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အေဖက ကုမၸဏီီပိုင္ရွင္ ဆိုတာလည္း မဟုတ္ဘူး ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ နင္႔အတြက္ သူ႕အေၾကာင္းေတြကို ၀ိုင္းၿပီးစပ္စုၾကတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ႕ပါးစပ္ ထဲေတြ႕ရာ အဆင္ေျပေအာင္ ေျဖလိုက္တာေနမွာ ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ သူ႕အေဖက တာေမြက နာမည္ႀကီး ၀ပ္ေရွာ႔ တစ္ခုရဲ႕ ၀ပ္ေရွာ႔ဆရာပဲ။ သူကလည္း အားရင္ အဲ႔ဒီမွာ ကူပံုရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ နင္႔ဆီလာရင္ သူကားထည္လဲစီး လာႏိုင္တာေပါ႔”

               သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ဆံုခ်ိန္တြင္ ထြက္ေပၚလာသည္႔ နႏၵာ၏ စြာက်ယ္က်ယ္ အသံတြင္ကိုသႏၱာကပါ ေဒါသေရာင္ ေတာက္ေနသည္႔ မ်က္လံုးမ်ားႏွင္႔ ထပ္မံျဖည္႔စြက္ေျပာသည္။

                  “ ေအးေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ပ္ေရွာ႔မွာ လုပ္တယ္ဆိုတာ ရွက္စရာကိစၥမွွမဟုတ္တာ။ ၿပီးေတာ႔ သူပံုစံက လည္း သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ပဲဆိုေတာ႔ ငါတို႔က သူစကားကိုယံုၾကည္မိတာေပါ႔။ ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းကို သူေဌးသားနဲ႔ အဆင္ေျပေစခ်င္ေပမယ္႔ ေက်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္း ပိုက္ဆံရွာေနတဲ႔သူကိုလည္း ငါတို႔က အထင္မေသးတတ္ပါဘူး။ သူသာတကယ္ အရည္အခ်င္း ရွိတယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီးဂုဏ္ယူသင္႔တဲ႔ ကိစၥပဲမဟုတ္လား။ ဒါကိုဘာလို႔ ငါတို႔ကိုလိမ္ေျပာမွန္းစဥ္းစားလို႔ မရဘူး။ မသိရင္  စႏိုးေရာ၊ ငါတို႔ ေရာ ေငြမက္တာက်ေနတာပဲ”

             ကၽြန္မနားထဲတြင္ သူတို႔စကားသံေတြတိုးလိုက္ က်ယ္လိုက္ျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္မမ်က္လံုးထဲတြင္လည္း ကၽြန္မ မႀကိဳက္ ေသာ ေဆးလိပ္ ကို ေလ်ာ႔ေသာက္ဖို႔ ေျပာမိရာမွ စႏိုးအတြက္ ေဆးလိပ္ျဖတ္လိုက္ၿပီလို႔ သူေျပာၿပီးေနာက္ပိုင္း သူ႕ သူငယ္ခ်င္း မ်ား

ေမြးေန႔ပြဲတို႔ ဆြမ္းကပ္တို႔လို ပြဲေတြ၏ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်ားမွာ သူ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနသည္႔ဓါတ္ပံုမ်ား ေတြ႕ရတတ္တာကို ျပန္သတိရမိသည္။ ေဆးလိပ္ျပတ္ၿပီဆိုၿပီး ကၽြန္မေရွ႕တြင္ ေဆးလိပ္ လက္ၾကားမညွပ္ပဲ ကြယ္ရာက်မွ မီးခိုးတလူလူထြက္ေအာင္ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္တတ္ေသာ သူကို ဓါတ္ပံုျပၿပီး ျပႆနာရွာဖို႔ ကၽြန္မစိတ္မကူးျဖစ္ခဲ႔ပါ။ အခ်စ္ကို ကၽြန္မက ယံုၾကည္္သူမို႔ သူ႕ကို အထင္ျမင္ေသးေစႏိုင္မည္႔ ကိစၥတခ်ိဳ႕အတြက္ သူ႕႔ဆီမွ ရွင္းျပခ်က္ကို ေတာင္းဆိုဖို႔၀န္ေလး မိျခင္းသာျဖစ္သည္။ သူ႕ေၾကာင္႔ ျပႆနာတစ္ခုခု ျဖစ္ၿပီး ကၽြန္မတို႔အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလး ၿပိဳကြဲ ပ်က္စီးသြားမွာလည္း အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္ေနမိေသ၏ ။

               “ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နင္သိတဲ႔ အေၾကာင္းကိုေတာ႔ သူ႕ကိုေျပာလိုက္  သိလား။ ေတာ္ၾကာ သူ႕ကို ကုမၸဏီီပိုင္ရွင္ရဲ႕ သားမို႔ နင္ႀကိဳက္ၿပီး တြဲတယ္လို႔ထင္ေနဦးမယ္”

                “ ငါေျပာလိုက္ရင္ သူရွက္မ်ားရွက္သြားမလား”

          သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပးသည္႔ အႀကံဥာဏ္ကို နားေထာင္ရင္း ကၽြန္မ ရင္ထဲက ပူပန္မိသည့္အတိုင္း သူတို႔ကို ဖြင္႔ေျပာတိုင္ပင္ ျဖစ္္ သည္။

                 “ဒါက နင္ပူရမယ္႔ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ သူူ႕ဖာသာ ရွက္ရံံုမကလို႔ လဲေသေသ။ နင္ဘက္ကသာ  ဘာလို႔စႏိုးကို လိမ္ရ တာလဲ။ စႏိုးအခ်စ္ကို အထင္ေသးတာလား။ ဘာလား ညာလားဆိုၿပီး ခၽြဲျပလိုက္ေပါ႔။ လိုအပ္ရင္ ငိုျပလိုက္ေပါ႔ဟာ။ သူ႕ကိုလည္း နင္႔ဘက္က အခ်စ္မပ်ယ္တဲ႔ အေၾကာင္း သိေအာင္ေျပာရင္း သူ႔ အျပစ္ကို ပို ၾကီီးသြားေအာင္ နင္ကလုပ္ရမွာ သိလား”

                  “ ဟုတ္တယ္။ ဒါမွ သူေနာက္ထပ္မလိမ္ရဲေတာ႔မွာေလ”

                  သႏၱာတို႔ေျပာသည္႔ စကားေတြကို နားေထာင္ရင္း သူႏွင္႔ ေတြ႕လွ်င္ ေျပာရမည္႔ စကားေတြအတြက္ ကၽြန္မစိတ္ထဲ နမူနာ စာစီၾကည္႔မိသည္။ နႏၵာက ကၽြန္မ မ်က္ႏွာကို ၾကည္႔ရင္း တည္ၿငိမ္စြာ ဆိုလာျပန္သည္။

                   “အဓိက ကေတာ႔ လိမ္တဲ႔သူအတြက္လိမ္တယ္ဆိုတာဘာမွမဟုတ္ေပမယ္႔ အလိမ္ခံရတဲ႔သူအတြက္ေတာ႔ အေစာ္ ကားခံရတာပဲ။ ဒါကိုသူ နားလည္ဖို႔လိုတယ္။ နင္က သူ႕ကိုခြင္႔လႊတ္တယ္ဆိုေပမယ္႔ ေနာက္ထပ္ သူမလိမ္ေအာင္ နင္ကတားျမစ္ ႏိုင္ရမယ္။ ကတိလည္း ေတာင္း ရမယ္ သိ္ရဲ႕လား”

             ကၽြန္မကို စိတ္ပူစြာ မွာေနသည္႔ နႏၵာစကားေတြကို ေခါင္းညိတ္နားေထာင္ရင္း ကၽြန္မရင္ထဲ မီးေတာင္ တစ္လံုး ေပါက္ေနသလို တျမည္႔ျမည္႔ ေလာင္ကၽြမ္းေနသည္။ သူ႔အေၾကာင္းေတြ ကၽြန္မသိေၾကာင္း ေျပာမိကာမွ ရွက္ရြံ႕အားငယ္စိတ္ႏွင္႔ ကၽြန္မအနားမွ ထြက္ေျပးသြားလွ်င္ မခက္ပါလား။ ကၽြန္မဘ၀ထဲ သူသာေပ်ာက္ဆံုးသြားလွ်င္ေတာ႔ ကၽြန္မအတြက္ အရာအားလံုး အဓိပၸာယ္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီထင္သည္။ ဒါေၾကာင္႔ သူႏွင္႔ေတြ႕လွ်င္ ေျပာသင္႔ေသာ စကားလံုးမ်ား၊ ေျဖရွင္းသင္႔ေသာ ကိစၥမ်ား အားလံုးကို ျပင္ဆင္ခဲ႔ မိေပမယ္႔ တကယ္တမ္း သူႏွင္႔ဆံုသည္႔ေန႔တြင္ေတာ႔  ယင္းကိစၥကို မေျပာျဖစ္ေတာ့ပဲ ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင္႔ မထားေသာ ျပႆနာသစ္ တစ္ခုက ထပ္မံေစာင္႔ႀကိဳေနျပန္သည္။ သူ႔ဖုန္းကို အမွတ္မထင္ ယူၾကည္႔မိရာမွ ဂ်ဴးဂ်ဴးဆိုေသာ နာမည္္ႏွင္႔ ဖုန္းcall  မ်ားကို ေတြ႕ရ သည္႔အျပင္ မတ္ေဆ႔ခ်္ေဘာက္စ္ထဲတြင္လည္း သူႏွင္႔အျပန္အလွန္စာပို႔ထားသည္မ်ားကို ေတြ႔ရ၍ သူ႕ကိုခြင္႔မေတာင္းပဲ မတ္ေဆ႔ခ်္ေတြ အားလံုးကို ကၽြန္မ စစ္ေဆးလိုက္သည္။ မိန္းကေလးကိစၥဆိုလွ်င္ ဟန္ေဆာင္၍ပင္ ကၽြန္မက သည္းမခံတတ္သူမို႔ ဒီတစ္ခါေတာ႔ ရင္ထဲမရွင္းသမွ် သူ႕ကိုဖြင္႔ေျပာရင္း အမွန္အတိုင္း ရိုးသားစြာ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖုိ႔လည္း သူ႕ကို ေတာင္းဆိုခဲ႔သည္။

             “ ကို႕ကို သက္ေသနဲ႔ေမးေနတာေနာ္ ဂ်ဴးဂ်ဴးဆိုတာ ဘယ္သူလဲ ေျပာေလ။ ဘာျဖစ္လို႔ သူနဲ႔ ဒီေလာက္ ဖုန္းအဆက္ သြယ္ရွိေနရတာလဲ ဒီမွာၾကည္႔ပါဦး”

               ကၽြန္မက ဖုန္းထဲမွာ တန္းစီေပၚေနေသာ ေကာင္မေလးနာမည္ႏွင္႔မတ္ေဆ႔ခ်္ေတြကို သူျမင္သာေအာင္ ျပလိုက္ရင္း

            “ ဘာမွ မဟုတ္တဲ႔ မတ္ေဆ႔ခ်္ေတြကို ဘာလို႔ တစ္ေန႔ကို သံုးခါေလာက္ပို႔ေနၾကတာလဲ။  ဒီမတ္ေဆ႔ခ်္ဆို သူက ကို႕ကို  I miss you လို႔ေတာင္ ေရးထားေသးတယ္ မဟုတ္လား။  ကိုကလည္း ၾကည္႔ပါဦး အခုဘာလုပ္ေနလဲ အိပ္ေနၿပီလား၊ တဲ့။ ေနာက္ အိပ္မက္လွလွ မက္ပါေစ ဆိုၿပီး သူ႕ကို ဆုေတာင္းေပးထား လိုက္ေသးတယ္။   အဲ႔ဒါ ဘာေတြလဲ၊ မလိမ္နဲ႔ေနာ္၊ စႏိုးအမွန္အတိုင္းပဲ သိခ်င္တယ္”

               သူက စိတ္ရွဳပ္သလိုေခါင္းကို ကုတ္လိုက္ၿပီး -

                  “ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး စႏိုးရယ္ သူငယ္ခ်င္းပါ ။ အလကားေနရင္း ျပႆနာရွာေနတယ္ကြာ။ ဘာလဲ သူူငယ္ခ်င္းနံဲ႔ ဖုန္းေတာင္ မေျပာရေတာ႔ဘူးလား။ စာလည္း မပို႔ရေတာ႔ ဘူးလား။ ကို သူ႕ကိုအေ၀းသင္က်ဴရွင္တက္ရင္းခင္လာတာ။ ကို က အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ဆိုေတာ႔ ေက်ာင္းပ်က္ရက္ေတြမ်ားလာရင္ စာေတြျပန္ကူးရလြယ္ေအာင္ အဆက္သြယ္လုပ္ထားတာပါ။ ဘာလဲ ကို႔ကို မယံုလို႔ လား”

                “မယံုတာေတာ႔ မဟုတ္ေပမယ္႔ ကိုက လိမ္တတ္တယ္ေလ၊ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား”

                ဒီတစ္ခါေတာ႔  အခြင္႔အေရးရတုန္းမို႔ ကၽြန္မလည္း နႏၵာတို႔ ေျပာျပသမွ် သိခဲ႔သည္႔ သူ႔အေၾကာင္းအားလံုးကို ဇာတ္စံု ခင္းျပလိုက္သည္။

                  “ တကယ္ေတာ႔ ကိုက သူေဌးသားမဟုတ္ဘူးဆိုတာ စႏိုးသိၿပီးသား။ ကို ရွက္သြားမွာစိုးလို႔မေျပာတာ။ ကိုက ၀ပ္ေရွာ႔ဆရာ တစ္ေယာက္ ရဲ႕သားဆိုတာလည္း စႏိုးသိတယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးလည္း သိၾကတယ္။ တစ္ေန႔က်ရင္ အခုလို သိမယ္႔ဟာမ်ိဳးကို ဘာလို႔ လိမ္ခ်င္ရတာလဲ”

                   သူ  ေတာ္ေတာ္အံ႔ၾသသြားပံုရၿပီး ရုတ္တရက္ဘာေျပာရမွန္းသိပံုမေပၚ။ ေနာက္ေတာ႔ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ကို ႀကိဳးစားပမ္းစား ျပန္ျပင္လိုက္ၿပီး အမွားလုပ္ထားသူတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္မကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီး ေတာင္းပန္ စကားေျပာသည္။

              “အဲ႔ဒီတုန္းက ကို႔ႀကိဳတင္စဥ္းစားထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ရုတ္တရက္အထင္ေသးခံရမွာ ေၾကာက္တဲ႔စိတ္နဲ႔ အမွတ္မထင္ ေလးလိမ္လိုက္မိတာပါ စႏိုးရယ္။ ကိုလည္း တစ္ေန႔က်ရင္ ေတာ႔ စႏိုးကို အမွန္အတုိင္းဖြင္႔ေျပာဖို႔ စိတ္ကူးၿပီးသားပါ ။စႏိုး ကို႔ကို စိတ္ဆိုး သြားမွာ စိုးလို႔ ၿမိဳသိပ္ထားရတာ။ ၿပီးေတာ႔လည္းေလ ဘာလို႔ အခုလို လိမ္လိုက္ရလဲ ဆိုေတာ႔”

               သူက စကားခဏရပ္လုိက္ၿပီး ကၽြန္မမ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည္႔ကာ

               “စႏိုးကို အရမ္းခ်စ္မိလို႔ေပါ႔ ။ စႏိုးကို ကိုယ္လိုက္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔က ကား၀ပ္ေရွာ႔မွာ အလုပ္လုပ္တာ။ အေဖ႔ကို ကူဖို႔ ေက်ာင္းတက္ရင္း ပိုက္ဆံ ရွာရတယ္လို႔ ေျပာရမွာလားကြာ။ အဲ႔ဒီလို ေျပာမိလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သေဘာ မတူဘူး။ စႏိုးကလည္း  အထင္ေသးၿပီး လက္မခံဘူးဆိုရင္ ကိုယ္ တကယ္ရူးရမွာ”

               သူကကၽြန္မကိုအညွာကိုင္ၿပီး အခ်စ္ဆိုေသာ စကားလံုးႏွင္႔ ကိုင္ေပါက္ၿပီးေျပာလာတာမို႔ ကၽြန္မဘက္မွေျပာစရာ စကားမရွိသလို ရုတ္တရက္ ႏွႈတ္ဆြံ႔အ သြားသည္။ ေနာက္ေတာ႔ ၀ပ္ေရွာ႔ဆိုသည္႔ ေနရာက ကုမၸဏီႏွင္႔ မတူပဲ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ရမည္႔ သူ႕အျဖစ္ကိုေတြးမိၿပီး ကၽြန္မခ်စ္သူကို သနားမိသြားသည္။

              “ကို႔ဘ၀အမွန္ကို သိသြားရင္ စႏိုးကို႔ကိုထားခဲ႔မွာကို အၿမဲေၾကာက္ေနခဲ႔ရတာပါ္။ ကုိ႔ကို ဘယ္ေတာ႔မွ မထားခဲ႔ ပါနဲ႔ ေနာ္”

              သူက ကၽြန္မကို ရီေ၀စြာၾကည္႔ၿပီးေျပာခ်ိန္၊ ကၽြန္မလည္း သူ႕လက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္အားေပးလိုက္မိ္သည္။ သူ႕လက္ မ်ား က ကၽြန္မကို လႊတ္ထြက္သြားမွာစိုသည္႔အလား တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားစဥ္တြင္ သူ႔မ်က္၀န္းထဲမွ ရိုးသားမူကို ကၽြန္မ ရွာေဖြ ၾကည္႔မိသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ မ်က္၀န္းမ်ားက စိတ္၏ တံခါးေပါက္ျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္ သူ႔ရင္ထဲမွ ခံစားခ်က္မ်ား ကို လည္း မ်က္၀န္း မွတဆင္႔ ထြင္းေဖာက္သိျမင္ႏုိင္မလား။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္က အေတြးထဲမွာ တကယ့္ကို ဇေ၀ဇ၀ါ။     ကၽြန္မတို႔ကိစၥကို သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေျပာျပေတာ႔  အခ်စ္ဆို သည္႔ ဆင္ေျခ ႏွင္႔ အလြယ္ကူဆံုး ေျဖရွင္းသြားသည္႔  သူလိုလူအေပၚ ထားရွိေသာကၽြန္မ၏ နားလည္ႏိုင္မူ ေတြအတြက္ သူတို႔ ထပ္မံသတိေပး စကား ေျပာၾကျပန္သည္။  

              “ နင္လည္း သိၿပီးသားပဲ စႏိုးရယ္၊ ပထမအႀကိမ္ နဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္အလိမ္ခံရရင္ လိမ္တဲ႔သူရဲ႕ အျပစ္ပဲ။ ေနာက္ တတိယတစ္ႀကိမ္ ထပ္အလိမ္ခံရရင္ေတာ႔ အျပစ္ရွိတဲ႔သူက ခံရတဲ႔သူပဲ ဆိုတာကို နင္မေမ႔နဲ႔”

              တတိယအႀကိမ္အလိမ္ခံရမည္႔အျဖစ္ကို ကၽြန္မဘယ္တုန္းကမွ မေရာက္ခ်င္ခဲ႔ပါ။ ဒါေပမဲ႔လည္း ကံတရားကကၽြန္မကုိ တတိယအႀကိမ္ အလိမ္ခံျခင္းျဖင့္ အျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္ ဘ၀မေရာက္ေအာင္ တမင္ အကြက္ဆင္ဖန္ဆင္းသည္ဟု ကၽြန္မ ယူဆယံုၾကည္စရာျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။            “သူေျခလွမ္းေတြ ပ်က္ေနလား” လို႔ သႏၱာက ေမးေတာ႔ ကၽြန္မက အနည္းငယ္အံ႔အားသင္႔မိသည္။ တစ္ပတ္သံုးေလး ရက္ေလာက္  ကၽြန္မတို႔ ပံုမွန္ ေတြ႕ျဖစ္သည္႔အျပင္ ၊ ေတြ႕တိုင္းလည္း စားစရာမုန္႔ျဖစ္ျဖစ္၊ စပ်စ္သီးခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြျဖစ္ျဖစ္ ယူလာ တတ္သည္႔ သူ႕အက်င္႕ ကလည္း မေျပာင္းလဲေသးေပ။  ဒါ႔အျပင္ တစ္ရက္ျခား ပံုမွန္ဖုန္းေျပာစဥ္တြင္လည္း ေႏြးေထြၾကင္နာ ေနက် သူ႕အသံေၾကာင္႔ ရုတ္တရက္ ေမးလာေသာ သႏၱာေမးခြန္းအတြက္ ကၽြန္မအံ႔ၾသမိျခင္းျဖစ္သည္။  တကယ္ေတာ႔ သႏၱာက သူကို ဆံပင္ဂုတ္၀ဲ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တြဲလ်က္ တစ္ေန႔တည္း ႏွစ္ႀကိမ္ လွမ္းေတြ႕လိုက္ရသည္မို႔ ကၽြန္မကို စိတ္ပူၿပီး ေမးလာျခင္းျဖစ္သည္။         

               “ သူမွ သူအစစ္ပဲ စႏိုးရဲ႕။ စေကာ႔ေစ်းထဲက နင္႔ေဖာက္သည္ဆိုင္မွာ ငါအက်ၤၤ ီအပ္ၿပီးအျပန္ ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က  ႏွစ္ဆယ္႔ရွစ္လမ္းထဲက ထြက္လာၿပီး စူပါ၀မ္းထဲကို ၀င္သြားေတာ႔တာပဲ။ ငါလည္း လိုက္ၾကည္႔ဦးမလို႔ ။ဒါေပမဲ႔ သူငယ္ခ်င္းပဲဲ ျဖစ္မယ္ ထင္လို႔ လိုက္မၾကည္႔ေတာ႔တာ။ ညေနက်ေတာ႔ ငါတို႔လမ္းထိပ္က လမ္းငါးဆယ္မွတ္တိုင္ေရွ႕မွာ ကားေစာင္႔ေနတဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ကို ထပ္ေတြ႕ေသးတယ္”

              “လက္ေတြဘာေတြမ်ား  ကိုင္ထားေသးလား”

               “ လက္ေတာ႔ မကိုင္ထားဘူးထင္တာပဲ။ သူငယ္ခ်င္းလား ဘာလား”

            ပခံုးတစ္ခ်က္တြန္႔ၿပီးေျပာလာသည္႔သႏၱာစကားကို ၾကားၿပီးသည္႔ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မမွာ သူ႕ႏွင္႔ပတ္သတ္ၿပီး အလုပ္ႏွစ္ခု ပို လာသည္။ အဲ႔ဒါကေတာ႔ကၽြန္မႏွင္႔ မေတြ႕ျဖစ္ေသာေန႔တြင္ သူ ဘယ္သူႏွင္႔ ဘယ္ကိုသြားလဲ ဆုိတာစစ္ေဆး ေမးျမန္းဖို႔ႏွင္႔ က်န္တစ္ခုမွာအခြင္႔အေရး ရရင္ရသလို သူ႕ဖုန္းကို စစ္ေဆးမိျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီလိုႏွင္႔တစ္ရက္ေတာ႔ သူေမာင္း ေနသည္႔ကားေပၚတြင္ သီခ်င္းနားေထာင္ဖို႔ သီခ်င္းေခြရွာရွင္း သူကိုင္ေနက် ဒိုင္ယာရီစာအုပ္လိုလို လိပ္စာစာအုပ္လိုလို စာအုပ္ ကို လွမ္းဆြဲမိလိုက္ရာမွ ဓါတ္ပံုတစ္ပံု ထြက္က်လာသည္။ ဆံပင္ကုတ္၀ဲေလးႏွင္႔ ေမးေထာက္လ်က္ အိုက္တင္ထုတ္ေနေသာ  မိန္းကေလး တစ္ေယာက္၏ အလွဓါတ္ပံုျဖစ္သည္။                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           ဓါတ္ပံုကိုၾကည္႔ၿပီး သႏၱာစကားေတြ ျပန္ၾကားလာကာ ရင္ထဲဗေလာင္ဆူသြား သည္မို႔ သူ႕ကိုပင္မျမင္ေတာ႔ပဲ ဓါတ္ပံုေနာက္ေက်ာကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေၾကြဟူေသာ လက္မွတ္ႏွင္႔ ေန႔စြဲကိုသာ ေတြ႕လိုက္ရ သည္။ တျခားဘာမွ ထူးထူးျခားျခား ေရးမထားသည္မို႔ ဓါတ္ပံုကို ကၽြန္မဟိုဘက္ဒီဘက္အႀကိမ္ႀကိမ္လွန္ၾကည္႔ေန သည္ကို သူက ၾကည္႔ရင္း “အဲ႔ဒါ ကို႔ညီမ၀မ္းကြဲေလး ပံုပါ စႏိုးရယ္” ဟု ေအးေဆးစြာဆိုသည္။ ကၽြန္မက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သႏၱာ ေတြ႕ခဲ႔သည္႔ အေၾကာင္း ေျပာမည္ဟု ရည္ရြယ္ၿပီးကာမွ၊ ကၽြန္မ မ်က္၀န္းေတြကို ရင္မဆိုင္ရဲသည္႔သူ႕ကို ဓါတ္ပံုႏွင္႔ ပတ္သတ္ၿပီး ကၽြန္မ မယံုၾကည႔္ အေၾကာင္းကိုသိေစရန္ ေမးခြန္းတစ္ခ်ို႕ကို သာ ေမးလိုက္သည္။              

             “ညီမ ဟုတ္လား။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးမ်ား သူ႕ ဓာတ္ပံုက ကို႔စာအုပ္ထဲကို ေရာက္ေနတာလဲ”

             “ ေၾသာ္ ကိုနဲ႔ေတြ႕တုန္းက သူက်န္ခဲ႔တာေလ။ အဲ႔ဒါ ျပန္ေပးရမွာမို႔ သိမ္းထားတာပါကြာ”

             ကၽြန္မက ဓါတ္ပံုကို အားရပါးရ ဆုတ္ၿဖဲၿပီး “မယံုဘူး လံုး၀မယံုဘူး” လို႔ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲ ျပႆနာရွာ လိုက္ခ်င္ေသာ္ လည္း တကယ္ လက္ေတြ႕တြင္ေတာ႔ ကၽြန္မ ေတမိျဖစ္ရျပန္ပါၿပီ။ ေပ်ာ႔ညံလြန္းေသာ မိန္းမေတြ၏ သဘာ၀အတိုင္း အခ်စ္ ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ အညံ႔ခံလိုက္ရသည္႔ ကၽြန္မ သူႏွင္႔ ပတ္သတ္ၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွံဳးၿပီးရင္းရွံဳးေနရေတာ႔သည္။ ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင္႔တႀကီး တည္ေဆာက္ခ်င္္ေသာ အိပ္မက္ကေလးၿပိဳကြဲ ပ်က္စီးမွာ စိုးရိမ္မိေသာေၾကာင္႔ သူ႕ကို ဒီထက္ စိတ္ရွဳပ္စရာ ေမးခြန္း ေတြ ထပ္မေမး ျဖစ္ေတာ႔။ အဓိပါယ္မရွိေသာ မုသားဆင္ေျခေတြက ကၽြန္မ အတြက္စိတ္သက္သာရာရမူ ကို မေပးစြမ္းႏိုင္သလို သူ႕ ဘက္က ဟုတ္ပါသည္ မွန္ပါသည္ဟု ၀န္ခံလိုက္လွ်င္လည္း ရင္ကြဲရမွာ ကၽြန္မသာျဖစ္သည္ ။ ဒါေၾကာင္႔  စိတ္ရွဳပ္ေထြး ျခင္းမ်ား စြာ ႏွင္႔ ကၽြန္မသူ႕နံေဘးနားတြင္ တိတ္ဆိတ္စြာ ထိုင္ေနစဥ္ မရဲတရဲႏွင္႕ သူ ကၽြန္မကို စကားလွမ္း ေျပာသည္။        

              “ ဒါနဲ႔ ေျပာရဦးမယ္ စႏိုးရယ္။ ကိုတို႔ အေ၀းသင္ စာေမးပြဲေတြ ေျဖရေတာ႔မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုလည္း က်ဴရွင္တက္ရမွာမို႔  ဒီလေတာ႔ စႏိုးနဲ႔ကို သိပ္ေတြ႕ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ စႏိုး လည္း စာသင္ေနတဲ႔ ကေလးေတြ စာေမးပြဲလည္း ရွိေသးတယ္ဆို။ဒီေတာ႔  ေနာက္လ ေလာက္မွပဲ ကိုယ္တို႔ ေတြ႕ၾကတာေပါ႔”

               “ စာေမးပြဲရွိတာ ဟုတ္လို႔လား”

              “လုပ္ၿပီကြာ စႏိုးကေတာ႔ ကို႔ေျပာသမွ်ဆို မယံုသလိုျဖစ္ေနေတာ႔တာပဲ “

             သူက သက္ျပင္းရွည္ႀကီးကို စိတ္ေမာသြားဟန္မုတ္ထုတ္လိုက္ရင္း ကၽြန္မကိုတခ်က္ေစာင္းငဲ႔ၾကည္႔ရင္း မ်က္ႏွာ ထားခပ္ ညိဳညိဳျဖင္႔ဆိုသည္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္သူ႕ဖုန္းက အသံျမည္လာသည္။

             “ ဟယ္လို”

                “ အင္း....အခုကားေမာင္းေနတာ ။ ေနာက္မွျပန္ဆက္လိုက္မယ္ ေနာ္”

              ကၽြန္မက  သူ႔ကို စိုက္ၾကည္႔ရင္း သူ႕အသံကို နားစြန္႔ေနတာမို႔ အေျခအေနကို သူသေဘာေပါက္ပံုရသည္။

                “ ေၾသာ္ ဒါဆို ကိုညက်ရင္ ျပန္ေခၚလိုက္မယ္”

                သူ႕အိတ္ထဲထည္႔လုိက္သည္႔ ဖုန္းကို ဆြဲယူၾကည္႔လိုေပမယ္႔ သူ႕ကိုထပ္မယံုၾကည္ဘူးဆိုၿပီး စကားမ်ားမည္ကို စိုးေသာေၾကာင္႔  မသိခ်င္ ေယာင္ ေဆာင္ရင္းေလသံမာမာျဖင္႔ ကၽြန္မေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။

                  “ ဒါက ဘယ္သူဆက္ျပန္တာလဲ”

                  “ကိုန႔ဲ ေမဂ်ာတူအေ၀းသင္က သူငယ္ခ်င္းပါ စႏိုးရယ္။ အနီးကပ္ေတြစေတာ႔မွာမို႔ က်ဴရွင္ႀကိဳတက္ဖို႔ လွမ္း သတိေပး တာေလ”

                  “ သူငယ္ခ်င္း ကိုလည္း ကိုလို႔ေျပတာပဲလား”

                   ဘုၾကည္႔ၾကည္႔ၿပီး ေမးလာေသာ ကၽြန္မကို သူက ၿပံဳးလွ်က္

                  “ သူက  ကိုယ္႔ထက္ငယ္တယ္ေလကြာ၊ စႏိုးလိုပဲေပါ႔”

                  “ ဘာ..။စႏိုးလိုပဲ ဟုတ္လား ”

                    ကၽြန္မလည္း နဂိုတည္းကေဒါသအရွိန္ႏွင္႔မို႔ ေလသံမာမာႏွင္႔သူ႕ကိုၾကည္႔ၿပီး ေအာ္ ေျပာလိုက္သည္။

                  “ အာမဟုတ္ပါဘူး။ ရွဳပ္ကုန္ၿပီ၊ စႏိုးနဲ႔ အတူတူပဲ အသက္ငယ္တယ္လို႔ ေျပာတာ”

                   ကၽြန္မစိတ္ရွဳပ္စြာ ထိုင္ခံုေပၚသို႔ ေက်ာမီခ်ရင္း မ်က္စိႏွစ္ဖက္ကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။

                  “ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ ။ စႏိုးခုနက သီခ်င္းေခြရွာေနတာမလား။ ဒီမွာ ရွိပါတယ္ဗ်ာ။ စႏိုးအရမ္းႀကိဳက္တဲ႔ စင္ဒီ႔ သီခ်င္း ေလး ကို ဖြင္႔ေပးမယ္ေနာ္”

                    သူ႕အသံခပ္တိုးတိုးႏွင္႔ ကၽြန္မကို ေခ်ာ႔ျမဴၿပီး ကၽြန္မႏွစ္သက္သည္႔ သီခ်င္းေလးကို ဖြင္႔လိုက္သည္။

                    `ေပ်ာ္ေနမယ္ျပန္ေတြးတိုင္းxxxကိုယ္မႀကိဳက္တာအၿမဲေရွာင္ကာ ၿငိျငင္စရာမရွိ မင္းကိုယ္႔ဘက္ကို အေလးေပး တာxxx ၾကင္နာတဲ႔စကား မင္းႏွႈတ္ခမ္းပါးကအၿမဲၾကားခဲ႔xxx တို႔အတိုင္းထက္အလြန္ခ်စ္သည္ အားလံုးနားလည္ထား xxx ေပ်ာ္ေနမယ္ ျပန္ေတြးတိုင္း xxx အခ်စ္ေရးကံေကာင္းသူပါxxx သံသရာအရွည္အထိ မင္းအနီးနားေနရင္းနဲ႔သာxxx သံသရာရွည္အထိ အလွမ္းေ၀းလည္းရင္ထဲ မင္းပါxxx ကိုယ္ယံုမယ္အခ်ိန္တိုင္းလည္း အခ်စ္ဆံုးနားလည္ပါ´

                    ကားထဲလြင္႔ပ်ံလာသည္႔ စင္ဒီ႔သီခ်င္းသံေလးကို နားစြန္႔ရင္း သူႏွင္႔ပတ္သတ္ၿပီး ကၽြန္မကတကယ္ပဲ အခ်စ္ေရး ကံေကာင္းသူလား။ အခ်စ္ေၾကာင္႔တကယ္ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္သူလား ဆိုတာကို ျပန္သံုးသပ္ေနမိသည္။

                                                          +                 +                        +

                      ကၽြန္မႏွင္႔သူ သံုးပတ္ေလာက္မေတြ႕ရေတာ႔ ဖုန္းအဆက္သြယ္ မျပတ္သည္႔ၾကားက လူခ်င္းမဆံုႏိုင္ေသးသည္မို႔ အရင္ကထက္ပင္ တုိးလို အၾကင္နာ ပိုမိသည္။ သူကလည္း စာေမးပြဲ႔ကိုဦးစားေပးေနရ၍ မေတြ႕ျဖစ္ေပမယ္႔ ကၽြန္မကိုလြမ္းသည္႔ အေၾကာင္း တဖြဖြေျပာတတ္သည္။ ဒီလုိျဖင္႔ မေတြ႕ရတာၾကာေလ၊ ေတြ႕ခ်င္ေလ ေတြ႕ခြင္႔မရသည္႔အခ်ိန္မွာ သူႏွင္႔ ဆံုဆည္း ႏိုင္ မည္႔ ေန႔ရက္ ေတြသာ ကၽြန္မလက္ခ်ိဳးေရတြက္မိ္သည္။ တစ္ရက္ေတာ႔ ကၽြန္မအပ္ထား သည္႔အက်ၤ ီ ေတြရၿပီမို႔ အထည္ေတြျပန္ ေရြးဖို႔ အေဖာ္မေခၚပဲ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသို႔ ထြက္လာခဲ႔ သည္။ ဆိုင္မွအက်ၤ ီထည္ ေတြေရြးၿပီး အထုတ္ေတြ တေပြ႕ တစ္ပိုက္ႏွင္႔ ေလ်ာက္လာရင္း မလွမ္းမကမ္းမွ အတြဲတစ္တြဲကို မရည္ရြယ္ပဲ ကၽြန္မ ၾကည္႔လိုက္ မိသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကား ေတြ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနေသာ လိုက္ဖက္လြန္းသည္႔ အတြဲေလးတစ္တြဲကို လွမ္းေတြ႕ရသည္။ လွ်ာထိုးဦးထုပ္ ေစာင္း ထား သည္႔ ေကာင္ေလးက သူ႕ခ်စ္သူျဖစ္သူေကာင္မေလး၏ ပခံုးေပၚလက္တင္ထားၿပီး ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးခါးကို သိမ္း က်ံဳးဖက္ ထားသည္။

                        မိုးမျမင္ေလမျမင္၊ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာလို႔ ေတြးလိုက္မိရင္း လူအုပ္ႀကီးၾကားထဲမွာ သူတို႔ အတြဲကို ပိုလို႔ သတိထားမိသြားသည္။  သူတို႔ေနာက္နား မလွမး္မကမ္းမွ အကဲခတ္မိေနစဥ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေတြ႕ဖူးသည္႔ ေကာင္ေလး ၏ လမ္းေလွ်ာက္ ပံုေတြကို ျမင္ရသည္။ ဒါ႔အျပင္ ေကာင္ေလး လက္တစ္ဖက္မွ ကိုင္လာေသာ မီးခိုးေရာင္ မိုးကာ ေလးကို ေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္ ေသခ်ာမႈတစ္ခုကသူတို႔နားသို႔ ေရာက္ေအာင္ ကၽြန္မေျခလွမ္းမ်ားကို အလိုလို အရွိန္တင္ၿပီးသား ျဖစ္သြားသည္။ ေကာင္မေလးကို စကားေျပာေနေသာ ေကာင္ေလး၏ ေဘးတိုက္မ်က္ႏွာအေနအထားကို ျမင္လိုက္ရ ခ်ိန္ တြင္ ကြ်န္မ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန္႔သြားရၿပီးကၽြန္မလက္ထဲက အက်ီ ၤထုတ္ေလး ရုတ္တရက္  ျပဳတ္က်သြား ေလသည္။ မိုးမျမင္ေလမျမင္ႏွစ္ေယာက္က  ေတာ့ ကၽြန္မကို မျမင္ႏိုင္ၾကရွာေလ။

ေၾသာ္ ကၽြန္မက မေတြ႔ရသည္႔ေန႔ ေတြတိုင္း အလြမ္းသည္သမွ် သူ႕ကေတာ႔ ခုလိုအတိုးခ်ေပ်ာ္ႏိုင္ေနႏိုင္သည္္ကိုး။ ေယာင္တိေယာင္ကန္းျဖင့္ သူ႔တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ရုတ္ခ်ည္း တိတ္တဆိတ္ေက်ာခိုင္းၿပီး ထြက္လာခဲ႔ေသာ္ လည္း ကၽြန္မ မ်က္လံုး ထဲတြင္ေတာ႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးပံုရိပ္ေတြ စြဲကပ္လိုက္ပါလိုက္ေတာ႔သည္။ ဒီလိုႏွင္႔ကၽြန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြကို သူတို႔ႏွစ္ဦးက အပိုင္သိမ္းထားၿပီး ကၽြန္မကို အရုးလုပ္ေနၾကသည္ဟု ေတြးမိလိုက္တိုင္း ထိုပံုရိပ္ေတြက ကၽြန္မကိုရင္ကြဲ မတတ္ နာက်င္ခံစား ရေစသည္။              ထုိရက္ပိုင္းမွာ သူႏွင္႔ မေတြ႕ပဲေနၾကဖို႔ သေဘာတူထားသည္႔ ကာလကလည္း တစ္ပတ္ေလာက္လိုေသးၿပီး သူ႔စာေမးပြဲ ရက္လည္း ျဖစ္ေနသျဖင္႔ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ေသာကပင္လယ္ထဲမွာ ေျခကုန္လက္ပန္းက် ကူးခတ္ရင္းတစ္ဖက္မွာေတာ႔ ဘာဆက္ လုပ္ရ မည္ကို ေတြးေတာခ်င္႔ခ်ိန္စဥ္းစားစရာ အခ်ိန္ရသြားခဲ႔သည္။ ရက္ေစ႔သြားသည္႔ေန႔မွာေတာ႔ ကၽြန္မကစၿပီး ဖုန္းဆက္ကာ ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္း ဆိုလိုက္ သည္။ တကယ္တမ္း ဆံုေတြ႕ခ်ိန္တြင္ေတာ႔ ကၽြန္မကို လွလွပပ ပညာျပတတ္လြန္းသူ ကၽြန္မခ်စ္သူက ကၽြန္မႏွစ္သက္ သည္႔ စပ်စ္သီးေတြ တေပြ႕တပိုက္ႏွင္႔ ကၽြန္မေရွ႕ေရာက္လာသည္။

            “ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အပတ္တနဂၤေႏြေန႔လည္က ကိုဘယ္မွာရွိေနလဲ”

            “ ဘယ္မွာရွိရမွာလဲ ေနာက္ေန႔စာေမးပြဲဆိုေတာ႔ အိမ္မွာ ကိုစာက်က္ေနတာေပါ႔”

            “အဲ႔ဒီေန႔က ကို႔ကိုစႏိုးကေတြ႕လို္က္တယ္ဆိုရင္ေရာ၊ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ပဲ ၊ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ နဲ႔ ေတြ႕လိုက္တယ္ဆိုရင္ေရာ ကိုဘာေျပာမလဲ”

            ကၽြန္မ စကားသံေတြကို ၾကားေတာ႔ သူဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး

            “ ေၾသာ္- စႏိုးက ကိုတို႕ကိုေတြ႕သြားတာကို။ ကဲပါေလ ကို စႏိုးကို အမွန္တိုင္းပဲ ေျပာပါမယ္                              တကယ္က ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ။ သူက စႏိုးထက္အရင္ေတြ႕ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကိုယ္႔ရည္းစားေဟာင္း။ ကိုယ္က သူ႕ကို စႏိုးအေၾကာင္း ေျပာၿပီး ျဖတ္ေနတာ ၾကာလွၿပီ။ သူကေလ ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႔မရလို႔ အဲ႔ဒီေန႔က တကယ္ေနာက္ဆံုး ေတြ႕ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထား ၿပီးသြား ေတြ႕လိုက္တာကို စႏိုးက ေတြ႔သြားတာ။ ေနာက္ထပ္လည္း သူနဲ႔ေတြ႕စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ႔ဘူး။ ဘယ္ေတာ႔မွ မေတြ႕ေတာ႔ဘူး။ ကိုက စႏိုးတစ္ေယာက္ တည္းကိုပဲ ခ်စ္တာ။ စႏိုးနဲ႔ပဲ လက္တြဲခ်င္တဲ႔သူပါ။ ကို႕ကို ခြင္႔လြတ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္”                                                      

                              ကၽြန္မမွာ သူေျပာသမွ်စကားကို နားေထာင္ရင္း ကၽြန္မအေပၚ သစၥာမဲ႔တတ္ေသာ္လည္း တကယ္ခ်စ္ ေၾကာင္း တဖြဖြေျပာၿပီးေတာင္းပန္ေနေသာ ထိုသူကို ရွားပါးသတၱ၀ါလို ေငးေမာၾကည္႔မိသည္။

                          “ဒါဆို ကိုက ရည္းစားရွိရဲ႕္သားနဲ႔ စႏိုးအခ်စ္ကိုလိမ္ၿပီး ယူခ႔ဲတာေပါ႔”

                         “ဟာ အဲ႔ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာရက္လိုက္တာစႏိုးရယ္။ ကိုကစႏိုးတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ျမတ္ႏိုးခဲ႔ရတာ။ သူတို႔က ကိုနဲ႔ပတ္သတ္ခဲ႔ဖူးတယ္ဆိုေပမယ္႔ ကုိ္႔ဘ၀တစ္ခုလံုးနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဘာဆိုဘာမွမဟုတ္ပါဘူး စႏိုးရယ္”

                          ျပာျပာသလဲ ရွင္းျပေျပာဆိုေနသည္႔ သူ႕စကားသံမ်ားကို ၾကားရခ်ိိန္ ကၽြန္မသူ႕အေပၚတြင္ ထားရွိခဲ႔ေသာ အထင္ႀကီးေလးစားမူမ်ားအားလံုးလည္း အရည္ေပ်ာ္ေပ်ာက္ဆံုးသြားေတာ႔သည္။

                         “သူတို႔ဆိုေတာ႔ ေနပါဦး စႏိုးေမးလိုက္ပါဦးမယ္။ အခုစႏိုးေတြ႕ရတဲ႔ေကာင္မေလးက ဖုန္းထဲက ဂ်ဴးဂ်ဴးလား၊ ဓါတ္ပံုထဲက ေၾကြလား။ ဒါမွမဟုတ္ စႏိုးမသိေသးတဲ႔ ေနာက္ထပ္ ကို႔ရ႔ဲ႕ နံပါတ္အသစ္ေလးလား”

                       ကၽြန္မစကားက သူ႕အရွိဳက္ကိုရည္ရြယ္ၿပီးထိုးသြင္းလိုက္သည္႔ လက္သီးတစ္လံုးလို သူ႕ကိုထိပ္လန္႔အံ႔ၾသ သြားေစသည္။ သူက မ်က္ႏွာ ပ်က္ပ်က္၊ ေလသံတိုးတိုးႏွင္႔

                      “စႏိုးရယ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲကြာ”

                        ထြက္ေပါက္မဲ႔ေနေသာ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လို သူ႕အသံမွာ တစ္စထက္တစ္စ တိုးလ်ညင္သာေပ်ာက္ ဆံုးေန သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အမွန္တရားကို သိခ်င္ေနသည္႔ကၽြန္မ၏ မ်က္၀န္းမ်ားကို ႀကိဳးစားရင္ဆိုင္လိုက္ရင္း

                         “ဟုတ္ပါတယ္ သူကစႏုိး မသိေသးတဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒီထက္ရွင္းေအာင္ ေျပာရရင္စႏိုးနဲ႔ ကို မဆံုခင္ကတည္းက သူ႕ကို ကိုလမ္းခြဲၿပီးသား။ အခု ေနာက္ပိုင္းမွ သူ႕ဘက္ကျပန္ပတ္သတ္လာတာကို သနားၿပီး ကိုလက္ခံမိ သြားရာက ခုလို ဇာတ္လမ္းေတြ ရွုဳပ္သြားတာ။ ကို သိပ္မွားသြားပါတယ္ စႏိုးရယ္။ ေနာက္ဆံုးအနနဲ႔ ကို႔ကိုခြင္႔လႊတ္ေပးပါေနာ္”

                           သူ၏ တိုးလ်လ် စကားသံေတြက ကၽြန္မေဒါသမီးကို ၿငိမ္းႏိုင္သည္႔ ေရစင္မ်ားမဟုတ္ပဲ ေလာင္စာ သစ္မ်ားျဖစ္ေနသည္ကို သူနားမလည္ေလေလ်ာ႔သလား။

                         “ဒါဆို ဟိုႏွစ္ေယာက္ကေရာ ရွင္႔ညီမလား၊ ရည္းစားလားေျပာပါဦး၊ အမွန္အတိုင္းေျပာေနာ္”

                         သူ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ရွိဳက္လိုက္ရင္း

                         “သူတို႔ေတြ အားလံုးက ကိုနဲ႔ အေပ်ာ္ပတ္သတ္ ခဲ႔တာပါ။ ကိုယ္အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံတာေနာ္ ကိုတစ္ဘ၀တာ အတြက္ စႏိုးတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ အေလးအနက္ထားတာပါ”

                       ကၽြန္မ ရင္ထဲ ဖ်တ္ခနဲ၀င္လာသည္႔ အေတြးက သူ ကၽြန္မကိုလည္း အေပ်ာ္တြဲတာပါလို႔ ေကာင္မေလးေတြကို မေျပာဖူးလို႔ ေျပာႏိုင္ ပါ႔မလား။ အဲ႔ဒီ သံသယအေတြးနဲ႔တင္ ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင္႔တႀကီးတည္ေဆာက္ထားေသာ အခ်စ္အိပ္မက္ကေလး ၿပိဳကြဲပ််က္စီးခဲ့ၿပီ ဆိုတာ ေသခ်ာစြာသိလိုက္ရသည္။

                       ‘’ ကိုယ္႔ဘ၀မွာ စႏိုးတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္ခဲ႔ရတာပါ။  စႏိုးနဲ႔ပဲ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ခ်င္ခဲ႔ တယ္ဆို တာကိုေတာ႔ ယံုၾကည္ေပးပါ”

                               သူက သူ႕၏ ေနာက္ဆံုးလက္ႏွက္ျဖင္႔ ကၽြန္မအသည္းႏွလံုးကို သိမ္းပိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားစဥ္တြင္ ကၽြန္မ၏ အျမင္အာရံုမ်ားအားလံုး မွႈံ၀ါးသြားၾကသည္။ ကၽြန္မ ငိုေနမိၿပီလား။ ဟင္႔အင္း.. ဒီအခ်ိန္သူ႕ေရွ႕မွာ မ်က္ရည္က်ဖို႔ ကၽြန္မ မာနက ခြင္႔မျပဳပါ။

                         “ကိုတို႔ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ သိပ္ခ်စ္ၾကတာပဲ။ ဘာမဟုတ္တဲ႔ ကိစၥေလးနဲ႔ ခ်စ္သူခ်င္း ျပႆနာ ျဖစ္ရေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္။ စႏိုးသာ ကို႔ကို ခြင္႔လႊတ္မယ္ဆိုရင္ စႏိုးစိတ္ညစ္ေအာင္ ဘယ္ေတာ႔မွမလုပ္ေတာ႔ဘူးလို႔ ကတိ ေပးပါတယ္”

                          သူကေတာင္းပန္သည္႔ စကားေတြ ထပ္ခါထပ္ခါေရရြတ္ရင္း ကၽြန္မ စိတ္ညစ္လာသည္႔အခ်ိန္တိုင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးသြားေအာင္ ျပဳစားႏိုင္သည္႔ ကၽြန္မအႏွစ္သက္ဆံုး လက္ေဆာင္ တစ္ခုကို လွမ္းေပး သည္။ နီနီစြင္႔စြင္႔ စပ်စ္သီးေတြ အျပည္႔ႏွင္႔ အိတ္ေလးျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ႔ သူ႔လက္ေဆာင္ကို ပထမဦးဆံုး ႏွင္႔ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္္ ျငင္းဆန္လိုက္သည္။

                          “ ကို စႏိုးေျပာမဲ႔ စကားကိုေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္။ စႏိုးကေလ စပ်စ္သီးဆို ခ်ိဳမွႀကိဳက္တာ။ ေသခ်ာ ေပါက္ ခ်ဥ္ေနမွန္း သိတဲ႔ စပ်စ္သီးဆိုမလိုခ်င္ဘူး။ စားလည္းမစားခ်င္ဘူး။ ငယ္ငယ္တုန္းက စႏိုးတို႔ စာထဲမွာသင္ခဲ႔ရဖူးတယ္။ ကိုမွတ္မိ ေသးလား။  ေျမေခြးက သစ္ပင္ ေပၚက စပ်စ္သီးကိုစားခ်င္လြန္းလို႔ ေန႔တိုင္း စပ်စ္သီးေၾကြက်ခ်ိန္ကို လာေစာင္႔တယ္။ တခါတေလ လည္း စပ်စ္သီးကိုမီ မယ္ထင္လို႔ ခုန္ ခုန္ၿပီးခူးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ စပ်စ္သီးစားခြင္႔မႀကံဳတဲ႔အခါ သစ္ပင္ေပၚက စပ်စ္သီးက ခ်ဥ္တယ္ ဆိုၿပီး မစားရတဲ႔ သူ႕ကိုသူ ႏွစ္သိမ္႔လိုက္ တယ္။ စႏိုးအျဖစ္ကေတာ႔ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ ေသခ်ာေပါက္ စပ်စ္သီးစားဖို႔ႀကံဳေပမယ္႔ ခ်ဥ္လြန္းလို႔ မစားခ်င္ေတာ႔တာ။ ဒီလိုပဲ ကို႔ဆီကလည္း အရင္လိို မခ်ိဳႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ စပ်စ္သီး ေတြကို ဘယ္ေတာ႔မွ လက္ေဆာင္ အျဖစ္  စႏိုးမယူခ်င္္ေတာ႔ဘူး။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ စႏိုးရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ကိုနားလည္သေဘာေပါက္္ ၿပီီေပါ႔။ ကဲ စႏိုးသြားေတာ႔ မယ္”

                        ကၽြန္မ သူ႔ကိုေျပာၿပီးလွည္႔အထြက္ သူက ကၽြန္မလက္ကိုဖမ္းဆြဲကာ

                       “စႏိုးက ကို႔အခ်စ္ကို မယံုေတာ႔ဘုူးလား”

                      “ ကုိေရာ စႏိုးေနရာမွာဆို အဲ႔ဒီအခ်စ္ကို ယံုဦးမွာလား စဥ္းစားၾကည္႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒါက အေရးမႀကီးေတာ႔ပါဘူး။ ဘာျဖစ္ လို႔လဲဆိုေတာ႔ စႏိုးကေတာ႔ ကို႔ကိုတကယ္ခ်စ္ခဲ႔တာပါ။ အဲ႔ဒီအခ်စ္ကို အဆံုးခံၿပီး ခုလို ဆံုးျဖတ္တာမို႔လည္း မွန္တယ္လို႔ စႏိုးယံုၾကည္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ခ်စ္သူဆီက စပ်စ္သီးဆိုေပမဲ႔ ခ်ိဳမွစားမွာေပါ႔။ခ်ဥ္တဲ႔ ခါးတဲ႔ဟာဆို ဘယ္သူက စားမွာလဲ”

                     သူ႕လက္ထဲမွ ရုန္းထြက္ၿပီး ကၽြန္မေက်ာခိုင္းထြက္လာသည္။ ကၽြန္မရင္ထဲ အခ်စ္ႏွင္႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘ၀တစ္ခုလံုး လစ္ဟာ ေပ်ာက္ဆံုသြားသလို ခံစားရေသာ္လည္း ကၽြန္မ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတြက္ေက်နပ္ပါသည္။ အနာဂတ္မွာ ပိုမိုရင္႔က်က္ဖို႔ အတြက္ ကၽြန္မ၏ ႏွလံုးသား အေတြ႕အႀကံဳက ခြန္အားအျဖစ္ပံ႔ပိုးေပးလိမ္႔မည္။ ကၽြန္မ ႀကံဳေတြ႕ခဲ႔ဖူးေသာ အထီးက်န္ လူတခ်ိိဳ႕ ကိုခုေတာ႔ အထိုက္ အေလ်ာက္ကၽြန္မ နားလည္ႏိုင္ခဲ႔ၿပီ။ ဘ၀မွာ သူတုိ႔တကယ္ခ်စ္ရသူရွိလ်က္၊ အတူတူ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မည္႔ အခြင္႔ အေရး ေတြ ရွိလ်က္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို မ်က္ရည္ႏွင္႔အဆံုးသတ္ရသည္႔ အေျဖကို ကၽြန္မေတြ႕ရွိႏိုင္ခဲ႔ၿပီ။ အဲ႔ဒီအေျဖကေတာ႔ ကၽြန္မခ်စ္သူ ဖန္ဆင္းထားေသာ စပ်စ္တစ္ခင္းသည္ သစၥာမဲ႔မိုးေရစက္တို႔ျဖင္႔ ခ်ိဳၿမိန္မႈအရသာ ေပ်ာက္ဆံုးေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္မ လက္ေတြ႕ က်က်သိလိုက္ရခ်ိန္ တြင္ ထပ္တူက် ႏိုင္ေသာ အေျဖတစ္ခုကို ႏွလံုးသားႏွင္႔ ရင္းၿပီး ခံစားနား လည္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

        တစ္ခုေတာ႔ ရွိသည္။ ဒီကေရွ႕မွာ ဘယ္သူခ်ိဳတယ္ေျပာေျပာ ကၽြန္မစပ်စ္သီး စားျဖစ္ေတာ႔မည္ မဟုတ္ပါ။       ။              

                                                   

                                                                                                                                        (စုသဲမြန္)

                                                                                (သူတို႔အခ်စ္ သူတို႔ဘ၀ ကေလာင္စံုစာအုပ္္မွ)